Laten we bidden voor de succesvolle afsluiting van de synode

Kardinaal Joseph Zen, emeritus bisschop van Hong Kong, heeft opnieuw een artikel over de Bisschoppensynode gepubliceerd op zijn blog, dit keer onder de titel: “Laten we bidden voor de succesvolle afsluiting van de synode”. Wij geven hier de vertaling uit het Duits, waarin Kath.net de bijdrage van kardinaal Zen heeft gepubliceerd.

Ik heb al een hele tijd geen artikelen online gezet. Maar nu heb ik het gevoel dat ik iets moet schrijven om mijn broeders en zusters in de Heer te helpen begrijpen wat op dit moment voor hen het belangrijkste is om voor te bidden. Wat me de meeste zorgen baart is hoe deze synode over “Synodaliteit” succesvol (fatsoenlijk) kan worden afgesloten. {...}

Het thema van de 16e Gewone Vergadering van de Bisschoppensynode is “synodaliteit”, maar wat is “synodaliteit” precies? Gebaseerd op de etymologie van het Griekse woord “synode”, betekent het “samen wandelen”; en in het Chinees wordt het vertaald als “samen praten” en “samen wandelen”: (participatie, gemeenschap en (voor) zending).

Er is echter een kerkelijk document[7069] dat de betekenis van het woord synodaliteit adequater uitlegt. Het komt duidelijk van de belangrijke historische gebeurtenissen van de Kerk, de synoden, de structuur waarmee de kerkelijke hiërarchie de Kerk door de geschiedenis heen leidt.

Het Eerste Vaticaans Concilie herbevestigde de doctrine van de pauselijke onfeilbaarheid. Door het uitbreken van de oorlog kon dit concilie echter niet worden afgerond. Het Tweede Vaticaans Concilie benadrukte de collegialiteit van de bisschoppen in de Dogmatische Constitutie over de Kerk Lumen Gentium[[617]] met een duidelijke verklaring. Het hele Volk van God moet deelnemen aan de zending van evangelisatie. Het is echter de kerkelijke hiërarchie die de richting van de weg van de Kerk verzekert en het fundament van het geloof bewaart dat door de apostelen is overgeleverd. Jezus gaf de Kerk “aan de apostelen met Petrus aan het hoofd”, en de opvolgers van de apostelen zijn de bisschoppen.

Sinds het begin van deze synode hebben de twee kardinalen die de vergadering leiden en de nieuwe prefect van het Dicasterie voor de Geloofsleer niet het behoud van het geloof benadrukt, maar wel veranderingen, vooral veranderingen in de structuur en de morele leer van de Kerk, vooral met betrekking tot morele principes van “seks” en vooral relaties tussen mensen van hetzelfde geslacht.

In 2021 vroeg iemand aan de Congregatie voor de Geloofsleer “of het is toegestaan paren van hetzelfde geslacht te zegenen”. Het antwoord was “nee”, samen met een gedetailleerde uitleg[8222]. Paus Franciscus heeft het document ook ondertekend en bevestigd.

De documenten van het synodesecretariaat leken aan te geven dat dit onderwerp op de synode besproken zou worden. Om geen discussietijd van de synode te verspillen, stelden vijf kardinalen deze kwestie samen met andere “dubia” (twijfels) aan de orde bij de paus in de hoop dat hij zijn standpunt over deze kwestie van niet al te veel jaren geleden duidelijk zou herbevestigen. Overigens is een van deze...Overigens is een van deze vijf kardinalen Joseph Zen. Ik vraag me af waarom dit wereldnieuws niet is verschenen in onze Chinese en Engelse diocesane weekbladen Kung Kao Po en Sunday Examiner! Is het uit angst dat de leken geschokt zouden zijn of dat de Kerk zou splijten? Zijn onze leken net kinderen die niet zelf kunnen oordelen? Als de kerk verdeeld is over deze grote kwestie, moeten haar leden zich dan geen zorgen maken? Zullen mensen geen standpunt innemen? Moeten ze niet deelnemen aan het debat? Sommige katholieken in Hong Kong die Joseph Zen kennen, zullen hem misschien berispen omdat hij het de paus moeilijk maakt, terwijl anderen hem misschien steunen door de dubia naar voren te brengen. Is het geen goede gelegenheid om gelovigen te helpen volwassen te worden door deel te nemen aan debatten en argumenten om het antwoord volgens ons geloof te vinden?

Tot onze verbazing gaf de paus ons de volgende dag al een antwoord. Het was een erg lang en ingewikkeld antwoord dat de verklaring van voorgaande jaren op zijn kop zette, namelijk: “Onder bepaalde omstandigheden is het mogelijk om paren van hetzelfde geslacht te zegenen.” Wij waren van mening dat deze ingewikkelde rechtvaardigingen helemaal niet geldig waren. We vroegen de paus om “ja” of “nee” te antwoorden, maar hij gaf geen antwoord. Dit antwoord kan niet door de paus zelf geschreven zijn. Het was duidelijk opgesteld door degenen die verantwoordelijk waren voor de synode om hun redenen voor het veranderen van de leer van de Kerk te ondersteunen (wij vijf kardinalen hebben de redenen om deze ingewikkelde argumenten te weerleggen niet in detail beschreven, maar ik gaf een persoonlijk, gedetailleerd antwoord dat u op mijn blog kunt vinden).

Deze synode was een ongewoon grootschalige onderneming, met raadplegingen in lokale kerken, continentale conferenties en uiteindelijk de formele synodevergadering. Op continentaal niveau was het duidelijk dat het centrale secretariaat de gang van zaken strikt controleerde: Uitwisselingen worden benadrukt, terwijl discussies moeten worden vermeden. Dezelfde methode wordt toegepast in de formele synodevergaderingen (!). Het meest verrassende is dat er onder de deelnemers aan de synode 96 “niet-bisschoppen” zijn (die 26% van de totale groep vertegenwoordigen) die stemgerechtigd zijn. Het doel van deze synode was duidelijk om de hiërarchie van de kerk omver te werpen en een democratisch systeem in te voeren.

De paus heeft de macht om elke vorm van consultatieve vergadering bijeen te roepen. De bisschoppensynode die door paus Paulus VI werd geïnitieerd, was echter speciaal bedoeld om de paus de mening van zijn collega-bisschoppen te laten horen. Sinds de “niet-bisschoppen” samen stemmen, is dit niet langer een bisschoppensynode.

Om terug te komen op wat ik in het begin zei: We moeten bidden voor een succesvolle (fatsoenlijke) afsluiting van deze synode, in ieder geval op de volgende drie punten:

Ten eerste over de manier waarop de vergadering wordt gehouden. Zodat mensen in de toekomst niet blijven vragen: “Is deze bisschoppensynode wel een bisschoppensynode?”. Om deze vergadering echt een bisschoppensynode te kunnen noemen, moet ze terugkeren naar de oorspronkelijke methoden die gebruikt werden toen de synode werd opgericht door paus Paulus VI. Deze methoden hebben de tand des tijds vele, vele jaren doorstaan: de bisschoppen de leiding laten nemen, laten discussiëren en stemmen, en als collega-bisschoppen hun advies ter referentie aan de paus voorleggen.

Het lijkt erop dat dit eerste doel niet meer volledig bereikt kan worden, want de vergaderprocedures in 2024 zijn dezelfde als in 2023. Ze komen nog steeds bijeen rond ronde tafels, in een hartelijke familiebijeenkomst; ze laten zich gehoorzaam leiden door de moderator over hoe ze zich kunnen verbinden met de Heilige Geest. Meer bidden, meer delen en minder ruziën … We kunnen alleen maar hopen dat de deelnemende bisschoppen de deugd van “parresia”, zo aanbevolen door de Heilige Vader, in praktijk zullen brengen en op zijn minst niet zullen toestaan dat niet-bisschoppen met hen mee stemmen.

Ten tweede, wat moeten de bisschoppen deze keer bespreken, in 2024? Toen de bisschoppensynode in 2023 eindigde, werd er alleen gestemd over een “samenvattend rapport” zonder over aanbevelingen te stemmen. Iedereen kon zien dat het LGBTQ acroniem dat trots in de synode documenten stond, niet in de samenvatting voorkwam. Iedereen ging er echter van uit dat deze kwesties nog besproken zouden worden op de conferentie van 2024.

Kort na het einde van de 2023-sessie publiceerde het Dicasterium voor de Geloofsleer een lange verklaring “Fiducia Supplicans[9111]” over de pastorale betekenis van zegeningen, waarin werd aangegeven dat geestelijken in bepaalde omstandigheden paren van hetzelfde geslacht mogen zegenen (de grondgedachte was gebaseerd op het antwoord op de dubia van de vijf kardinalen[9007] die voor het begin van de 2023-sessie waren gegeven). De prefect van het dicasterie zei zelfs dat de verklaring[9130] duidelijk genoeg was en dat hij niet bereid was om er verder over te discussiëren. “Ze” besloten over de kwestie zonder zelfs maar de bisschoppen te raadplegen tijdens de synode. Dat is ongelooflijke arrogantie!

Na de publicatie van deze verklaring ontstond er grote verdeeldheid in de Kerk en grote verwarring onder de gelovigen. Dit was zeldzaam in de geschiedenis van de Kerk. (Natuurlijk hadden de katholieken in Hong Kong die Kung Kao Po of de Sunday Examiner lazen geen gelegenheid om over de kwestie te horen en te praten!) De paus en de prefect van het Dicasterium voor de Geloofsleer toonden “begrip” voor de situatie zonder de verklaring in te trekken. Dus zal dit onderwerp nog besproken worden op de bijeenkomst van 2024?

De paus stuurde later een brief naar het secretariaat van de synode[n:5423] waarin hij zei dat hij tien “studiegroepen” opdracht had gegeven om individuele vragen te onderzoeken die voortkwamen uit de synode van 2023 en dat zij hun “antwoorden” pas medio 2025 zouden indienen. Betekent dit dat niet alle vragen besproken en gestemd zullen worden op Synode 2024?

Ik denk dat eindeloze debatten vermeden moeten worden, in ieder geval met betrekking tot de kwestie van de zegening van paren van hetzelfde geslacht. Ik hoop dat de deelnemende bisschoppen de paus kunnen overhalen om de termijn voor de inwerkingtreding van de verklaring voor onbepaalde tijd te verlengen. Heeft Jezus niet tegen Petrus gezegd: “Tu aliquando conversus, confirma fratres tuos” (En als gij tot inkeer gekomen zijt, versterk dan uw broeders (Lc. 22, 32)[b:Lc. 22, 32]).

Als deze kwestie niet wordt opgelost in de synode, zal de toekomst van de Kerk erg onzeker zijn, omdat sommige geestelijken en vrienden van de Paus die erop staan om de traditie van de Kerk in dit opzicht te veranderen, hun plannen met alle macht blijven doorzetten. Terwijl de synode aan de gang is, hebben zij hun agenda actief buiten de vergaderzaal doorgedrukt. Verontrustend genoeg werd zelfs het zogenaamde “New Ways Ministry[8484]”, dat opkomt voor transgenders, een paar dagen geleden hartelijk ontvangen door de paus.

Ten derde, zonder individuele vragen voor debat, zal de synodediscussie zich concentreren op de synodaliteit van de Kerk. Ik vrees dat dit neerkomt op een discussie over de vraag of de gelovigen meer rechten zouden moeten hebben om in de verantwoordelijkheden van de “herders” in de hiërarchie te “delen”. Als degenen die campagne voeren voor deze verandering niet kunnen winnen op het niveau van de hele kerk, zullen ze dan vechten voor diversiteit onder lokale kerken? Moeten individuele bisschoppenconferenties onafhankelijk gezag hebben over de geloofsleer? Dit is een beangstigend vooruitzicht. Als dit idee slaagt, zijn we niet langer de katholieke kerk (de Church of England heeft het homohuwelijk erkend en haar gelovigen zijn een minderheid geworden van minder dan 20% van de wereldwijde Anglicaanse kerk. Waarom zouden we niet waakzaam zijn?)

Het heeft geen zin om ons zorgen te maken over deze kwesties. Vasten en bidden (vooral de rozenkrans)! Hoop wordt nooit teleurgesteld. Een hartenkreet van kardinaal Zen