Hoop 12. - In de hoop dat we allen gered worden (vgl. Rom. 8, 19-27)

Dierbare broeders en zusters, goedendag!

Wij worden dikwijls bekoord te denken dat de schepping onze eigendom is, een bezit dat wij naar eigen goeddunken kunnen uitbuiten en waarvan we aan niemand rekenschap moeten geven. In de passage uit de Brief aan de Romeinen (Rom. 8, 19-27) [b:Rom. 8, 19-27] die we zopas beluisterd hebben, herinnert de apostel Paulus er ons in tegendeel aan dat de schepping een wonderbaar geschenk is dat God ons in handen heeft gegeven, om met Hem in relatie te kunnen treden en daarin de afdruk van Zijn liefdesplan te kunnen zien, en dat wij geroepen zijn om het te verwezenlijken en ermee samen te werken, dag na dag.

Maar wanneer de mens zich laat inpalmen door egoïsme, vernietigt hij uiteindelijk de mooiste dingen die hem toevertrouwd werden. En dat is ook met de schepping gebeurd. Denken we aan water. Water is heel mooi en zo belangrijk; water geeft leven, helpt ons bij alles, maar om mineralen te ontginnen, wordt water besmet, wordt de schepping bevuild en vernietigd. Dat is slechts één voorbeeld. Er zijn er vele. Door de tragische ervaring van de zonde, waardoor de gemeenschap met God verbroken werd, hebben wij de oorspronkelijke gemeenschap verbroken met al wal ons omringt en hebben wij de schepping uiteindelijk bedorven, tot slaaf gemaakt, onderworpen aan onze vervallen toestand. Helaas, het gevolg van dat alles staat ons alle dagen dramatisch voor ogen. Wanneer de mens de gemeenschap met God verbreekt, verliest hij zijn oorspronkelijke schoonheid en misvormt hij uiteindelijk alles rondom hem; en daar waar voordien alles naar de Vader en Schepper en Zijn oneindige liefde verwees, rest nu slechts het droevige en naargeestige teken van de hoogmoed en inhaligheid van de mens. De hoogmoed die de schepping uitbuit, vernietigt.

Maar de Heer laat ons niet alleen en zelfs in dit naargeestige kader, biedt Hij ons een nieuw perspectief van bevrijding, van universeel heil. Dat is wat Paulus met vreugde in het licht stelt, wanneer hij ons uitnodigt te luisteren naar het zuchten van heel de schepping. Als wij aandacht geven, horen wij inderdaad dat alles zucht: de schepping zucht, wij zuchten, de mensen zuchten en de Geest verzucht in ons, in ons hart. Deze verzuchtingen zijn geen steriel, ontroostbaar klagen, maar zoals de apostel preciseert, zijn het de verzuchtingen van een vrouw in barensnood, de verzuchtingen van iemand die lijdt, maar in het besef dat nieuw leven het licht zal zien. En in ons geval is dat werkelijk zo. Wij worstelen nog met de gevolgen van onze zonde en alles rondom ons draagt nog het teken van onze vermoeienis, tekorten en geslotenheid. Maar tegelijk weten wij dat wij door de Heer verlost werden en dat Hij ons de tekens van de Verrijzenis, van Pasen, reeds bij voorbaat liet schouwen en smaken in ons en in wat ons omringt, tekens die een nieuwe schepping in het leven roepen.

Dat is de inhoud van onze hoop. Een Christen leeft niet los van de wereld, hij kan in zijn leven en het leven rondom hem de tekens van het kwaad, van egoïsme en zonde herkennen. Hij is solidair met wie lijdt, weent, aan de kant gezet wordt, wanhopig is … Maar tegelijk heeft een Christen geleerd dat alles te lezen met de ogen van Pasen, met de ogen van de verrezen Christus. En hij weet dat wij leven in een tijd van verwachting, van een verlangen dat verder reikt dan het heden, naar de tijd van de vervulling. In de hoop weten wij dat de Heer gekwetste en vernederde harten definitief door Zijn barmhartigheid wil genezen en zo een nieuwe wereld en een nieuwe mensheid tot leven wil brengen, die uiteindelijk in Zijn liefde verzoend worden.

Hoe dikwijls worden wij, Christenen, niet bekoord door ontgoocheling, pessimisme … Soms laten wij ons gaan aan nutteloos klagen of blijven we sprakeloos en weten zelfs niet wat te vragen, waarop te hopen … Doch nogmaals, de Heilige Geest komt ons te hulp, Hij die de adem van onze hoop is, die de verzuchtingen en verwachting van ons hart levendig houdt. De Geest ziet voor ons verder dan de negatieve schijn van het heden en openbaart nu reeds de nieuwe hemel en de nieuwe aarde die de Heer voor de mensheid voorbereidt.