Allerheiligen en Allerzielen – november: maand van onze overledenen

Allerheiligen, als zondag te vieren op 1 november, en Allerzielen, als gedachtenis te vieren op 2 november, horen als vieringen bij elkaar. De strijdende Kerk hier op aarde (waarvan Christus Koning is en ons daar leidt) en de lijdende Kerk (zij die in het vagevuur zijn voor het uitboeten van de straffen) zullen eens verdwijnen en hopelijk – zo God het wil – zullen we allen opgaan naar de zegevierende Kerk bij God.
Allerheiligen en Allerzielen herinneren ons dus aan de toekomstige gebeurtenissen die al werkelijkheid zijn geworden voor degenen die ons vooruit zijn gegaan in het geloof en verenigd door de genade. Concreet betekent dit dat wij heiligen moeten worden en dat wij voor de zielen in het vagevuur aflaten moeten verdienen om hun lijden te bekorten.

Op Allerheiligen worden niet alleen martelaren, maar ook heiligen – benoemden en onbenoemden -, dit zijn gelovigen die door hun leven een bijzonder getuigenis hebben afgelegd van hun geloof in Christus, herdacht. Het Martyrologium Romanum is het liturgische overzicht van al deze heiligen, die de Kerk tot de eer der altaren heeft verheven.

Allerzielen is een dag van gebed voor allen die uit dit leven zijn heengegaan en nog niet voor altijd bij de Heer zijn. Op beide dagen staat ons geloof in het eeuwig leven centraal. Van 1 tot en met 8 november kan men iedere dag een volle aflaat verkrijgen door een bezoek te brengen aan een begraafplaats en de verdere gebruikelijke voorwaarden vervuld. De hele maand november staat in het teken van de vier laatste dingen: de dood, het oordeel, de hel en de hemel.