Op het feest van de Doop van de Heer

Beste broeders en zusters!

Het doet me genoegen u van harte welkom te heten, in het bijzonder u, beste ouders en peetouders van de 21 pasgeborenen, aan wie ik zeer verheugd ben dat ik zometeen het sacrament van het Doopsel mag toedienen. Zoals nu traditie is, vindt dit ritueel dit jaar opnieuw plaats in het kader van de Heilige Eucharistie, waarmee we het Doopsel van de Heer vieren. Het is het feest dat, op de eerste zondag na het feest van Driekoningen, de liturgische Kersttijd beëindigt met de verschijning van de Heer bij de Jordaan.

Volgens het Evangelie van Matteüs (Mt. 3, 13-17) [b:Mt. 3, 13-17] kwam Jezus uit Galilea naar de rivier de Jordaan om door Johannes gedoopt te worden; mensen stroomden namelijk uit heel Palestina toe om de preek van deze grote profeet te horen, om de verkondiging van de komst van het koninkrijk van God te horen, en om de doop te ontvangen, dat wil zeggen om dat teken van boetedoening te ondergaan dat herinnert aan de afkeer van de zonde. Ook al heette het proces doop, het had niet de sacramentele waarde van de rite die we vandaag vieren; zoals u weet, heeft Jezus met Zijn dood en opstanding de sacramenten ingesteld en de Kerk doen ontstaan. De doop van Johannes was een boetedoening, een gebaar dat opriep tot nederigheid voor God, tot een nieuw begin. De boetedoener, door zich onder te dompelen in het water, erkende dat hij had gezondigd, smeekte God om gereinigd te worden van zijn schuld, en van hem werd verlangd om zijn wangedrag te veranderen, terwijl hij als het ware in het water stierf en daarna opstond in een nieuw leven.

Daarom was de Doper verbaasd toen hij Jezus zag staan in een rij met zondaars om gedoopt te worden; Johannes, die in Hem de Messias herkent, de Heilige van God, Degene die zonder zonde is, geeft blijk van zijn ontzetting. Zelf zou hij door Jezus gedoopt willen worden. Maar Jezus spoort hem aan zich niet tegen deze daad te verzetten, maar deze uit te voeren en te doen wat nodig is om "de gerechtigheid volledig te vervullen". Met deze formulering verkondigt Jezus dat Hij in de wereld is gekomen om de wil te doen van Hem die Hem gezonden heeft, opdat Hij alles zou vervullen wat de Vader van Hem vraagt; en om de Vader te gehoorzamen stemde Hij toe mens te worden. Deze handeling onthult allereerst wie Jezus is: Hij is de Zoon van God, ware God zoals de Vader; Hij is het die "zichzelf vernederde" om zich één van ons te maken, degene die mens is geworden en vernedering, tot aan de dood aan het kruis, aanvaard heeft (Fil. 2, 7) [b:Fil. 2, 7]. Het doopsel van Jezus dat we vandaag herdenken, volgt deze logica van nederigheid en solidariteit: het is de handeling van Degene die in alle opzichten één van ons wil worden en zich in feite op dezelfde lijn plaatst als zondaars. Hij, die zonder zonde is, laat zich als een zondaar behandelen (2 Kor. 5, 21) [[b:2 Kor. 5, 21]] om de last van de schuld van de hele mensheid, inclusief onze schuld, op Zijn schouders te dragen. Hij is de "dienaar van God" waarover de profeet Jesaja in de eerste lezing sprak. (Jes. 42, 1) [[b:Jes. 42, 1]] Zijn nederigheid wordt bepaald door het verlangen om volledige gemeenschap met de mensheid tot stand te brengen, door het verlangen om waarachtige solidariteit met de mens en zijn menselijke toestand tot stand te brengen. Het gebaar van Jezus anticipeert op het kruis, de aanvaarding van de dood voor de zonden van de mens. Deze daad van vernedering, waarmee Jezus zich volledig wil schikken naar het liefdesplan van de Vader en wil worden zoals wij, toont de volledige overeenstemming van wil en doel tussen de Personen van de Allerheiligste Drie-eenheid. Door deze daad van liefde wordt de Geest van God geopenbaard en daalt als een duif op Hem neer. Op dat moment wordt door een stem van boven, die allen horen, aan alle aanwezigen bij de doop, van de liefde getuigd die Jezus verenigde met de Vader. De Vader openbaart aan de mensen, dat wil zeggen aan ons, de diepe gemeenschap die Hem aan de Zoon bindt: de stem uit de hemel getuigt dat Jezus in alles gehoorzaam is aan de Vader en dat deze gehoorzaamheid een uitdrukking is van de liefde die hen samenbindt. Dit is de reden waarom de Vader Zijn goedkeuring aan Jezus uitspreekt en in de daden van de Zoon het verlangen herkent om alles te doen volgens Zijn wil: "Dit is mijn Zoon, mijn veelgeliefde, in wie Ik welbehagen heb.” (Mt. 3, 17) [b:Mt. 3, 17]. En dit woord van de Vader is ook een toespeling op de overwinning van de opstanding en vertelt ons hoe we moeten leven om te verblijven in het welbehagen van de Vader door ons te gedragen als Jezus.

Beste ouders, het doopsel dat u vandaag voor uw kinderen vraagt, neemt hen op in deze uitwisseling van wederzijdse liefde die bestaat in God tussen de Vader, de Zoon en de Heilige Geest; door deze handeling, die ik op het punt sta uit te voeren, wordt de liefde van God over hen uitgestort en vervult hen met Zijn gaven. Door zich met water te wassen, worden uw kinderen opgenomen in het leven van Jezus zelf, die aan het kruis stierf om ons van de zonde te verlossen en die door Zijn opstanding de dood overwon. Daardoor worden zij, geestelijk ondergedompeld in Zijn dood en opstanding, bevrijd van de erfzonde en begint in hen het leven van genade, dat het leven is van de verrezen Jezus. "Hij heeft zichzelf voor ons gegeven”, aldus de Heilige Paulus, “om ons van alle ongerechtigheid te verlossen en ons te maken tot zijn eigen volk, gereinigd van zonde, vol ijver voor alle goeds.” (Tit. 2, 14) [b:Tit. 2, 14].

Beste vrienden, door de gave van het geloof heeft de Heer ons gegeven wat het meest kostbaar is in het leven, namelijk de meest waarachtige en de mooiste reden om te leven: door genade hebben we in God geloofd, hebben we Zijn liefde gekend, die hij ons schenkt om ons te redden en te verlossen van het kwaad. Het geloof is de grote gave waarmee hij ons ook het eeuwige leven, het ware leven schenkt. Nu, beste ouders en peetouders, vraagt ​​u de Kerk om deze kinderen in haar schoot te nemen, om ze te dopen; en u doet dit verzoek vanwege de gave van het geloof die u op uw beurt hebt ontvangen. Samen met de profeet Jesaja kan iedere christen zeggen: "De Heer heeft mij vanaf de moederschoot tot zijn dienaar gemaakt" (Jes. 49, 5) [[b:Jes. 49, 5]]; uw kinderen, lieve ouders, zijn daarom een ​​kostbaar geschenk van de Heer, die hun hart voor zichzelf heeft gereserveerd zodat Hij Zijn liefde over hen kan uitstorten. Vandaag wijdt hij hen door het sacrament van het Doopsel in en roept hen op om Jezus te volgen door de verwezenlijking van hun persoonlijke roeping volgens dat bijzondere liefdesplan dat de Vader voor ieder van hen in gedachten heeft; de bestemming van deze aardse aardse pelgrimstocht is volledige gemeenschap met Hem in eeuwig geluk.

Door het Doopsel te ontvangen, krijgen deze kinderen een onuitwisbaar geestelijk zegel, het 'merkteken' dat voor altijd innerlijk markeert dat ze bij de Heer horen en hen tot leden maakt van Zijn mystieke lichaam dat de Kerk is. Aangezien deze kinderen nog maar net tot het volk van God beginnen te behoren, begint voor hen een reis die een reis van heiligheid en gelijkvormigheid met Jezus zou moeten zijn, een realiteit die in hen is geplant als het zaad van een mooie boom die men moet laten groeien. Daarom, zich bewust van de grootsheid van dit geschenk, werd er vanaf de eerste eeuwen zorg aan besteed om de doop toe te dienen aan pasgeboren kinderen. Het vereist dan zeker een vrije en bewuste instemming met dit leven van geloof en liefde, en daarom is het noodzakelijk dat kinderen na het Doopsel in het geloof worden opgevoed, onderwezen volgens de wijsheid van de Schrift en de leer van de Kerk, zodat de geloofskiem die zij vandaag ontvangen in hen groeit en zij tot volledige christelijke rijpheid kunnen komen. De Kerk, die hen opneemt onder hun kinderen, moet hen, samen met hun ouders en peetouders, begeleiden op deze weg naar wasdom. Samenwerking tussen de christelijke gemeenschap en het gezin is des te noodzakelijker in de huidige sociale context van de samenleving, waar het instituut van het gezin van vele kanten wordt bedreigd en vele problemen ondervindt in zijn missie om op te voeden in het geloof. De gestage afname van vaste culturele referentiepunten en de snelle transformatie waaraan de samenleving voortdurend onderhevig is, maken ouderschap inderdaad een moeilijke taak. Het is daarom noodzakelijk dat parochies zich steeds meer bezighouden met het ondersteunen van gezinnen, kleine huiskerken, bij het doorgeven van het geloof.

Beste ouders, samen met jullie dank ik de Heer voor het geschenk van de doop van jullie kinderen; terwijl we voor hen bidden, roepen we vurig de rijke gave van de Heilige Geest aan die hen vandaag heiligt naar het beeld van Christus, Priester, Koning en Profeet. Door hen toe te vertrouwen aan de moederlijke voorspraak van de Allerheiligste Maria, bidden wij voor hun leven en redding, opdat zij mogen groeien en rijpen in het geloof en door hun leven vruchten van heiligheid en liefde voortbrengen. Amen!