De zekerheid van Gods nabijheid helpt ons het hoofd op te richten

Dierbare broeders,

In de eerste lezing van deze zondag geeft Mozes aan het volk een opdracht. Vergeet niet, op het ogenblik van de oogst, op het moment van de overvloed, in de tijd van de eerstelingen, uw oorsprong, vergeet niet waar je vandaan komt. Dankzegging ontstaat en groeit in een mens en in een volk die in staat zijn te gedenken. Men heeft zijn wortels in het verleden dat, tussen licht en schaduw het heden heeft voortgebracht. Op het ogenblik dat we God kunnen danken om de aarde, die haar vrucht heeft voorgebracht zodat we brood kunnen maken, nodigt Mozes zijn volk uit te gedenken en somt daarbij de moeilijke situaties op waardoor het is moeten gaan. (Dt. 26, 5-11) [[b:Dt. 26, 5-11]]

Op deze feestdag, op deze dag mogen we vieren hoe goed de Heer voor ons is geweest. Laten we dank zeggen voor de mogelijkheid samen te zijn en aan de Goede Vader de eerstelingen aan te bieden van onze kinderen en kleinkinderen, van onze dromen en plannen. De eerstelingen van onze culturen, van onze talen en van onze tradities. De eerstelingen van onze inzet ....

Wat heeft ieder van jullie niet moeten doormaken om hier te geraken! Hoeveel "weg" hebben jullie niet moeten afleggen om van deze feestdag een dankzegging te maken! Hoeveel weg hebben andere moeten afleggen en zijn hier niet geraakt, maar dankzij hen hebben wij kunnen verder gaan.

Vandaag willen we, gevolg gevend aan de uitnodiging van Mozes, als volk gedenken, we willen een volk zijn met levende herinnering aan de doortocht van God bij zijn volk, in zijn volk. We willen naar onze kinderen kijken en weten dat zij niet alleen grond zullen erven, een taal, een cultuur en een traditie, maar ze zullen ook de levende vrucht erven van het geloof dat zich de zekere doortocht van God door dit land herinnert. De zekerheid van zijn nabijheid en van zijn solidariteit. Een zekerheid die ons helpt het hoofd op te richten en met vurig verlangen de dageraad te verwachten.

Bij jullie sluit ik mij aan in deze dankbare gedachtenis. Bij deze herinnering aan de levende doortocht van God in jullie leven. Als ik naar jullie kinderen kijk, kan ik niet anders dan de woorden tot de mijne maken die de zalige Paulus VI eens tot het Mexicaanse volk richtte:

"Een christen kan niet nalaten solidair te zijn om de toestand op te lossen van hen die het brood van de cultuur en de mogelijkheid tot eerbare arbeid nog niet hebben gekregen. (…) hij kan niet ongevoelig blijven voor de nieuwe generaties die de weg niet vinden om hun gewettigde ambities te realiseren. En dan vervolgt de zalige Paulus VI met een uitnodiging om altijd in de voorste gelederen te staan bij al de inspanningen om de toestand te verbeteren van hen die noodlijdend zijn”, om “in elke mens een broer te zien en in elke broer Christus" Tot het volk van Mexico bij gelegenheid van de 75st verjaardag van de kroning van O.L.V. van Guadalupe [[6210]]

Ik wens jullie vandaag uit te nodigen in de voorste gelederen te blijven, ondernemend te zijn met initiatieven die kunnen bijdragen om van dit gezegende Mexicaanse land een land van mogelijkheden te maken. Waar het niet nodig is te emigreren om dromen te kunnen koesteren; waar het niet nodig is uitgebuit te worden om te kunnen werken; waar het niet nodig is dat de wanhoop en de armoede van velen, opportunisme voor enkelen wordt.

Een land dat niet moet wenen over mannen en vrouwen, jongeren en kinderen die vernietigd worden in de handen van de handelaren van de dood.

Dit land heeft de pittigheid van de Lieve Vrouw van Guadeloupe, zij die ons altijd is voorgegaan in de liefde, aan haar zeggen we uit het diepste van ons hart:

"Heilige Maagd, help ons te stralen door het getuigenis van onze verbondenheid, dienstbaarheid, vurig en edelmoedig geloof, gerechtigheid en liefde voor de armen, opdat de vreugde van het Evangelie moge weerklinken tot aan de uiteinden van de aarde en geen enkel randgebied van zijn licht verstoken blijft." Evangelii Gaudium [[4984|288]]