"Vrede aan U" (Joh. 20, 19)

Dierbare broeders en zusters, Zalig Pasen!

Jezus, de Gekruisigde, is verrezen. Hij komt in het midden van hen die om Hem rouwen, opgesloten in hun huizen, vol van angst en beven. Hij komt in hun midden en zegt: ‘Vrede zij met u!’ (Joh. 20, 19) [b:Joh. 20, 19]. Hij toont de wonden aan zijn handen en voeten, de wonde in zijn zijde: het is geen geest, Hij is het, dezelfde Jezus die aan het kruis stierf en in het graf lag. Voor de ongelovige ogen van de discipelen herhaalt Hij: ‘Vrede zij met u!’ (Joh. 20, 21) [b:Joh. 20, 21].

Ook onze ogen zijn ongelovig, tijdens dit Pasen van de oorlog. We hebben te veel bloedvergieten gezien, te veel geweld. Ook onze harten zijn vervuld van angst en vrees, terwijl zovele van onze broeders en zusters zich hebben moeten verschansen om zich tegen de bommen te verdedigen. Wij vinden het moeilijk te geloven dat Jezus werkelijk is verrezen, dat Hij werkelijk de dood heeft overwonnen. Is dit een illusie? Een verzinsel van onze verbeelding?

Nee, het is geen illusie! Vandaag weerklinkt meer dan ooit de paasverkondiging die het christelijke Oosten zo dierbaar is: ‘Christus is verrezen! Hij is waarlijk verrezen!’ Vandaag hebben we Hem meer dan ooit nodig, aan het einde van een vastentijd die nooit lijkt te eindigen. We hebben twee jaar pandemie achter de rug, die zware sporen heeft nagelaten. Het was tijd om samen uit de tunnel te komen, hand in hand, onze krachten en middelen bundelend... Maar in plaats daarvan laten we zien dat we nog steeds de geest van Kaïn in ons hebben, die Abel niet als een broeder ziet, maar als een rivaal, en nadenkt over hoe hem uit te schakelen. Wij hebben de Verrezene gekruisigd nodig om te geloven in de overwinning van de liefde, om te hopen op verzoening. Vandaag hebben wij meer dan ooit behoefte aan Hem, die onder ons komt en opnieuw tot ons zegt: ‘Vrede zij met u!’

Alleen Hij kan dit doen. Alleen Hij heeft vandaag het recht om ons vrede aan te kondigen. Alleen Jezus, omdat Hij de wonden draagt, onze wonden. Die wonden van Hem zijn dubbel de onze: de onze omdat zij Hem zijn toegebracht door onze zonden, door onze hardheid van hart, door broederhaat; en de onze omdat Hij ze voor ons draagt, Hij heeft ze niet uitgewist van zijn glorieus Lichaam, Hij heeft ze willen bewaren, om ze voor altijd in Zich te dragen. Zij zijn een onuitwisbaar zegel van zijn liefde voor ons, een eeuwige voorbede opdat onze hemelse Vader ze zou zien en zich over ons en over de hele wereld zou ontfermen. De wonden in het lichaam van de verrezen Jezus zijn het teken van de strijd die Hij voor ons heeft gestreden en gewonnen, met de wapens van de liefde, opdat wij vrede zouden hebben, in vrede zouden zijn, in vrede zouden leven.

Kijkend naar die glorierijke wonden, gaan onze ongelovige ogen open, gaan onze verharde harten open en laten de paasverkondiging binnen: ‘Vrede zij met u!’

Laten we de vrede van Christus in ons leven toelaten, in onze huizen, in onze landen!

Moge er vrede zijn voor het geteisterde Oekraïne, dat zo zwaar op de proef wordt gesteld door het geweld en de verwoesting van de wrede en zinloze oorlog waarin het is meegesleept. Moge een nieuwe dageraad van hoop spoedig verrijzen over deze vreselijke nacht van lijden en dood! Laten we voor vrede kiezen. Laten we ophouden onze spierballen te tonen terwijl mensen lijden. Laten we alstublieft niet gewend raken aan oorlog, laten we ons allemaal inzetten voor vrede, vanaf ons balkon en in de straten! Laat hen die verantwoordelijk zijn voor de naties luisteren naar de roep van het volk om vrede. Laten zij luisteren naar die verontrustende vraag die bijna zeventig jaar geleden door wetenschappers werd gesteld: ‘Zullen wij een einde maken aan de mensheid, of zal de mensheid de oorlog afzweren?’ Russell-Einstein Manifest, 9.. Russell-Einstein Manifest, 9 juli 1955

In mijn hart draag ik alle Oekraïense slachtoffers, de miljoenen vluchtelingen en binnenlandse ontheemden, de uiteengerukte gezinnen, de alleen gelaten ouderen, de gebroken levens en de met de grond gelijkgemaakte steden. Ik heb de blik in mijn ogen van de kinderen die wees zijn geworden en de oorlog ontvluchten. Als we naar hen kijken, kunnen we niet anders dan hun pijnkreet horen, samen met die van de vele andere kinderen die over de hele wereld lijden: zij die sterven van honger of gebrek aan zorg, zij die het slachtoffer zijn van misbruik en geweld en zij aan wie het recht om geboren te worden is ontzegd.

Te midden van de pijn van de oorlog zijn er ook bemoedigende tekenen, zoals de open deuren van zoveel gezinnen en gemeenschappen in heel Europa die migranten en vluchtelingen verwelkomen. Mogen deze vele daden van naastenliefde een zegen zijn voor onze samenlevingen, die soms door zoveel egoïsme en individualisme worden vernederd, en ertoe bijdragen dat zij voor allen gastvrij worden.

Moge het conflict in Europa ons ook meer attent maken op andere situaties van spanning, leed en pijn, die te veel regio's in de wereld treffen en die wij niet kunnen en willen vergeten.

Moge er vrede zijn in het Midden-Oosten, verscheurd door jaren van verdeeldheid en conflict. Op deze glorieuze dag vragen wij om vrede voor Jeruzalem en vrede voor hen die haar liefhebben, christenen, joden en moslims. Mogen Israëli's, Palestijnen en alle inwoners van de Heilige Stad, samen met de pelgrims, de schoonheid van de vrede ervaren, in broederschap leven en vrij toegang hebben tot de Heilige Plaatsen, met wederzijds respect voor ieders rechten.

Moge er vrede en verzoening zijn voor de volkeren van Libanon, Syrië en Irak, en in het bijzonder voor alle christelijke gemeenschappen die in het Midden-Oosten leven.

Moge er ook vrede zijn voor Libië, zodat het land na jaren van spanning weer stabiel wordt, en voor Jemen, dat gebukt gaat onder een door iedereen vergeten conflict met voortdurende slachtoffers: moge de wapenstilstand die de afgelopen dagen is ondertekend de bevolking weer hoop geven.

Wij vragen de Verrezen Heer om de gave van verzoening voor Myanmar, waar een dramatisch scenario van haat en geweld aanhoudt, en voor Afghanistan, waar gevaarlijke sociale spanningen blijven bestaan en waar een dramatische humanitaire crisis de bevolking kwelt.

Moge er vrede komen voor het gehele Afrikaanse continent, zodat er een einde komt aan de uitbuiting waarvan het slachtoffer is en aan de bloedbaden ten gevolge van terroristische aanslagen – met name in het Sahel-gebied – en moge het concrete steun vinden in de broederschap der volkeren. Moge Ethiopië, dat door een ernstige humanitaire crisis wordt geteisterd, de weg van dialoog en verzoening vinden, en moge het geweld in de Democratische Republiek Congo ophouden. Moge er geen gebrek zijn aan gebed en solidariteit voor de volkeren in het oosten van Zuid-Afrika, die getroffen zijn door verwoestende overstromingen.

Moge de Verrezen Christus de volkeren van Latijns-Amerika begeleiden en bijstaan, die in deze moeilijke tijden van pandemie in sommige gevallen hun sociale omstandigheden hebben zien verslechteren, mede verergerd door gevallen van misdaad, geweld, corruptie en drugshandel.

Wij vragen de Verrezen Heer om de weg van verzoening te begeleiden die de Canadese katholieke kerk volgt met de inheemse volken. Moge de Geest van de Verrezen Christus de wonden van het verleden helen en de harten ertoe brengen te zoeken naar waarheid en broederschap.

Beste broeders en zusters, elke oorlog brengt nawerkingen met zich mee die de hele mensheid treffen: van rouw tot het drama van de vluchtelingen, tot de economische en voedselcrisis waarvan we de tekenen al kunnen zien. Geconfronteerd met de blijvende tekenen van oorlog en de vele pijnlijke nederlagen van het leven, spoort Christus, de overwinnaar over zonde, angst en dood, ons aan om niet toe te geven aan kwaad en geweld. Laat ons overwinnen door de vrede van Christus! Vrede is mogelijk, vrede is noodzakelijk, vrede is de eerste verantwoordelijkheid van allen!”