"Christus is verrezen! - Hij is waarlijk verrezen!"

Dierbare broeders en zusters, goede dag!

Zalig Pasen! “Christòs anèsti! – Alethòs anèsti””, “Christus is verrezen! – Hij is waarlijk verrezen!”. Hij is bij ons, hier op dit plein! Deze week mogen we elkaar de Paaswens blijven toezeggen, als was het één enige dag. Dit is de grote dag die de Heer heeft gemaakt.

Het overheersend gevoel dat in de evangelische verhalen over de Verrijzenis oplicht is de vreugde vol verbazing, een grote verbazing! Vreugde die van binnen komt! In de liturgie herbeleven we de gemoedsgesteltenis van de apostelen bij het bericht dat de vrouwen hadden gebracht: Jezus is verrezen! Wij hebben Hem gezien!

Laat deze ervaring, gegrift in het Evangelie, zich ook in onze harten inprenten en in ons leven zichtbaar worden. Laat de vreugdevolle verbazing van Paaszondag uitstralen in de gedachten, in de blikken, in de gedragingen, in de gebaren en in de woorden… Waren we maar zo stralend! Dit is geen make-up! Het komt van binnen, uit een hart ondergedompeld in de bron van deze vreugde, zoals dat van Maria Magdalena, die weende om het verlies van haar Heer en haar ogen niet kon geloven toen ze Hem verrezen zag. Wie dit ervaart wordt getuige van de Verrijzenis, want in een zekere zin is hij zelf verrezen, is zij zelf verrezen. Dan is men in staat een “straal” van het licht van de Verrezene te brengen in de verschillenden situaties: in de blije, door ze nog mooier te maken en ze te behoeden voor egoïsme; in de droeve door er rust en hoop te brengen.

Gedurende deze week zal het ons deugd doen het boek van het Evangelie ter hand te nemen en die hoofdstukken te lezen die spreken over de Verrijzenis van Jezus. Het zal ons deugd doen! Het Boek nemen, de hoofdstukken zoeken en het lezen. Het zal ons deugd doen gedurende deze week ook te denken aan de vreugde van Maria, de Moeder van Jezus. Zoals haar lijden intens is geweest, tot het doorboren van haar ziel toe, zo is ook haar vreugde intens en diep geweest, en daaruit konden de leerlingen putten. Na de doorgang door de ervaring van de dood en de verrijzenis van haar Zoon, beleefd als hoogste uitdrukking van Gods liefde, is het hart van Maria een bron geworden van vrede, van troost, van hoop, van barmhartigheid. Alle eretitels van onze Moeder vinden hier hun oorsprong, in de deelname aan het Pasen van Jezus. Van vrijdag tot zondagmorgen heeft zij de hoop niet verloren: we hebben de bedroefde Moeder gezien maar, tegelijkertijd, ook de Moeder vervuld van hoop. Zij, de Moeder van alle leerlingen, de Moeder van de Kerk, is de Moeder van de hoop.

Aan haar, de stille getuige van de dood en van de Verrijzenis van Jezus, vragen we ons te brengen tot de Paasvreugde. We zullen het doen door het Regina Coeli te bidden, dat in de Paastijd het Angelus vervangt.