Inhoudsopgave

- Een 8e werk van barmhartigheid, revolutionair en visionair

"Revolutionair en visionair" heeft Paus Franciscus een "achtste werk van barmhartigheid" toegevoegd aan de zeven werken die reeds bestonden. Dat werd benadrukt bij de voorstelling van de Boodschap [6431] van Paus Franciscus voor de Wereldgebedsdag voor het behoud van de Schepping [d:450], op 1 september 2016.

De boodschap met als titel “Laat ons barmhartig zijn voor ons gemeenschappelijk huis”, werd in het Vaticaan voorgesteld door kardinaal Peter Turkson, voorzitter van de Pauselijke Raad Justitia et Pax [d:94], door Mgr. Brian Farrell, secretaris van de Pauselijke Raad voor de Bevordering van de Eenheid onder de Christenen [d:91] en de Amerikaanse schrijver Terence Ward, specialist in het Midden Oosten en klimaatverandering. Deze laatste, die sprak in de hoedanigheid van auteur van het boek “De behoeder van de barmhartigheid” (The Guardian of Mercy) – over het schilderij van Caravagio, De zeven werken van barmhartigheid – loofde de “revolutionaire en visionaire” kijk van de Paus met zijn “achtste werk van barmhartigheid”.

Het Evangelie van Matteus (hfd. 25) citerend, bracht hij in herinnering dat er aanvankelijk zes werken van barmhartigheid waren: "Ik had honger en gij hebt Mij te eten gegeven. Ik had dorst en gij hebt Mij te drinken gegeven. Ik was vreemdeling en gij hebt Mij opgenomen. Ik was naakt en gij hebt Mij gekleed, Ik was ziek en gij hebt Mij bezocht, Ik was in de gevangenis en gij hebt Mij bezocht”.

In de Middeleeuwen, zo gaat Terence Ward verder, werd een zevende werk toegevoegd: 'de doden begraven'. En vandaag “voegt Paus Franciscus er een achtste werk van barmhartigheid bij”, “het gemeenschappelijk huis behoeden”. Dit “oecumenisch en ecologisch” werk is volgens de schrijver zelfs “het grootste werk van barmhartigheid omdat het alle andere insluit. Een modern werk van barmhartigheid voor onze moderne tijd.”

Aan wie denkt dat deze opdracht buiten proportie is ten overstaan van de uitdagingen van het klimaat, antwoordt Terence Ward, en hij citeert Jerry Brown, gouverneur van Californië: “Het Romeinse keizerrijk werd niet door een ander keizerrijk overwonnen, maar door 12 Galliërs zonder geld, die zelfs geen Latijn spraken, maar die ermee begonnen het keizerrijk te doen vallen en door het Christendom te vervangen”. Hij gaf ook het voorbeeld van Gandhi, een man “met weinig om het lijf”, die het Britse koninkrijk omver geworpen heeft.

Een lichamelijk en geestelijk werk

Tijdens het huidige Jubileumjaar van de Barmhartigheid [d:426], legt kard. Turkson uit, “wordt ons gevraagd barmhartig te zijn voor ons gemeenschappelijk huis”. De eerste fase bestaat erin “nederig het kwaad te erkennen dat wij de aarde berokkenen door vervuiling, ergerniswekkende vernieling van de ecosystemen en het verlies van de biodiversiteit”.

Het gaat er ook om “te beseffen dat wanneer wij de aarde kwaad doen, wij de arme kwaad berokkenen” en “degenen die nog niet geboren zijn”. Na dit berouw, dat persoonlijk en institutioneel moet zijn, moeten “de geestelijke en lichamelijke werken van barmhartigheid vervolledigd worden met het behoud van ons gemeenschappelijk huis”, een “nieuw werk van barmhartigheid”.
Volgens kard. Turkson, toekomstige prefect van het Dicasterium voor Integrale Menselijke Ontwikkeling [d:423], is deze Boodschap "een logische fase" na de encycliek Laudato Si' [5000], die een aanmoediging is om “naar dit onderricht te leven en het in ons leven in te verinnerlijken”.

Toenadering tussen de Christenen

Deze Dag [d:450], die samen met de Orthodoxen gevierd wordt - die dat reeds sinds 1989 doen - is “een veelzeggend teken van oecumenische vooruitgang”, leert Mgr. Farrell uit. De bisschop verheugt zich dat Christenen van alle Kerken “samen en gelijktijdig bidden” en “hun engagement voor de bescherming van de wereld” hernieuwen.

Hij benadrukt de huidige “grote oecumenische afstemming” op het thema van het milieu en verzekert dat zij “de mogelijkheid” geschapen heeft “om theologische controverses aan te snijden in een veel positievere geest, met een veel groter vertrouwen”.

Tot besluit, wenste hij dat gelovigen van alle belijdenissen “elkaar zouden ontmoeten, ook op het niveau van bisdommen en parochies, om samen te bidden en samen te werken voor gemeenschappelijke initiatieven rond dit thema”.