Werkelijke tegenwoordigheid van Christus - Teken van tegenspraak

Beminde broeders en zusters:

We zongen zojuist in de Sequentie N.v.d.v.: Lauda Sion N.v.d.v.: Lauda Sion:

"Dogma datur christianis, quod in carnem transit panis, et vinum in sanguinem",
"'t Is geloofspunt voor de Christen: hier wordt brood in 't vlees des Heren, wijn verandert in zijn bloed."

Vandaag herbevestigen we met grote vreugde ons geloof in de Eucharistie, het Mysterie dat het hart van de Kerk vormt. In de recente postsynodale exhortatie Sacramentum Caritatis [1784] bracht ik in herinnering dat het Eucharistisch Mysterie "de zelfgave van Jezus Christus (is), die ons daarin de oneindige liefde openbaart van God voor iedere mens". Sacramentum Caritatis [[1784|1]] Daarom is het feest van Corpus Christi uniek en vormt het een belangrijke gelegenheid tot geloof en lof voor de hele christelijke gemeenschap. Het is een feest dat zijn oorsprong vond in een specifieke historische en culturele context: het ontstond met het precieze doel om het geloof van het volk van God in Jezus Christus, levend en werkelijk aanwezig in het allerheiligste sacrament van de Eucharistie, openlijk te herbevestigen. Het is een feest dat is ingesteld om de Heer te aanbidden, te prijzen en in het openbaar te danken, dat "in het eucharistisch sacrament Jezus ons blijft liefhebben 'tot het uiterste', zelfs tot de gave van zijn lichaam en bloed". Sacramentum Caritatis [[1784|1]]

De Eucharistieviering van vanmiddag brengt ons terug naar het geestelijke klimaat van Witte Donderdag, de dag waarop Christus, op de avond van zijn lijden, de Allerheiligste Eucharistie in de Bovenzaal instelde. Zo vormt Corpus Domini een hernieuwing van het mysterie van Witte Donderdag, om gehoor te geven aan de uitnodiging van Jezus om "van de daken te verkondigen" wat Hij in het duister zei. (Mt. 10, 27) [[b:Mt. 10, 27]] De Apostelen ontvingen het geschenk van de Eucharistie in de intimiteit van het Laatste Avondmaal, maar het was bestemd voor allen, voor de gehele wereld. Juist om deze reden moet het openlijk worden verkondigd en uitgesteld zodat iedereen "Jezus die voorbijgaat" kan ontmoeten, zoals gebeurde op de wegen van Galilea, Samaria en Judea; zodat eenieder die hem ontvangt, kan worden genezen en vernieuwd door de kracht van zijn liefde. Beste vrienden, dit is de eeuwigdurende en levende nalatenschap die Jezus ons heeft geschonken in het Sacrament van zijn Lichaam en Bloed. Het is noodzakelijk om deze nalatenschap te heroverwegen en voortdurend nieuw leven in te blazen zodat zij, zoals de eerbiedwaardige paus Paulus VI zei, "zijn onuitputtelijke werkzaamheid in alle dagen van ons sterfelijk leven" kan uitoefenen. “Alleen U heeft woorden van eeuwig leven” [[8665]]

In dezelfde postsynodale exhortatie, als commentaar op de uitroep van de priester na de consecratie: "Mysterie van het geloof", bevestigde ik: "Hij verkondigt het gevierde mysterie en spreekt zijn verwondering uit over de substantiële verandering van het brood en de wijn in het lichaam en bloed van de Heer Jezus, een werkelijkheid die elk menselijk begrip te boven gaat”. Sacramentum Caritatis [[1784|6]] Juist omdat het om een mysterieuze werkelijkheid gaat die ons bevattingsvermogen te boven gaat, hoeft het ons niet te verbazen dat zelfs vandaag de dag velen het moeilijk vinden om de werkelijke tegenwoordigheid van Christus in de Eucharistie te aanvaarden. Het kan niet anders zijn. Dit is steeds het geval geweest vanaf de dag dat Jezus in de synagoge van Kafarnaüm openlijk verklaarde dat Hij gekomen was om ons zijn vlees en bloed als voedsel te geven. (Joh. 6, 26-58) [[b:Joh. 6, 26-58]] Die taal leek "hard" en velen verlieten hem. Net als toen blijft de Eucharistie een "teken van tegenspraak" en het kan niet anders zijn, omdat een God die vlees wordt en zichzelf offert voor het leven van de wereld, de wijsheid van de mens in crisis brengt. Maar met nederig vertrouwen maakt de Kerk zich het geloof van Petrus en de andere Apostelen eigen, en met hen verkondigt zij en verkondigen wij: "Heer, naar wie zouden wij gaan? Uw woorden zijn woorden van eeuwig leven" (Joh. 6, 68) [b:Joh. 6, 68]. Vernieuwen ook wij vanmiddag onze geloofsbelijdenis in Christus, levend en tegenwoordig in de Eucharistie. Ja, "'t Is geloofspunt voor de christen: hier wordt brood in 't vlees des Heren, wijn verandert in zijn bloed".

De Sequentie heeft ons op het hoogtepunt laten zingen:

"Ecce panis angelorum, factus cibus viatorum: vere panis filiorum",
"Zie, het brood der Engelen wordt spijs van aardse pelgrims, waarlijk brood der kinderen."

De Eucharistie is het voedsel dat voorbehouden is aan hen die door het doopsel zijn bevrijd van de slavernij en tot kinderen geworden, en door Gods genade zijn wij kinderen; het is het voedsel dat hen ondersteunt op de lange weg van de exodus door de woestijn van het menselijk bestaan. Zoals het manna voor het volk van Israël, zo is voor elke christelijk geslacht de Eucharistie het onontbeerlijke voedsel dat het ondersteunt terwijl het de woestijn van deze wereld doorkruist, uitgedroogd door ideologische en economische systemen die het leven niet bevorderen maar eerder versterven; een wereld waar de logica van macht en bezit domineert, meer dan die van dienstbaarheid en liefde; een wereld waar de cultuur van geweld en dood vaak triomfeert. Maar Jezus komt ons tegemoet en schenkt ons zekerheid: Hijzelf is "het brood des levens" (Joh. 6, 35.48) [b:Joh. 6, 35.48]. Het werd ons herhaald in de woorden van het Alleluiavers: "Ik ben het levende brood dat uit de hemel is neergedaald. Wie van dit brood eet, zal eeuwig leven". (Joh. 6, 51) [[b:Joh. 6, 51]]

In de Evangeliepassage die zojuist is verkondigd, eindigt de heilige Lucas, die ons het wonder van de vermenigvuldiging van de vijf broden en twee vissen vertelt waarmee Jezus de menigte verzadigde "op een verlaten plaats", met te zeggen: "Allen aten tot ze verzadigd waren. (Lc. 9, 11-17) [[b:Lc. 9, 11-17]] Ten eerste wil ik het woord "allen" onderstrepen. Inderdaad, de Heer wil dat alle mensen zich voeden met de Eucharistie, want de Eucharistie is voor allen. Als op Witte Donderdag de nauwe band tussen het Laatste Avondmaal en het mysterie van Jezus' dood aan het kruis wordt benadrukt, is vandaag het feest van Corpus Christi, met de processie en de gemeenschappelijke aanbidding van de Eucharistie aandacht voor het feit dat Christus zich offerde voor de hele mensheid. Zijn tocht langs de huizen en straten van onze stad zal voor haar inwoners een aanbod van vreugde, onsterfelijk leven, vrede en liefde zijn.

In de evangeliepassage springt een tweede element in het oog: het wonder dat door de Heer is verricht, bevat een expliciete uitnodiging aan allen om een ??bijdrage te leveren. De vijf broden en twee vissen duiden op onze bijdrage, arm maar noodzakelijk, die Hij omvormt tot een geschenk van liefde voor allen. "Christus - schreef ik in de eerder genoemde postsynodale exhortatie - blijft zijn leerlingen ook vandaag de dag aansporen om zich in eerste persoon in te zetten" Sacramentum Caritatis [[1784|88]] Bijgevolg is de Eucharistie een oproep tot heiligheid en overgave aan onze broeders, aangezien "de roeping van ieder van ons erin bestaat samen met Jezus het brood te zijn, gebroken voor het leven van de wereld". Sacramentum Caritatis [[1784|88]]

Onze Verlosser richt deze uitnodiging in het bijzonder tot ons, dierbare broeders en zusters van Rome, verzameld rond de Eucharistie op dit historische plein: ik groet u allen met genegenheid. Mijn groet gaat in de eerste plaats naar de kardinaal vicaris en de hulpbisschoppen, naar de andere eerbiedwaardige broeders kardinalen en bisschoppen, evenals naar de talrijke priesters en diakens, naar de mannelijke en vrouwelijke religieuzen en naar alle lekengelovigen. Aan het slot van de Eucharistieviering zullen we deelnemen aan een processie om de Heer Jezus idealiter door alle straten en wijken van Rome dragen. Om zo te zeggen, we zullen hem onderdompelen in de alledaagsheid van ons leven, zodat Hij loopt waar wij lopen, zodat Hij leeft waar wij leven. Want, zoals de apostel Paulus ons herinnerde in zijn brief aan de Korinthiërs, weten we dat in elke Eucharistie, ook deze middag, "we de dood des Heren verkondigen totdat Hij komt" (1 Kor. 11, 26) [[b:1 Kor. 11, 26]] Laat ons lopen door de straten van de wereld in de wetenschap dat we Hem aan onze zijde hebben, gesteund door de hoop hem op een dag van aangezicht tot aangezicht te kunnen zien in de definitieve ontmoeting.

Tot die tijd horen we al zijn stem, die herhaalt, zoals we lezen in het boek Openbaring: "Zie, ik sta voor de deur en Ik klop. Als iemand mijn stem hoort en de deur opent, zal ik bij hem binnenkomen. Ik zal maaltijd met hem houden en hij met Mij" (Openb. 3, 20) [b:Openb. 3, 20]. Het feest van Corpus Christi wil, ondanks de hardheid van onze inwendige gehoor, deze oproep van de Heer waarneembaar maken. Jezus klopt aan de deur van ons hart en vraagt ??ons om niet slechts voor een dag binnen te gaan, maar voor altijd. We verwelkomen Hem met vreugde terwijl we Hem de aanroeping van de liturgie N.v.d.v.: Lauda Sion N.v.d.v.: Lauda Sion voorhouden:

"Goede Herder, het ware brood, Jezus, ontferm U over ons (...). Gij die alles weet en overheerst, die ons, stervelingen, hier leidt, laat ons daar uw disgenoten, uw kameraden en vrienden zijn in uw heilig volk". Amen.