Armoede bestrijden, vrede brengen en bruggen bouwen

Video

Excellenties, dames en heren,

ik dank uw decaan, ambassadeur Jean-Claude Michel, van harte voor zijn mooie woorden, die hij uit naam van u allen tot mij heeft gericht, en met vreugde ontvang ik u bij deze bescheiden maar intense begroeting, die staat voor de omarming waarmee de paus de wereld omarmt. Want in u ontmoet ik uw volkeren en zo kan ik in zekere zin ieder van uw medeburgers bereiken, met zijn vreugden, zijn dramatische situaties, zijn verwachtingen en zijn wensen.

Dat u zo talrijk bent gekomen, is ook een teken daarvoor, dat de betrekkingen die uw landen met de Heilige Stoel onderhouden succesvol zijn en dat ze een werkelijke mogelijkheid tot het welzijn van de mensheid vertegenwoordigen. Want dat is het immers wat de Heilige Stoel zo ter harte gaat: het welzijn van ieder mens op deze aarde! En precies met deze intentie begint de bisschop van Rome zijn dienst, waarbij hij weet dat hij mag rekenen op de vriendschap en de genegenheid van de landen die u vertegenwoordigt en op de zekerheid dat u die intentie deelt. Tegelijkertijd is het, naar ik hoop, ook de gelegenheid en een manier om een weg te vinden met de weinige landen die nog geen diplomatieke betrekkingen met de Heilige Stoel onderhouden en waarvan er enigen, die ik daarvoor van harte dank, bij de mis van mijn inauguratie aanwezig waren of mij boodschappen toestuurden als teken van verbondenheid.

Zoals u weet, zijn er meerdere redenen waarom ik bij de keuze van mijn naam aan Franciscus van Assisi gedacht heb - een persoonlijkheid, die over de grenzen van Italië en Europa heen goed bekend is, ook bij diegenen die niet het katholieke geloof aanhangen. Een van de eerste redenen is de liefde die Franciscus voor de armen had. Hoe vele armen zijn er nog in de wereld! En aan hoeveel lijden worden deze mensen nog blootgesteld! Naar het voorbeeld van de heilige Franciscus van Assisi heeft de Kerk altijd geprobeerd, zich in iedere uithoek van de aarde om de noodlijdenden te bekommeren en ze te behoeden en ik meen, dat u in veel van uw landen het ruimhartige werken van die christenen kunt waarnemen, die zich engageren om de zieken, de wezen, de daklozen en alle uitgestotenen te helpen, en die er aan werken om meer menselijke en meer rechtvaardige samenlevingen op te bouwen.

Maar er is ook nog een andere armoede! Het is de geestelijke armoede van onze dagen, die bijzonder ingrijpend ook die landen treft, die als de rijkste landen gelden. Het is dat, wat mijn voorganger, de dierbare en vereerde Benedictus XVI, “dictatuur van het relativisme” noemt vgl: Antwoorden op enkele vragen vanuit de Bisschoppen [[[2310|1]]] en waar ieder zijn eigen maatstaven hanteert en zo het samenleven van mensen onderling in gevaar brengt. En daarmee kom ik op een tweede reden voor mijn naam. Franciscus van Assisi zegt: werk, om de vrede op te bouwen! Maar er bestaat geen waarachtige vrede zonder Waarheid!. Er kan geen echte vrede zijn, als ieder zijn eigen maatstaf is, wanneer iedereen altijd en alleen zijn eigen recht kan opeisen, zonder zich tegelijkertijd om het welzijn van de ander - van allen - te bekommeren, te beginnen met de natuur die alle mensen op de wereld gemeenschappelijk hebben.

Een van de titels van de bisschop van Rome is Pontifex, dat is bruggenbouwer - bruggen naar God en tussen de mensen. Ik wens mij oprecht, dat de dialoog tussen ons er aan bijdraagt, bruggen te bouwen tussen alle mensen, zodat ieder in de ander niet een vijand of een concurrent ziet, maar een broer, die hij moet aannemen en omarmen! Bovendien dwingt mijn eigen afkomst mij ertoe om bruggen te bouwen. Zoals u weet komt mijn familie immers uit Italië; en zo is voor mij steeds deze dialoog een levende tussen verschillende gebieden en culturen die van elkaar gescheiden zijn - tussen het ene en het andere uiteinde van de aarde, die elkaar vandaag de dag steeds naderbij komen, van elkaar afhankelijk zijn en die elkaar moeten ontmoeten om werkelijk gezamenlijke ruimtes voor echt samenzijn te vormen.

Fundamenteel in dit werk is ook de rol van de religie. Men kan namelijk geen bruggen bouwen tussen mensen als men God vergeet. Maar ook het omgekeerde is waar: men kan geen ware verbinding met God hebben, als men de naaste negeert. Daarom is het belangrijk om de dialoog tussen de verschillende religies te versterken - ik denk in het bijzonder ook aan de dialoog met de islam en ik heb de aanwezigheid van veel burgerlijke en religieuze autoriteiten uit de islamitische wereld bij de Mis van mijn inauguratie [4904] dan ook zeer gewaardeerd. En het is ook belangrijk, om het wederzijds verstaan met de niet-gelovigen te intensiveren, opdat nooit de verschillen, die scheiden en kwetsen, de overhand krijgen, zodat bij alle verscheidenheid toch de wens blijft overheersen, echte vriendschappelijke betrekkingen met alle volkeren op te bouwen.

De materiële en de geestelijke armoede bestrijden, vrede brengen en bruggen bouwen - dat zijn om zo te zeggen de referentiepunten van een weg, tot het gezamenlijk begaan waarvan ik alle landen die u vertegenwoordigt graag uitnodig. Maar het is een moeilijke weg als we niet steeds beter leren om deze aarde lief te hebben. En ook in dat geval helpt het mij om aan Franciscus te denken, die een zeer diepgaand respect voor de gehele schepping had en die ons leert om ons milieu te bewaren, dat we helaas al te vaak niet ten goede gebruiken en zonder het hebzuchtig uit te buiten tot wederzijdse schade.

Beste ambassadeurs, dames en heren, ik dank u nogmaals voor al het werk dat u samen met het staatssecretariaat doet om vrede te brengen en bruggen te bouwen van vriendschap en gezamenlijkheid. Via u wil ik graag nogmaals mijn dank aan uw regeringen over brengen voor hun deelname aan de feestelijkheden naar aanleiding van mijn verkiezing, in het vooruitzicht op een vruchtbare samenwerking. Moge de almachtige Heer ieder van u, uw gezinnen en de volkeren die u vertegenwoordigt, met zijn gaven vervullen.