Naar de oude siteWaarom de Paus "voor het leven" laat bidden
Inhoudsopgave
Uitklappen
- Documentgegevens
- Inleiding
Op 27 november, wordt in alle bisdommen ter wereld, op vraag van Benedictus XVI een grote wake “voor het leven” gehouden om “Gods bescherming af te smeken over ieder menselijk leven dat tot het bestaan geroepen wordt”. P. Hubert Lelièvre legt in dit interview de inzet van dit initiatief uit.
P. Lelièvre, u verspreidt op internet een “landkaart van Frankrijk” met de gebedswaken voor het leven op 27 november: wat vertegenwoordigt die kaart?Als zesde uit een gezin van zeven kinderen, waarvan drie priester, werd P. Hubert Lelièvre op 7 oktober 1989 priester gewijd. In 1995 werd hij aalmoezenier van een hospitaal in Rome voor terminale aidspatiënten en sticht de missionaire familie, “Het Evangelie van het Leven”, als antwoord op de oproep van Johannes Paulus II: “Een groot gebed voor het Leven dat door heel de hele wereld gaat, is nodig” Evangelium Vitae, 100[[2|100]]. Vandaag gaat P. Lelièvre met zijn zending ten dienste van het leven en het gezin door in Bollène, in het bisdom Avignon (Frankrijk), op vraag van Mgr. Cattenoz.
Deze landkaart geeft de plaatsen weer waar op vraag van de Heilige Vader een gebedswake voor ieder ongeboren leven plaatsvindt. Meer dan 250 gebedswaken werden voor die intentie in Frankrijk aangekondigd, zonder die streken in de wereld te vergeten waar onze soldaten op missie zijn. Dat is het zichtbare gedeelte van deze kaart. Ruimer gezien, toont deze landkaart dat zich in Frankrijk, in de diepte, iets aan het bewegen is.
Is er een onzichtbare landkaart?
Een dubbele onzichtbare kaart: vooreerst denk ik aan de abdijen, kloosters die in vereniging met de Heilige Vader bidden. Maar ook, en het is niet zonder ontroering, denk ik aan de ontelbare zieken in onze hospitalen en klinieken: iedere ziekenkamer is een heiligdom, ieder hospitaalbed een altaar waar het lijden, verenigd met dat van Jezus, zielen redt. Een ware bliksemafleider! Vervolgens willen we met dit hoogst noodzakelijke gebed dat de hele wereld zal doorkruisen, ieder kind bereiken en met ons gebed en onze genegenheid omhullen dat op die 27e november verwekt wordt; evenals ieder kind dat zich nu in de schoot van zijn mama bevindt, dat zijn eerste glimlach voorbereidt om “dank u” te zeggen voor het gekregen en gegeven leven! We zullen de mama’s die een kind verwachten met ons gebed en onze genegenheid omhullen; en ook hen die op een kindje wachten. We zullen tot de hemel roepen voor zoveel zwangere vrouwen die alleen zijn, verlaten, geïsoleerd, waar zwangerschap al te dikwijls gepaard gaat met droefheid. We willen wenen met die miljoenen Rachels die wenen omdat het kind er niet meer is: door abortus gedood. We willen het medisch personeel met ons gebed steunen en begeleiden opdat het meer en meer zou bezield worden door het verlangen het leven in al zijn fasen vanaf de conceptie te beschermen. We willen wetgevers aanmoedigen om voor ons land “te kiezen voor het leven” (Deut. 30, 16.19-20)[b:Deut. 30, 16.19-20].
Wie organiseert die waken?
Op 14 juni 2010, hebben kardinaal Antonio Canizares Llovera, prefect van de Congregatie voor de Goddelijke Eredienst en de Discipline van de Sacramenten[d:108], en kardinaal Ennio Antonelli, voorzitter van de Pauselijke Raad voor het Gezin[d:93] een brief gestuurd naar de voorzitters van de Bisschoppenconferenties van de hele wereld. In deze brief staat: “De Heilige Vader verlangt dat de bisschoppen in de lokale Kerken voorgaan in soortgelijke vieringen en dat zij er de parochies, religieuze gemeenschappen, verenigingen en bewegingen in betrekken. Daarom heeft hij ons met deze uitnodiging in zijn naam belast”. Concreet werden in Frankrijk gebedswaken op gang gebracht door bisschoppen, priesters en gezinnen, door de basis.
Benedictus XVI zal zelf voorgaan in een wake in Sint-Pieters ... een première?
Ja. Hij heeft dit zelf aangekondigd aan het slot van het Angelus op zondag 14 november: “Zaterdag 27 november, zal ik in de basiliek van Sint-Pieter voorgaan bij de Eerste Vespers van de Eerste zondag van de Advent en bij de gebedswake voor het ongeboren leven. De lokale Kerken in de wereld doen mee aan dit initiatief en ik heb parochies, religieuze gemeenschappen, verenigingen en bewegingen ertoe aangemoedigd. De voorbereidingstijd op Kerstmis is een gunstige tijd om Gods bescherming af te smeken over ieder menselijk wezen dat tot het bestaan geroepen wordt en ook als dankzegging tot God voor de gave van het leven dat we van onze ouders kregen”.
Waarom de Vespers?
Omdat dit het gebed van de Kerk is. Wat een vreugde te weten dat de psalmen op de vijf continenten voor deze intentie zullen gebeden en gezongen worden. Wat een vreugde dat de sprankelende lofzang van het Magnificat uit ons hart, uit onze mond opstijgt! Maria, de vrouw, echtgenote, moeder die dit danklied voor het Leven laat opborrelen! De Vespers van 27 november openen een nieuw Kerkelijk jaar. Hoe zouden we de ogen sluiten voor het vurig verlangen in het hart van de Heilige Vader, dat voor de mensheid een nieuw jaargetijde zou beginnen dat het leven aanvaardt vanaf de conceptie tot zijn natuurlijk einde.
In Frankrijk wordt op 27 november het bezoek herdacht van Maria aan de rue du Bac in Parijs ...
Wat een geluk voor ons, Fransen, dat deze wake samenvalt met het feest van Onze-Lieve-Vrouw van de Wonderdadige Medaille in Parijs! Op 27 november 1830, zag de heilige Catharina Labouré de Maagd Maria met in Haar handen een kleine wereldbol met een kruis erop. De Heilige Maagd zegt tot zuster Catharina: “Deze bol vertegenwoordigt de hele wereld, Frankrijk en iedere mens in het bijzonder”. Daarna ziet de zuster dat uit de handen van de Maagd Maria lichtstralen komen: “Deze stralen zijn het symbool van de genaden die ik over de mensen verspreid die het me vragen”, zegt de Maagd Maria. Vervolgens vormt zich een ovaal rond de verschijning. De heilige Catharina ziet in gouden letters deze aanroeping verschijnen in een halve cirkel: “O Maria zonder zonde ontvangen, bid voor ons die onze toevlucht tot U nemen”. De Heilige Maagd vraagt dan aan de heilige Catharina: “Laat een medaille slaan volgens dit model. Wie haar met vertrouwen dragen, zullen grote genaden ontvangen”. Daarna keert het tafereel zich om en de jonge religieuze ziet op de keerzijde van de medaille een groot kruis, met een grote M, de M van Maria. Onderaan bevinden zich twee harten: de ene met doornen gekroond, en de andere doorboord met een zwaard. Deze medaille illustreert heel de encycliek van Johannes Paulus II, “Evangelium Vitae[2]”. Het is niet moeilijk om te begrijpen waarom deze gebedswake van 27 november een heel bijzondere genade is voor Frankrijk, de oudste dochter van de Kerk! Zullen wij ze vatten? Welke verantwoordelijkheid voor ons!
Waarom zo een gebedswake?
Omdat het nodig is. Vooreerst is gebed nodig. We moeten begrijpen dat in ons, in onze gezinnen, in de samenleving niets zal veranderen indien we ons niet eerst tot God richten met die kreet waarover Johannes Paulus II spreekt in “Dives in Misericordia[755]”: om erbarmen smeken voor onze tijd! Wij weten goed, wanneer we de geschiedenis herlezen, wat het gebed kan verkrijgen. Een laatste wonder werd door de Maagd Maria verkregen op 7 oktober 2010, feest van Onze-Lieve-Vrouw van de Rozenkrans. Toen in Europa het gewetensbezwaar zou opgeheven worden, heeft de stemming van 7 oktober de clausule van het gewetensbezwaar niet alleen behouden, maar op Europees vlak zelfs versterkt[n:1064]. Dat is een zege van Maria. Alles is nog niet gewonnen, er blijven nog wel wat elementen die in deze kwestie om respect vragen. Doch, gebed doet ons uit ons egoïsme treden. Gebed wekt moedige en vindingrijke, concrete naastenliefde op. Gebed geeft ons de kracht van de zachtmoedigen om ons in het dagelijks leven op dit domein te engageren. Ja, het is nodig als men weet dat in de wereld ieder jaar 50 miljoen kinderen geaborteerd worden. In Frankrijk, elke anderhalve minuut een abortus. Dat wil zeggen dat één op vier verwekte kinderen in Frankrijk geaborteerd wordt. Eén abortus om de 11 seconden in Europa, één om de 3 seconden in de VS. De gebedswake van 27 november voor het ongeboren leven, is de eerste in de geschiedenis van de Kerk. Dat betekent hoezeer wij op die 27e november moeten waken en bidden. We hebben tegenover God, tegenover de huidige en de toekomstige generaties een verantwoordelijkheid: ons bidden of niet bidden. En niet alleen op 27 november.
Wat verlangt Benedictus XVI met deze gebedswake?
Ik ken het hart van de Paus niet. Doch, als men naar zijn onderricht luistert, kan men zeggen: God heeft de mens geschapen naar Zijn beeld en gelijkenis. En hem daarbij uitgenodigd deel te nemen aan Zijn heerlijkheid in de hemel. Wij zijn allemaal van Gods vaderschap afhankelijk. De mentaliteit van de wereld (hedonisme, contraceptie, abortus, euthanasie, geen respect voor de mens bij wetenschappelijk onderzoek, echtscheiding, zelfmoord ...) stimuleert ons deze radicale afhankelijkheid van God de Vader van ons af te gooien. Dat God dit vaderschap uitoefent, maakt ons gelukkig omdat wij er Zijn welwillende aanwezigheid in ons, over ons, met ons en voor ons heil in opnemen en erkennen. Wij zijn voor elkaar verantwoordelijk. Zo aarzelde de Paus op 18 november 2010 niet te spreken over wat “de gerechtigheid kwetst” en hij nam als voorbeeld: “de reproductieve gezondheid, die haar toevlucht neemt tot kunstmatige voortplantingstechnieken die de vernietiging van het embryo met zich meebrengen” of de “gelegaliseerde euthanasie”. Kaïn en Abel: wij zijn elkaars broeder. Wij hebben allemaal een verantwoordelijkheid: Benedictus XVI heeft het met sterke en profetische woorden benadrukt in zijn homilie in Fatima: “Waar is uw broer Abel?” (...) het bloed van uw broer roept uit de grond tot mij!” (Gen. 4, 9)[b:Gen. 4, 9]. De mens heeft een cyclus van dood en ontzetting kunnen ontketenen, doch hij slaagt er niet in deze te onderbreken ... Tot de mensenfamilie die bereid is haar heiligste banden te offeren op het altaar van het bekrompen egoïsme van volk, ras, ideologie, groep, individu, is onze gezegende Moeder uit de hemel gekomen om in het hart van hen die zich aan Haar toevertrouwen, Gods liefde te leggen die in het Hare brandt” Zij zijn het nageslacht dat de Heer gezegend heeft , 8-9[[3572|8-9]]. In dit licht van Fatima dient men, volgens mij, dit verzoek van de Paus – de gebedswake van 27 november - te aanvaarden en te begrijpen.
Is Benedictus XVI in continuïteit met Johannes Paulus II?
Niet alleen met hem. Reeds Paus Paulus VI klopte op 25 juli 1968 met de encycliek “Humanae Vitae[34]” aan de deur van het geweten: “Stop! Waar gaan wij naartoe, waar wil de mensheid heen?”. Johannes Paulus II gaf op 25 maart 1995 met “Evangelium Vitae[2]” de aanzet tot een heropleving. Een nieuwe gezindheid ziet het daglicht. Wij kunnen dit reeds 15 jaar overal ter wereld vaststellen, zelfs langs vijandig gezinden om: iets diepgaands komt in beweging, overal. Men zou willen dat het sneller gaat, zeker. Doch dat hangt ook af van ons persoonlijk engagement. Van zijn kant, klopt Benedictus XVI reeds 5 jaar aan de deur van ons hart, van elke man en elke vrouw, van politieke verantwoordelijken, van de landen. Begin november 2010, heeft de Heilige Vader tijdens zijn apostolisch bezoek aan Spanje “Europa” in deze kwestie “gewaarschuwd” toen hij sprak over de eerbied voor het menselijk leven, voor het gezin dat gefundeerd is op het huwelijk dat vrijwillig gesloten wordt door een man en een vrouw, en over medische technieken die geroepen zijn de mens te respecteren. De heilige Vader zei het nog een keer op 18 november, in verband met de “consumptiementaliteit van geneesmiddelen”. Maar zelfs nu de strijd goed en wel aan de gang is, toch worden momenteel mooie bladzijden van hoop geschreven. Wat ons toelaat hoopvol naar de toekomst te kijken.
(...) gewetensbezwaar is een belangrijk thema in de sociale leer van de Kerk[d:48]. Op welke domeinen moet gewetensbezwaar vandaag het meest verdedigd worden?
In de eerste plaats moet het geweten van elke mens gevormd en niet geformatteerd worden. Om vrij en verantwoordelijk te worden voor zijn daden. Vervolgens omdat wij broeders en zusters zijn in menselijkheid, zijn er bepaalde daden die wij niet kunnen aanvaarden omdat ze ingaan tegen de grammatica die ingeprent is in het geweten van elke mens: bijvoorbeeld “gij zult niet doden” of nog “eer uw vader en uw moeder”. Echt menselijk is wat de mens verheft. Opdat de vreugde van dit Verbond niet zou verbroken worden, kan en moet het geweten van de mens nee kunnen zeggen. Het gaat om een diep, driedimensionaal respect: voor God, voor zichzelf, voor de anderen. Een wet van mensen kan in geen geval boven Gods wet staan. De Paus heeft daaraan herinnerd in zijn toespraak tot het Parlement in Londen[3752], op 17 september 2010. Een toespraak waarop een minutenlang applaus volgde! In Europa werd het gewetensbezwaar behouden en bekrachtigd, wij moeten ons erover verheugen. Maar waarom is het bijvoorbeeld nog niet erkend voor apothekers? En concreet gesproken, er moet nog veel gebeuren opdat het zou erkend en beleefd worden in medische kringen.
Wat zou u hieraan willen toevoegen?
De woorden die Benedictus XVI in Fatima heeft uitgesproken en die in mijn hart blijven naklinken: “Wie waakt, in de nacht van twijfel of onzekerheid, met een waakzaam biddend hart? Wie wacht op de dageraad van de nieuwe dag en houdt de vlam van het geloof brandend? Geloof in God opent de mens voor de horizon van hoop die zekerheid geeft en niet ontgoochelt; het verwijst naar een stevig fundament waarop men heel zijn leven kan bouwen, zonder angst; het vereist overgave, vol vertrouwen, in de handen van de Liefde die de wereld draagt”. Religie en politiek, 6[[3752|6]]
Vert.: Sorores Christi
Bron: zenit.org
Extra opties voor deze alinea
Reageer op deze alinea Deel op social media
Bericht
Waarom de Paus "voor het leven" laat bidden
18 november 2010
26 maart 2015