Een volle aflaat is volgens de kerkelijke leer de volledige kwijtschelding ten overstaan van God van tijdelijke straffen voor zonden die, wat de schuld betreft, al vergeven werden. Dat betekent dat de ziel van de gelovige die een volle aflaat heeft verdiend, nadat hij of zij is gestorven, direct naar de hemel gaat.
Over aflaten:
In de Catechismus van de Katholieke Kerk [1|1030-1032.1471-1479]
Uitleg in Compendium van de Catechismus van de Katholieke Kerk[663|312]
Codex Iuris Canonici [30|992-997]
01-01-1967: H. Paus Paulus VI, Apostolische Constitutie - Indulgentiarum Doctrina [89] (de nu nog geldige regeling van de aflaten)
4e Concilie van Lateranen: Caput 62. De reliquiis Sanctorum [806|2] tegen misbruiken van aflaten
Paus Franciscus
01-09-2015: Een aflaat wordt verleend aan de gelovigen bij gelegenheid van het Heilig Jaar van Barmhartigheid [6044|2-5]
H. Paus Johannes Paulus II
29-09-1999: Audiëntie - Betekenis van de aflaat [810]
30-11-1998: Bul Incarnationis mysterium [1146|9-10], met daarin de verwijzing naar het Decreet Enchiridion Indulgentiarum [1605] van 16-07-1999 van de Apostolische Penitentiarie [d:208]
H. Paus Paulus VI
01-01-1967: Apostolische Constitutie - Indulgentiarum Doctrina [89] (de nu nog geldige regeling van de aflaten)
Om RK Documenten te kunnen verbeteren is uw reactie zeer waardevol. Heeft u aanmerkingen of suggesties voor verbeteringen of bent u een fout tegen gekomen? Laat het ons weten.