De rozenkrans bidden voor de Christenen in het Midden-Oosten

Dierbare broeders en zusters,

Ik kom uit de Sint-Pietersbasiliek waar ik de openingsmis[3791] heb gecelebreerd van de Bijzondere Bisschoppensynode voor het Midden-Oosten[d:267]. Deze buitengewone synodale bijeenkomst, die twee weken zal duren, ziet in het Vaticaan herders van de Kerk uit het Midden-Oosten bijeen, een heel verscheiden gebeuren: op die grond drukt de ene Kerk van Christus zich namelijk uit in heel de rijkdom van haar oude tradities. Het thema waarover wij zullen nadenken is het volgende: “De katholieke Kerk in het Midden-Oosten: gemeenschap en getuigenis”. Inderdaad, in deze landen die helaas getekend zijn door diepe verdeeldheid en verscheuring door conflicten van oude datum, is de Kerk geroepen om een teken en instrument van eenheid en verzoening te zijn naar het voorbeeld van de eerste gemeenschap in Jeruzalem, waarin “de menigte die het geloof had aangenomen, één van hart en één van ziel was” (Hand. 4, 32)[b:Hand. 4, 32]. Het is een moeilijke opdracht aangezien de Christenen in het Midden-Oosten dikwijls moeilijke omstandigheden (moeten) ondergaan, op persoonlijk en familiaal vlak. Doch dit hoeft niet te ontmoedigen: het is juist in deze context dat de permanente boodschap van Christus nog dringender en noodzakelijker weerklinkt: “bekeert u en gelooft in de Blijde Boodschap” (Mc. 1, 15)[b:Mc. 1, 15]. Tijdens mijn recent bezoek aan Cyprus, heb ik het Instrumentum Laboris[3710] van deze synodale bijeenkomst publiek gemaakt; nu de synode geopend is, nodig ik u allen uit tot God te bidden en Hem de overvloedige uitstorting van de gaven van de Heilige Geest te vragen.

De maand oktober wordt de rozenkransmaand genoemd. Het gaat enigszins om een “spirituele toonaard”, omwille van de liturgische gedachtenis van de Allerzaligste Maagd Maria van de Rozenkrans, die op 7 oktober gevierd wordt. Wij worden dus uitgenodigd ons door Maria te laten leiden in dit oude en altijd nieuwe gebed dat Haar bijzonder lief is omdat Zij ons rechtstreeks leidt naar Jezus, die in Haar heilsgeheimen beschouwd wordt: de vreugdevolle, lichtende, droevige en glorierijke geheimen. In de voetsporen van de eerbiedwaardige Johannes Paulus II vgl: Rosarium Virginis Mariae[[[79]]] zou ik in herinnering willen brengen dat de rozenkrans een Bijbels gebed is, geweven op de Heilige Schrift. Het is een gebed van het hart, waarbij de herhaling van het “Wees gegroet” de gedachte en genegenheid tot bij Christus brengt, en dus een vertrouwende smeekbede wordt tot Zijn Moeder en onze Moeder. Het is een gebed dat helpt bij het overwegen van het woord van God en om zich de Eucharistische communie eigen te maken naar het voorbeeld van Maria, die alles in Haar hart bewaarde wat Jezus zei en deed, zelfs Zijn aanwezigheid.

Dierbare vrienden, wij weten hoezeer de Maagd Maria door onze broeders en zusters uit het Midden-Oosten bemind en vereerd wordt. Wij kijken allemaal naar Haar zoals naar een Moeder vol zorg, dicht bij elk leed, en Ster van Hoop. Vertrouwen wij aan Haar voorspraak de synodale bijeenkomst[d:267] toe die vandaag begint opdat de Christenen van die streek hechter in gemeenschap worden en aan iedereen het getuigenis geven van het Evangelie van de Liefde en de Vrede.