De Geest en de Bruid. 3. - “Heel de Schrift is door God geïnspireerd”. De liefde van God kennen uit de woorden van God.

Noot van de Vaticaanse website: De tekst hieronder bevat ook niet voorgelezen gedeeltes, die als uitgesproken beschouwd dienen te worden.

Geliefde broeders en zusters, goedendag, welkom!

We gaan verder met de catecheses over de Heilige Geest die de Kerk leidt naar Christus, onze hoop. Hij is de gids. Vorige keer [9289] hebben wij de werking van de Geest in de schepping beschouwd. Vandaag zien wij Hem in de openbaring, waarvan de Heilige Schrift de door God geïnspireerde en gezag hebbende getuige is.

In de tweede brief van de Heilige Paulus aan Timotheüs staat deze uitspraak: “Elk Schriftwoord is door God geïnspireerd” (2 Tim. 3, 16) [b:2 Tim. 3, 16]. Een andere tekst van het Nieuwe Testament zegt: “door de heilige Geest gedreven hebben mensen gesproken van Godswege” (2 Pt. 1, 21) [b:2 Pt. 1, 21]. Dat is de leer over de goddelijke inspiratie van de Schrift, die wij als geloofsartikel belijden in het Credo, wanneer wij zeggen dat de Heilige Geest “gesproken heeft door de profeten”. De goddelijke inspiratie van de Bijbel.

De Heilige Geest, die de Schriften heeft geïnspireerd, is dezelfde die ze verklaart en zo blijvend levend en actief maakt. Van geïnspireerd maakt Hij ze inspirerend. Het Tweede Vaticaans Concilie zegt “Deze geschriften, door God geïnspireerd en eens voor al opgetekend, delen het woord van God zelf onveranderlijk mee en doen in de woorden van de profeten en de apostelen de stem van de Heilige Geest weerklinken”. Dei Verbum [[576|21]] Op deze wijze zet de Heilige Geest, in de Kerk, de werking verder van de verrezen Christus, die na Pasen “het verstand van de leerlingen opende om de Schriften te begrijpen” (Lc. 24, 45) [b:Lc. 24, 45].

Het kan inderdaad gebeuren dat een bepaald gedeelte van de Schrift, dat we vaak gelezen hebben zonder bijzonder gevoel, op een dag, bij het lezen in een sfeer van geloof en gebed, plots lichtend wordt, ons aanspreekt, licht werpt op een probleem dat we beleven en de wil van God voor ons in een bepaalde situatie verheldert. Aan wat anders is deze verandering te wijten tenzij aan de verlichting door de Heilige Geest? De woorden van de Schrift worden lichtend onder invloed van de Geest. In dergelijke omstandigheden wordt de bewering uit de brief aan de Hebreeën tastbaar: “het woord van God is levend en krachtig. Het is scherper dan een tweesnijdend zwaard; (...) (Hebr. 4, 12) [b:Hebr. 4, 12].

Broeders en zusters, de Kerk voedt zich met de geestelijke lezing van de Heilige Schrift, dat wil zeggen de lezing onder leiding van de Heilige Geest die haar heeft geïnspireerd. In haar centrum staat, als een schijnwerper die alles verlicht, het gebeuren van de dood en verrijzenis van Christus die het heilsplan in vervulling doet gaan, alle beelden en profetieën verwerkelijkt, de verborgen geheimen onthult en de ware sleutel biedt tot lezing van de hele Bijbel. De dood en verrijzenis van Christus is de schijnwerper die heel de Bijbel verlicht en ook ons leven verlicht. Het boek Apocalyps beschrijft dit alles met het beeld van het Lam dat de zegels breekt van het Boek “vanbinnen en vanbuiten beschreven en verzegeld met zeven zegels” (Openb. 5, 1-9) [[b:Openb. 5, 1-9]], de Schrift van het Oude Testament. De Kerk, Bruid van Christus, is gemachtigde vertaalster van de geïnspireerde Schrift. De Kerk is de middelaarster van haar gemachtigde verkondiging. Omdat de Kerk begiftigd is met de Heilige Geest – daarom is zij vertaalster - is zij “de pijler en de grondslag van de waarheid” (1 Tim. 3, 15) [b:1 Tim. 3, 15]. Waarom? Omdat zij geïnspireerd wordt en rechtop gehouden wordt door de Heilige Geest. Het is de taak van de Kerk voor de gelovigen en alle waarheid zoekende mensen op correcte wijze de Bijbelse teksten te vertalen.

Een wijze van spirituele lezing van Gods Woord is die welke men lectio divina, (geestelijke lezing) noemt, een woord dat we misschien niet begrijpen. Lectio divina bestaat erin dat men een deel van de dag wijdt aan persoonlijke en overwegende lezing van een Schriftdeel. En dit is heel belangrijk: iedere dag een tijd besteden aan het beluisteren, overwegen van een deel uit de Schrift dat men leest. Vandaar mijn aanbeveling: houd steeds een draagbaar Evangelie in je tas, in je zakken…. Zo kun je, wanneer je op reis bent en alleen bent het ter hand nemen en wat lezen… Dat is heel belangrijk in het leven. Houd een draagbaar evangelie bij de hand en lees erin in de loop van de dag, eenmaal, tweemaal, wanneer het mogelijk is. De geestelijke lezing bij uitnemendheid van de Schrift is de gemeenschappelijke die men in de liturgie doet, in de Mis. Zo kunnen we ontdekken hoe een gebeuren of een onderrichting van het Oude Testament volle vervulling vindt in het Evangelie van Christus. En de homilie, het commentaar van de celebrant, moet helpen om het Woord van God over te brengen van boek naar leven. Daarom moet de homilie kort zijn: een beeld, een gedachte en een gevoel. De homilie moet niet langer duren dan acht minuten, verder verliest men met de tijd ook de aandacht en mensen vallen in slaap. Terecht. Zo moet een homilie zijn. Ik zeg dit aan de priesters die veel praten, vaak, en men verstaat niet wat ze vertellen. Korte homilie: één gedachte, één gevoel, en één aanzet tot handelen, om te doen. Niet meer dan acht minuten. Omdat de homilie moet helpen het Woord van God over te brengen van het boek naar het leven. En tussen de vele woorden die we elke dag horen in de Mis of in de Getijden, is er altijd één in het bijzonder tot ons gericht. Iets dat het hart raakt. Ontvangen in het hart. Dat kan onze dag verlichten, ons gebed bezielen. Het komt erop aan het niet in de leegte te laten vallen!

Laten we besluiten met een gedachte die ons kan helpen verliefd te worden op het Woord van God. Zoals sommige muziekwerken heeft ook de Heilige Schrift een grondtoon die haar van begin tot einde vergezelt en die grondtoon dat is de liefde van God. “Heel de Bijbel – zo merkt de Heilige Augustinus op – doet niets anders dan de liefde van God vertellen”. I,8,4 PL 40, 319 [[906]] En de Heilige Gregorius de Grote omschrijft de Schrift als “een brief van de almachtige God aan zijn schepsel”, zoals de brief van Bruidegom aan de bruid, en hij spoort aan “het hart van God te leren kennen in de woorden van God” V, 46 (ed. Ewald Hartmann, pp. 345-346) [[1031]] “Door deze openbaring spreekt dus de onzichtbare God (...) uit de overvloed van zijn liefde de mensen aan als zijn vrienden (...) en gaat met hen om (…) om hen uit te nodigen tot de gemeenschap met Hem en hen daarin op te nemen”. Dei Verbum [[576|2]]

Geliefde broeders en zusters, vooruit met de lezing van de Bijbel! Maar vergeet niet het zakevangelie. Neem het mee in je tas, in je zakken en lees het een ogenblik in de loop van de dag. Dat zal jullie dicht bij de Heilige Geest brengen die in het Woord van God is. De Heilige Geest die de Schriften geïnspireerd heeft en nu vanuit de Schriften blaast. Hij moge ons helpen die liefde van God te onthalen in de concrete omstandigheden van het leven. Dankjewel.