Aan de hoogverheven Priester te Rome Paus Innocentius

U weet zelf, mijn hoog vereerde leer, hoe ik steeds Uw Hoogwaardigheid heb geëerbiedigd en hoe ik steeds met u verbonden ben gebleven door het gebod van de liefde vol bewondering voor uw zachtmoedigheid en opgetogen over uw voortreffelijke deugd, waardoor gij eenieder met wie gij in aanraking komt, voor u inneemt. Daarom, alhoewel ver van u verwijderd, draag ik u altijd in mijn hart mee en waarheen ik in de verlatenheid word heengevoerd, ik kan uw liefde niet vergeten. Alsof gij aanwezig waart en nabij, zo zie en aanschouw ik u voortdurend met de ogen van de liefde; of beter, omdat ik steeds uw vroomheid voor mij zie en aan iedereen voorhoud.

Ik vraag u dan ook, ook mijzelf voortdurend indachtig te zijn en de genegenheid die gij van het begin af jegens mij hebt betoont, ook nu in hoge mate te bewaren en vurig te bidden voor mijne nietswaardigheid en mij, waar het mogelijk is, brieven te zenden en van uw welvaren op de hoogte te houden, opdat ik, terwijl ik mij in de woestijn bevind, veel troost mag ondervinden en aldus op grote afstand van de hulp van uw gebed moge profiteren.