Het "Onze Vader"

Geliefde broeders en zusters,

Het Evangelie van deze zondag presenteert ons Jezus in gebed, een beetje afgezonderd van Zijn leerlingen. Wanneer Hij Zijn gebed beëindigd heeft, vraagt één van Zijn leerlingen Hem: “Heer, leer ons bidden” (Lc. 11, 1)[b:Lc. 11, 1]. Jezus maakt geen enkel bezwaar, Hij gebruikt geen vreemde of esoterische formuleringen maar zegt in grote eenvoud: “Wanneer ge bidt, zeg dan: ...” en Hij leert hun het Onze Vader (Lc. 11, 2-4)[[b:Lc. 11, 2-4]] dat Hij uit Zijn eigen gebed haalt, het gebed waarmee Hij zich tot God, Zijn Vader richt. De heilige Lucas geeft ons het Onze Vader in een kortere vorm dan die van het Evangelie van de heilige Matteüs, die algemeen gebruik geworden is. We hebben hier de eerste woorden uit de Heilige Schrift die wij in onze kindertijd leerden. Zij prenten zich in ons geheugen, geven vorm aan ons leven, begeleiden ons tot onze laatste ademtocht. Zij openbaren ons dat “kinderen van God niet kant-en-klaar afgeleverd worden, we ontwikkelen ons tot kinderen van God door steeds dieper in gemeenschap met Jezus te leven, kind van God zijn wordt Christus navolgen” Lannoo 2007, p. 144[[3675]].

Dit gebed vangt ook de materiële en spirituele behoeften van de mens op en brengt ze tot uitdrukking: “Geef ons iedere dag ons dagelijks brood, en vergeef ons onze zonden” (Lc. 11, 3-4)[b:Lc. 11, 3-4]. En juist omwille van de behoeften en moeilijkheden van iedere dag, doet Jezus met klem de oproep: “Tot u zeg ik hetzelfde: Vraagt en u zal gegeven worden; zoekt en gij zult vinden; klopt en er zal worden opengedaan. Want al wie vraagt, verkrijgt; wie zoekt, vindt; en voor wie klopt, wordt opengedaan” (Lc. 11, 9-10)[b:Lc. 11, 9-10]. Het is geen vragen om zijn eigen begeerten te voldoen doch om de vriendschap levend te houden met God die – zo zegt het Evangelie zonder ophouden – de Heilige Geest geeft aan wie Hem erom vraagt (Lc. 11, 13)[[b:Lc. 11, 13]]. De woestijnvaders uit de eerste Christenheid hebben dit ervaren, ook de contemplatieven van alle tijden die door het gebed vrienden van God zijn geworden, zoals Abraham die de Heer smeekte de enkele rechtvaardigen te sparen van de vernieling van de stad Sodoma (Gen. 18, 23-32)[[b:Gen. 18, 23-32]]. De heilige Theresia van Avila nodigde haar twee medezusters uit: “Wij moeten God smeken ons voor altijd van ieder gevaar te bevrijden en ons van ieder kwaad te vrijwaren. En zelfs indien ons verlangen onvolmaakt is, laten we ons toch inspannen dit verzoek te benadrukken. Wat kost het ons veel te vragen, aangezien we ons tot de Almachtige richten?” 60 (34), 4, in “Opere complete”, Milaan 1998, p. 846[[1328]]. Telkens wij het Onze Vader bidden, vermengt onze stem zich met die van de Kerk want wie bidt, is nooit alleen. “Iedere gelovige zal in de waarheid en rijkdom van het christelijk gebed, dat de Kerk onderricht, zijn weg, zijn manier van bidden moeten zoeken en kunnen vinden … dan zal hij zich laten leiden … door de Heilige Geest die hem door Christus naar de Vader leidt” AAS 82 (1990), 378[[3070|29]].

Vandaag wordt de apostel de heilige Jakobus gevierd, de “Grote” genaamd, die zijn vader en zijn vissersstiel achterliet om Jezus te volgen en die als eerste onder de apostelen zijn leven gaf voor Jezus. Ik denk bijzonder en van harte aan de bedevaarders die met velen uit Santiago de Compostela gekomen zijn! Moge de Maagd Maria ons helpen de schoonheid en diepte van het christelijk gebed te ontdekken.