De Kerk is het huis van de vreugde

Geliefde broeders en zusters, goede dag!

Vandaag is het de derde zondag van de Advent, ook zondag Gaudete genoemd, zondag van de vreugde. In de liturgie klinkt herhaaldelijk de uitnodiging om zich te verblijden, om zich te verheugen, waarom? Omdat de Heer nabij is. Kerstmis is dichtbij. De christelijke boodschap wordt “evangelie” genoemd, “blijde boodschap”, aankondiging van vreugde voor heel het volk. De Kerk is geen toevluchtsoord voor trieste mensen, de Kerk is het huis van de vreugde! Zij die bedroefd zijn vinden in haar de vreugde, vinden in haar de ware vreugde!

De vreugde van het Evangelie is echter niet gelijk welke vreugde. Ze vindt haar reden in het zich aanvaard en bemind weten door God. Zoals de profeet Jesaja ons vandaag in herinnering brengt (Jes. 35, 1-6.8.10) [[b:Jes. 35, 1-6.8.10]], is God Diegene die ons komt redden en in het bijzonder hulp biedt aan de verdwaalden van hart. Zijn komst onder ons versterkt, maakt stevig, geeft moed, doet de woestijn en de steppe – dat wil zeggen ons verdorde leven - juichen en bloeien. En wanneer wordt ons leven onvruchtbaar? Wanneer het zonder het Woord van God en zonder zijn Geest van liefde valt. Hoe groot onze grenzen en onze verwarringen ook zijn, het is ons niet toegestaan lamlendig en wankel te zijn tegenover de moeilijkheden en tegenover onze eigen zwakheden. Integendeel, we worden uitgenodigd de slappe handen sterk te maken en aan knikkende knieën kracht te geven, moed te hebben en niet te vrezen want onze God toont ons steeds de grootheid van zijn barmhartigheid. Hij geeft ons de kracht om verder te gaan. Hij is altijd bij ons om ons te helpen vooruit te gaan. Het is een God die ons alle goeds wenst, ons bemint en daarom met ons is, om ons te helpen, ons sterk te maken en verder te gaan. Wees moedig! Steeds vooruit! Dank zij zijn hulp kunnen we telkens opnieuw beginnen. Hoe? Opnieuw beginnen? Iemand kan mij zeggen: “Neen, Vader, ik heb zo veel gefaald… Ik ben een groot zondaar, een grote zondares… Ik kan niet opnieuw beginnen!”. Je vergist je. Jij kan opnieuw beginnen! Waarom? Omdat Hij je verwacht, Hij is dicht bij je, Hij houdt van je, Hij is barmhartig, Hij schenkt je vergiffenis, Hij geeft je de kracht om opnieuw te beginnen! Aan allen! We zijn dus in staat de ogen opnieuw te openen, droefheid en tranen te overwinnen en een nieuw lied aan te heffen. En deze vreugde overleeft ook de beproevingen en het lijden want het is geen oppervlakkige vreugde, ze raakt de diepte van wie zich aan God toevertrouwt en op Hem vertrouwt.

De christelijke vreugde, zoals de hoop, heeft haar grondslag in de trouw van God, in de zekerheid dat Hij altijd zijn beloften getrouw is. Hen die de weg bijster zijn en ontmoedigd zijn, spoort de profeet Jesaja aan zich toe te vertrouwen aan de trouw van de Heer want zijn redding zal weldra in hun leven doorbreken. Zij die Jezus op hun weg hebben ontmoet, ervaren in hun hart een rust en een vreugde waarvan niets en niemand hen kan beroven. Onze vreugde is Jezus Christus, zijn trouwe onuitputtelijke liefde! Daarom, wanneer een christen triest wordt, betekent het dat hij zich van Jezus verwijderd heeft. Maar dan mag je hem niet alleen laten! We moeten voor hem bidden, en hem de warmte van de gemeenschap laten ervaren.

De Maagd Maria helpt ons om de pas naar Betlehem te versnellen om het Kind te ontmoeten dat voor ons geboren is, voor de redding en de vreugde van alle mensen. Aan haar zei de Engel: “Verheug u, Begenadigde, de Heer is met u” (Lc. 1, 28) [b:Lc. 1, 28]. Zij verkrijge voor ons dat we de vreugde van het Evangelie mogen beleven in het gezin, op het werk, in de parochie en in elk milieu. Een innige vreugde, ontstaan uit verwondering en rust. Een vreugde zoals een moeder ervaart wanneer ze naar haar pas geboren kind kijkt en voelt dat het een geschenk van God is, een wonder waarvoor je alleen dankbaar kan zijn!