Inhoudsopgave

Uitklappen

- Documentgegevens

- Inleiding

Paus Benedictus XVI heeft kritiek op de Wereldjongerendagen als kortzichtig van de hand gewezen. Hij deed dit in zijn toespraak tot het kardinalencollege kort voor Kerstmis[2796].

De Paus ging in op pogingen het fenomeen van de Wereldjongerendagen[d:64] (WJD) te analyseren en als een vorm van jongerencultuur te verstaan. “Australië heeft nog nooit zo veel mensen uit alle continenten gezien als bij de WJD, zelfs niet tijdens de Olympische Spelen. Waar voordien de vrees bestond dat de massale aanwezigheid van jongeren de openbare orde zou verstoren, het verkeer zou lamleggen, het dagelijks leven hinderen, tot geweld en drugsgebruik zou leiden, bleek dit alles ongegrond te zijn”, aldus Benedictus.

“Het was een feest van vreugde die uiteindelijk ook de tegenstanders aanstak: uiteindelijk voelde niemand zich meer lastiggevallen. Het was een feest voor allen geworden. Voor het eerst had men zelfs ervaren wat dat is, een feest: een gebeuren waarbij allen zogezegd buiten zichzelf, boven zichzelf uitstijgend en juist zo bij zichzelf en bij elkaar zijn. Wat gebeurt er eigenlijk bij de Wereldjongerendagen? Welke krachten zijn er werkzaam?”

Vreugde

“Gangbare analyses neigen ertoe, deze dagen als varianten van de moderne jongerencultuur te beschouwen, als een soort kerkelijk popfestival met de Paus als ster. Met of zonder geloof zou dit festival in feite hetzelfde zijn. Zo meent men de vraag naar God terzijde te kunnen schuiven. Er zijn ook katholieke stemmen die in deze richting gaan en het geheel als een groot en mooi spektakel beschouwen, dat echter voor de vraag naar het geloof en de actualiteit van het Evangelie in onze tijd weinig zou betekenen. Het zouden momenten van feestelijke extase zijn, die uiteindelijk alles bij het oude laten en het leven niet dieper kunnen beïnvloeden.

Het bijzondere van deze dagen en het bijzondere van hun vreugde, hun gemeenschapsstichtende kracht, is daarmee niet verklaard. Vervolgens is het belangrijk te onthouden dat de WJD niet alleen maar uit de week bestaan waarin zij voor de wereld zichtbaar zijn. Een lange uiterlijke en innerlijke weg leidt er naartoe. Het kruis reist door de landen, begeleid door de beeltenis van de Moeder van de Heer. Het geloof heeft een manier van zien en voelen nodig. De ontmoeting met het kruis, dat aangeraakt en gedragen wordt, wordt tot innerlijke ontmoeting met Hem die voor ons aan het kruis gestorven is. De ontmoeting met het kruis herinnert jonge mensen innerlijk aan God die mens geworden is en met ons wilde lijden. En wij zien de vrouw die Hij ons als moeder gegeven heeft.”

Lange weg

“De feestelijke dagen zijn slechts het hoogtepunt van een lange weg waarop men elkaar en Christus tegemoetgaat. In Australië is niet toevallig de lange kruisweg door de stad het hoogtepunt van de WJD geworden. Die vatte nog een keer samen wat de jaren ervoor gebeurd is en wees op Hem die ons allen samenbrengt: de God die ons bemint tot op het kruis. Zo is ook niet de Paus de ster waar alles om draait.

‘De Paus is niet de ster waar alles om draait’

Hij is uitsluitend en alleen plaatsbekleder. (...) De feestelijke liturgie is juist daarom het middelpunt van alles, omdat in haar gebeurt wat wij niet kunnen maken en toch altijd verwachten: Hij is aanwezig. Hij treedt op ons toe. De hemel is opengegaan en dat maakt de aarde licht. Dat maakt het leven vrolijk en verbindt elkaar in een vreugde die onvergelijkbaar is met de extase van een popfestival. Friedrich Nietzsche heeft ooit gezegd: ‘Het is geen kunststuk een feest te organiseren, maar om mensen te vinden die er plezier aan beleven.’ Vreugde is volgens de Schrift de vrucht van de Heilige Geest. Deze vrucht was in de dagen van Sydney rijkelijk te bespeuren. Zoals aan de WJD een tocht van het kruis voorafgaat, zo volgt daaruit ook het verder gaan. Er vormen zich vriendschappen die aanmoedigen tot een alternatieve levensstijl en deze van binnenuit dragen. Deze grote dagen zijn ervoor dat zulke vriendschappen ontwaken en dat daardoor levende plekken van geloof in de wereld ontstaan die tegelijkertijd oorden van hoop en geleefde liefde zijn.” (KN)

Bron: Katholiek Nieuwsblad, Den Bosch