De Emmausgangers

Beminde broeders en zusters,

Het Evangelie voor deze zondag –de derde van Pasen– is het beroemde relaas genaamd de leerlingen van Emmaüs. (Lc. 24, 13-35)[[b:Lc. 24, 13-35]] Daarin wordt ons gesproken over twee volgelingen van Christus die de dag na zaterdag, dat wil zeggen, de derde dag sinds zijn dood, verdrietig en terneergeslagen uit Jeruzalem vertrokken om naar een dorp te gaan, daar niet ver vandaan, genaamd Emmaüs. Onderweg voegde de verrezen Jezus zich bij hen, maar ze herkenden hem niet. Omdat zij ontroostbaar waren legde hij hun op basis van de Schrift uit dat de Messias moest lijden en sterven om zijn heerlijkheid binnen te gaan. Daarna trad hij met hen het huis binnen, ging aanzitten aan tafel, zegende het brood en brak het. Op dat moment herkenden ze hem, maar hij verdween uit hun gezicht en liet hen versteld staan ??van dat gebroken brood, een nieuw teken van zijn tegenwoordigheid. De twee keerden onmiddellijk terug naar Jeruzalem en vertelden de andere leerlingen wat er was gebeurd.

De plaats Emmaüs is niet met zekerheid vastgesteld. Er zijn verschillende hypothesen, en dit is suggestief omdat het ons in staat stelt te denken dat Emmaüs eigenlijk alle plaatsen vertegenwoordigt: de weg die naar Emmaüs leidt, is de weg van elke christen, ja zelfs van elke mens. Op onze wegen wordt de verrezen Jezus een reisgenoot om de warmte van geloof en hoop in ons hart nieuw leven in te blazen en het brood van het eeuwig leven te breken.

In de conversatie van de leerlingen met de onbekende pelgrim maakt de uitdrukking indruk die de evangelist heilige Lucas in de mond legt van een van hen: “En wij leefden in de hoop...” (Lc. 24, 21)[b:Lc. 24, 21].

Dit werkwoord in de verleden tijd zegt het helemaal: We geloofden, we volgden, we verwachtten ... maar nu is dat allemaal voorbij. Ook Jezus van Nazareth, die zich in werken en woorden als een krachtige profeet had gemanifesteerd, faalde en we zijn teleurgesteld.

Dit drama van de Emmaüsgangers is als een spiegel van de situatie van veel christenen van onze tijd. Schijnbaar heeft de hoop van het geloof gefaald. Het geloof zelf raakt in crisis vanwege negatieve ervaringen waardoor we ons in de steek gelaten voelen door de Heer. Maar deze weg naar Emmaüs waarop we voortgaan, kan de weg worden van zuivering en rijping van ons geloof in God.

Ook vandaag kunnen we de dialoog met Jezus aangaan door zijn woord te beluisteren. Ook vandaag breekt hij het brood voor ons en geeft zichzelf als ons brood. Zo geeft de ontmoeting met de verrezen Christus, die ook vandaag mogelijk is, ons een dieper en authentieker geloof, als het ware gelouterd door het vuur van de paasgebeurtenis; een solide geloof, omdat het niet wordt gevoed door menselijke ideeën, maar door het woord van God en zijn werkelijke aanwezigheid in de Eucharistie.

Deze schitterende evangelische tekst bevat al de structuur van de Heilige Mis: in het eerste deel het beluisteren van het Woord door de Heilige Schrift; in de tweede, de eucharistische liturgie en de gemeenschap met Christus, aanwezig in het sacrament van zijn Lichaam en Bloed. De Kerk voedt zich aan deze tweevoudige tafel, bouwt zichzelf onophoudelijk op en vernieuwt zichzelf dag na dag in geloof, hoop en liefde.

Laten we, op voorspraak van de Allerheiligste Maria, bidden dat elke christen en elke gemeenschap, die de ervaring van de Emmaüsgangers herbeleeft, de genade van de transformerende ontmoeting met de verrezen Heer herontdekt.