Tot de seminaristen in Philadelphia

Dierbare broeders en zonen in Christus,

Een van de dingen waarnaar ik het vurigst heb verlangd tijdens mijn bezoek aan de Verenigde Staten, is nu gekomen. Ik wilde een seminarie bezoeken en de seminaristen ontmoeten; en door U zou ik graag alle seminaristen willen laten weten hoeveel U voor mij betekent en hoeveel U betekent voor de toekomst van de Kerk- voor de toekomst van de opdracht die wij van Christus hebben ontvangen.

U neemt een bijzondere plaats in mijn gedachten en gebeden in. In Uw leven ligt een grote belofte voor de toekomst van de geloofsverkondiging. En U geeft ons de hoop dat de ware vernieuwing van de Kerk die begonnen is met het Tweede Vaticaans Concilie, vruchten zal voortbrengen. Maar opdat dit kan geschieden, moet U een hechte en gedegen opleiding in het seminarie ontvangen. Deze persoonlijke overtuiging over het belang van seminaries heeft mij de volgende woorden ingegeven, die ik heb geschreven in mijn brief van Witte Donderdag aan de bisschoppen van de Kerk: „De volledige heropleving van de seminaries in de Kerk zal het beste bewijs zijn van de voltooiing van de vernieuwing waartoe het Concilie de Kerk heeft aangezet.” Novo incipiente[[1210]]

Indien seminaries hun opdracht in de Kerk gaan vervullen, dan zijn twee activiteiten in het gehele seminarieprogramma van beslissend belang: het onderricht in Gods woord en de discipline. De intellectuele vorming van de priester, die zo voornaam is in de tijd waarin wij leven, omvat een aantal menswetenschappen evenals de verschillende gewijde wetenschappen. Deze nemen allemaal een belangrijke plaats in Uw vorming voor het priesterschap in. Maar de hoogste prioriteit voor seminaries van nu is het onderricht in Gods woord in geheel zijn zuiverheid en integriteit, met alles wat het beveelt en in geheel zijn kracht. Dit is duidelijk bevestigd door mijn dierbare voorganger Paulus VI, toen hij zei, dat de heilige Schrift „de eeuwige bron van geestelijk leven is, het voornaamste instrument om de christelijke leer door te geven en het middelpunt van de theologiestudie” Missale Romanum[[1209]]. Als U, seminaristen van deze generatie, dan ook op de juiste wijze wordt voorbereid om de erfenis en de uitdaging van het tweede Vaticaans Concilie op U te nemen, zult U goed onderricht dienen te worden in het woord van God.

Ten tweede moet een seminarie zorgen voor een gezonde discipline om voor te bereiden op een leven in toewijding en dienstbaarheid naar het beeld van Christus. Het doel van deze discipline is zeer duidelijk omschreven door het Tweede Vaticaans Concilie:

„De tucht van het seminarieleven moet niet alleen beschouwd worden als een krachtdadige hulp bij het gemeenschappelijk leven en de liefde, maar als een noodzakelijk onderdeel van de gehele vorming om zichzelf in de hand te krijgen, om een degelijke rijping van de persoon te bevorderen en om alle overige geestesgesteldheden te vormen die zo’n grote hulp zijn voor een goed geordende en vruchtbare activiteit van de Kerk” Optatam Totius Ecclesiae, 11[[675|11]] .

Wanneer tucht op de juiste wijze wordt beoefend, kan zij een sfeer van zelfbeheersing scheppen die de seminarist in staat stelt innerlijk die houdingen te ontwikkelen die zo wenselijk zijn voor een priester, zoals een vreugdevol gehoorzamen, edelmoedigheid en offerbereidheid. In de verschillende vormen van gemeenschapsleven die geëigend zijn voor een seminarie, zult U de kunst van de dialoog leren: de capaciteit om te luisteren naar anderen en de rijkdom van hun persoonlijkheid te ontdekken en de bekwaamheid U zelf te geven. De tucht van het seminarie zal eerder Uw vrijheid bevorderen dan verminderen, omdat zij U zal helpen in U zelf die karaktertrekken en houdingen van hart en geest te ontwikkelen die God U gegeven heeft en die U zullen helpen om Zijn volk nog meer krachtdadig te dienen. Tucht zal U ook helpen om dag na dag in Uw harten de gehoorzaamheid te bekrachtigen die U verschuldigd bent aan Christus en Zijn Kerk.

Ik wil U herinneren aan het belang van de trouw. Alvorens U gewijd kunt worden, zult U door Christus worden geroepen om een vrije en onherroepelijke belofte af te leggen van trouw aan Hem en aan Zijn Kerk. De menselijke waardigheid verlangt dat U deze belofte gestand doet, dat U Uw belofte aan Christus bewaart, welke moeilijkheden U ook ontmoet en aan welke bekoringen U zult worden blootgesteld. De ernst van deze onherroepelijke belofte legt een bijzondere verplichting op aan de rector en de andere leiders van het seminarie – en heel speciaal aan de spirituaal – om U te helpen Uw eigen geschiktheid voor de wijding te beoordelen. En dan is het de verantwoordelijkheid van de bisschop om te bezien of U tot het priesterschap geroepen kunt worden. Het is van belang, dat Uw belofte wordt afgelegd in volledig bewustzijn en in persoonlijke vrijheid. Neem daarom gedurende deze jaren dat U in het seminarie verblijft, de tijd om de ernstige verplichtingen en de moeilijkheden die deel uitmaken van een priesterleven te overwegen. Bedenk of Christus U roept tot een celibatair leven. U kunt slechts een verantwoorde beslissing aangaande het celibaat nemen, nadat U tot de volledige overtuiging bent gekomen, dat Christus U inderdaad deze gave schenkt, die bedoeld is voor het heil van de Kerk en voor de dienst aan de anderen Novo incipiente, 9[[1210|9]]).

Om te begrijpen wat trouw zijn betekent, moeten wij naar Christus kijken, de „trouwe getuige” (Rev. 1, 5), de Zoon „die door het lijden gehoorzaamheid leerde” (Hebr. 5, 8)[b:Hebr. 5, 8]; naar Jezus die zei: „Ik ben gekomen niet om Mijn wil te doen, maar de wil van Hem die Mij gezonden heeft” (Joh. 5, 30)[b:Joh. 5, 30]. Wij zien op naar Jezus, niet alleen om te zien en te beschouwen dat Hij trouw was aan de Vader ondanks alle tegenwerking (Hebr. 12, 3)[[b:Hebr. 12, 3]], maar ook om van Hem de wegen te leren kennen die Hij gebruikte om trouw te zijn: vooral het gebed en de overgave aan Gods wil ((Vgl. Lc. 22, 39; e.v.))[[b:Lc. 22, 39vv]].

Bedenk, dat uiteindelijk het volharden in trouw een beproeving is, niet van de menselijke kracht en moed, maar van de werking van de genade van Christus. En als wij dan zullen volharden, dan zullen wij mannen van gebed moeten zijn die door de Eucharistie, de liturgie en het breviergebed en onze persoonlijke ontmoetingen met Christus de moed en de genade vinden om trouw te zijn. Laat ons dan vol vertrouwen zijn, indachtig de woorden van Sint Paulus „Er is niets dat ik niet kan overwinnen met de hulp van Hem die mij kracht schenkt” (Fil. 4, 13)[b:Fil. 4, 13].

Broeders en zonen in Christus: Houdt de prioriteiten in gedachten van het priesterschap waarnaar U streeft, namelijk het gebed en de bediening van het woord (Hand. 6, 4)[[b:Hand. 6, 4]]. „Het is het gebed, dat de wezenlijke levensstijl van de priester toont; zonder gebed wordt deze levenswijze vervormd. Het gebed helpt ons altijd het licht te vinden dat ons is gegeven sinds het begin van onze priesterroeping en dat ons altijd zal blijven leiden ... Het gebed stelt ons in staat ons voortdurend te bekeren, om steeds ons te blijven uitstrekken naar God, hetgeen van wezenlijk belang is wanneer wij anderen tot Hem willen leiden. Het gebed helpt ons te geloven, te hopen en lief te hebben...” Novo incipiente, 10[[1210|10]]

Het is mijn vurige hoop, dat U gedurende de jaren van Uw verblijf in het seminarie een steeds grotere honger naar Gods woord zult ontwikkelen (Amos 8, 11)[[b:Amos 8, 11]]. Bemediteer dit woord dagelijks en bestudeer het voortdurend, zodat Uw hele leven een verkondiging van Christus mag worden, het Woord dat Vlees is geworden (Joh. 1, 14)[[b:Joh. 1, 14]]. In dit woord van God ligt het begin en het einde van alle dienstbaarheid, het doel van alle pastorale handelingen, de verjongende krachtbron voor een vertrouwvolle volharding en het enige dat doel en eenheid kan geven aan de verschillende activiteiten van een priester.

„Laat de boodschap van Christus, in geheel haar rijkdom, een tehuis vinden in U” (Kol. 3, 16)[b:Kol. 3, 16]. In de kennis van Christus hebt U de sleutel voor het Evangelie. In de kennis van Christus zult U het begrip vinden voor de noden van de wereld. Sinds Hij één met ons werd in alles behalve de zonde, kan en zal Jezus van Nazareth nooit een hinderpaal zijn voor het begrijpen van de noden der wereld en het vinden van een antwoord hierop. En in de kennis van Christus zult U tenslotte niet alleen ontdekken en gaan begrijpen de beperkingen van de menselijke wijsheid en van de menselijke oplossingen voor de noden der mensheid, maar zult U ook de kracht van Jezus ervaren en de waarde van het menselijk denken en de menselijke inspanningen, wanneer deze in de kracht van Jezus worden genomen, wanneer zij in Christus worden vervuld.

Moge onze heilige Moeder Maria U vandaag en altijd beschermen.

Mag ik van deze gelegenheid ook gebruik maken om de leken te groeten die vandaag aanwezig zijn in het Saint-Charlesseminarie. Uw aanwezigheid hier is een teken van Uw hoogachting voor het ambtelijk priesterschap, evenals een herinnering aan die hechte samenwerking tussen leken en priesters die nodig is, opdat de opdracht van Christus in onze dagen vervuld kan worden. Ik ben verheugd dat U hier aanwezig bent en ik ben dankbaar voor alles wat U doet voor de Kerk in Philadelphia. In het bijzonder vraag ik U te bidden voor deze jonge mannen en voor alle seminaristen, dat zij mogen volharden in hun roeping. Bidt U voor alle priesters en voor het welslagen van hun ambt onder Gods volk. En bidt tot de Heer van de oogst, dat Hij meer werkers naar Zijn wijngaard, de Kerk, zendt.