Nostra erga fratres minores

....

Vervolgens, er is, zoals gij zult inzien, voor het christelijk geloof geen zaak van zulk een gewicht als de behoorlijke, d.i. de juiste en getrouwe verklaring der Boeken, die onder ingeving van de goddelijke Geest geschreven zijn. Op een terrein van zulk een belang moet men met overleg en zorg te werk gaan, om niet alleen niet door hovaardigheid maar evenmin door lichtzinnigheid of onvoorzichtigheid te misdoen, en vooral om te voorkomen, dat men meer waarde dan passend is aan een aantal nieuwe meningen hecht. Het is beter zich daartegenover terughoudend te gedragen, niet omdat ze nieuw zijn, maar omdat ze meestal, hoewel onder een schijn en masker van waarheid, vals zijn. Hier en daar is men — zelfs van een zijde vanwaar het volstrekt niet had behoren te geschieden — een voorliefde gaan tonen voor een gewaagd en al te vrij systeem van verklaring. Somtijds maakt men zich zelfs tot lofredenaars van onkatholieke exegeten, door wier onevenwichtige geest de heilige Schrift niet zozeer verklaard als wel verdorven wordt. Deze ongepastheden zullen, als men er niet spoedig tegen optreedt, op een ramp uitlopen, die erger is dan men denkt. Het woord Gods vordert van wie het bestudeerden beslist een gezond en voorzichtig oordeel, en dat zal alleen dan het geval zijn, als het oordeel met de behoorlijke eerbied en gereserveerdheid gepaard gaat. Dat mogen allen die zich met de heilige Boeken bezig houden wel beseffen en ernstig overwegen. Laten zij er tevens aan denken, dat zij bij deze studies zeker een veilige weg zullen bewandelen, als zij maar zoals zij behoren naar de Kerk luisteren. Wij willen hier niet verzwijgen, dat wij zelf in onze encycliek Providentissimus Deus [615] uitdrukkelijk geleerd hebben, wat de Kerk ten deze denkt en wat zij wil. Geen enkel katholiek mag de voorschriften en de lessen van de paus buiten beschouwing laten.

....