Over het jubileum, Heilig Jaar 2025

Het jubileum is altijd een gebeurtenis van groot geestelijk, kerkelijk en maatschappelijk belang geweest in het leven van de Kerk. Sinds Bonifatius VIII in 1300 het eerste Heilig Jaar instelde – met een ritme van honderd jaar, dat later, naar het Bijbelse model, vijftig jaar werd en later werd vastgesteld op vijfentwintig – heeft het getrouwe volk van God deze viering beleefd als een bijzonder geschenk van genade, gekenmerkt door vergeving van zonden en vooral door de aflaat, een complete uitdrukking van Gods barmhartigheid. De gelovigen krijgen, doorgaans aan het einde van een lange pelgrimstocht, toegang tot de geestelijke schat van de Kerk door de Heilige Deur te passeren en de relikwieën van de apostelen Petrus en Paulus te vereren die bewaard zijn in de Romeinse basilieken. Miljoenen en miljoenen pelgrims zijn door de eeuwen heen naar deze heilige plaatsen gekomen en hebben daarmee een levend getuigenis gegeven van hun blijvende geloof.

Het Grote Jubileum van het jaar 2000 [d:73] leidde de Kerk binnen in het derde millennium van haar geschiedenis. De heilige Johannes Paulus II had er zo naar uit gezien en ernaar verlangd, in de hoop dat alle Christenen, na hun historische verdeeldheid te hebben overwonnen, gezamenlijk de tweeduizend jaar van de geboorte van Jezus Christus, de Verlosser van de mensheid, konden vieren. Nu we de eerste vijfentwintig jaar van de 21e eeuw naderen, zijn we geroepen om een voorbereiding te lanceren die het Christenvolk in staat stelt het Heilig Jaar [d:550] in al zijn pastorale betekenis te ervaren. In die zin is een belangrijke fase het Buitengewone Jubileum van de Barmhartigheid geweest, dat ons in staat heeft gesteld alle kracht en tederheid van de barmhartige liefde van de Vader te herontdekken, zodat wij er op onze beurt getuigen van kunnen zijn.

De afgelopen twee jaar is er echter geen land geweest dat niet is getroffen door de onverwachte epidemie die ons niet alleen het drama heeft laten zien van het alleen te sterven, de onzekerheid en de vergankelijkheid van het bestaan, maar ook onze levensstijl heeft veranderd. Als christenen hebben wij samen met onze broeders en zusters hetzelfde lijden en dezelfde beperkingen meegemaakt. Onze kerken werden gesloten, evenals scholen, fabrieken, kantoren, winkels en recreatieruimtes. We hebben allemaal gezien dat sommige vrijheden beperkt werden en de pandemie heeft, naast pijn, soms ook twijfel, angst en verwarring in onze ziel opgeroepen. Mannen en vrouwen in de wetenschap hebben heel snel een eerste remedie gevonden die ons geleidelijk in staat stelt terug te keren naar het dagelijks leven. We vertrouwen er volledig op dat de epidemie kan worden overwonnen en dat de wereld het ritme van persoonlijke relaties en het sociale leven zal hervinden. Dit zal gemakkelijker te bereiken zijn als we solidair handelen, zodat de meest achtergestelde bevolkingsgroepen niet onverzorgd achterblijven, maar eerder dat alle wetenschappelijke ontdekkingen en noodzakelijke medicijnen kunnen worden gedeeld.

We moeten de vlam van de hoop die ons is gegeven brandend houden en al het mogelijke doen zodat iedereen de kracht en zekerheid terugkrijgt om met een open geest, een vertrouwend hart en een brede visie naar de toekomst te kijken. Het jubileum ophanden kan veel helpen om een klimaat van hoop en vertrouwen te herstellen, als teken van een nieuwe wedergeboorte die wij allemaal als urgent beschouwen. Om die reden heb ik gekozen voor het motto Pelgrims van de Hoop. Dit alles zal mogelijk zijn als we de betekenis van de universele broederschap kunnen herwinnen, als we onze ogen niet sluiten voor de tragedie van de welig tierende armoede die miljoenen mannen, vrouwen, jongeren en kinderen verhindert om op een menselijk waardige manier te leven. Ik denk vooral aan de vele vluchtelingen die gedwongen zijn hun land te verlaten. Mogen de stemmen van de armen gehoord worden in deze tijd van voorbereiding op het Jubeljaar dat, volgens het Bijbelse gebod, ieder weer toegang geeft tot de vruchten van de aarde: "Wat het land tijdens de sabbat uit zichzelf voortbrengt, zal voldoende zijn om uw slaaf en slavin, de dagloners en de buitenlanders, die bij u wonen, te voeden. Ook uw vee en de andere dieren in uw land zullen daarvan kunnen eten" (Lev. 25, 6-7) [b:Lev. 25, 6-7].

Daarom moet de spirituele dimensie van het Jubeljaar, die ons uitnodigt tot bekering, zich voegen bij deze fundamentele aspecten van het sociale leven om een samenhangend geheel te vormen. We voelen ons allemaal als pelgrims in het land waarin de Heer ons heeft geplaatst, zodat we het kunnen bewerken en beheren (Gen. 2, 15) [[b:Gen. 2, 15]], laten we onderweg de beschouwing van de schoonheid van de schepping en de zorg voor ons gemeenschappelijk huis niet verwaarlozen. Ik hoop dat het komende jubileumjaar ook met deze intentie gevierd en geleefd zal worden. Want steeds meer mensen, waaronder veel jonge mensen en adolescenten, erkennen dat de zorg voor de schepping een essentiële uiting is van het geloof in God en gehoorzaamheid aan zijn wil.

Ik vertrouw u, dierbare broeder, de verantwoordelijkheid toe om passende manieren te vinden om het Heilig Jaar [d:550] voor te bereiden en te vieren met een intens geloof, levendige hoop en werkzame naastenliefde. Het Dicasterie dat de nieuwe evangelisatie [d:485] bevordert, zal van dit genademoment een belangrijke etappe kunnen maken voor de pastorale zorg van de particuliere Kerken, zowel de Latijnse als de Oosterse, die in deze jaren geroepen zijn om hun synodale inzet te intensiveren. In dit perspectief zal de pelgrimstocht naar het Jubeljaar [d:550] de gemeenschappelijke weg die de Kerk geroepen is te bewandelen, kunnen versterken en manifesteren om steeds duidelijker een teken en instrument van eenheid in de harmonie van diversiteit te zijn. Het zal belangrijk zijn om de vereisten van de universele roep tot verantwoordelijke participatie te helpen herontdekken, met de waardering van de charismata en bedieningen die de Heilige Geest nooit ophoudt te verlenen voor de opbouw van de ene Kerk. De vier Constituties van het Tweede Vaticaans Oecumenisch Concilie zullen, samen met het leergezag van deze decennia, het heilige volk van God blijven oriënteren en begeleiden, zodat zij vooruitgang kunnen boeken in de missie om de vreugdevolle verkondiging van het Evangelie aan allen te brengen.

Volgens gewoonte zal de bul, die te zijner tijd zal worden gepubliceerd, de nodige aanwijzingen bevatten voor de viering van het jubileum van 2025 [d:550]. In deze voorbereidingstijd ben ik blij te kunnen bedenken dat het jaar 2024, dat voorafgaat aan het jubeljaar, kan worden gewijd aan een grote "symfonie" van gebed; bovenal het verlangen terugkrijgen om in de aanwezigheid van de Heer te zijn, naar Hem te luisteren en Hem te aanbidden. Gebed, om God te danken voor de vele gaven van zijn liefde voor ons en om zijn werk in de schepping te prijzen, dat ons verplicht haar te respecteren en op een concrete en verantwoordelijke manier te handelen om ze veilig te stellen. Het gebed als stem “één van hart en één van ziel” (Hand. 4, 32) [[b:Hand. 4, 32]] wat zich vertaalt in solidair zijn en ons dagelijks brood delen. Gebed dat elke man en vrouw in deze wereld in staat stelt zich te richten tot de enige God, om Hem te zeggen wat ze in het geheim van hun hart hebben. Gebed als een koninklijke weg naar de heiligheid, die ons leidt de contemplatie in actie te beleven. Kortom, een intens jaar van gebed, waarin harten zich kunnen openen om de overvloed aan genade te ontvangen, waardoor het “Onze Vader”, het gebed dat Jezus ons leerde, het levensprogramma wordt van elk van zijn leerlingen.

Ik vraag de Maagd Maria om de Kerk te vergezellen op het pad van voorbereiding op de genadige gebeurtenis van het Jubileum, en met dankbaarheid stuur ik van harte mijn zegen naar u en uw medewerkers.

Rome, Basiliek van Sint-Jan van Lateranen, 11 februari 2022,
gedachtenis van de Heilige Maagd Maria van Lourdes.

Franciscus