Vast vertrouwen op God dat een nieuw tijdperk ontstaat

De naam des Heren zij gezegend. Heiligheid.

De Heer zij gezegend die ons de genade en de vreugde heeft verleend van deze ontmoeting hier, bij uw patriarchale zetel!

Met diepe genegenheid en broederlijke waardering begroet ik u, heiligheid, en de heilige synode die u omringt, en via uw persoon alle kerken die u vertegenwoordigt.

Ik kan mijn vreugde niet verbergen, dat ik me op deze grond van zeer oude christelijke tradities bevind, en in deze stad die rijk is aan geschiedenis, beschaving en kunst, welke haar doen vóórkomen als de mooiste van de wereld, vandaag evenzeer als gisteren. Voor de christenen uit de hele wereld, die gewend zijn de geschriften van het Nieuwe Testament te lezen en te overdenken, zijn deze plaatsen vertrouwd, evenals de namen van de eerste christelijke gemeenschappen in talrijke steden die zich vandaag op het grondgebied van het moderne Turkije bevinden.

Christus 'is onze vrede', schreef de heilige Paulus aan de eerste christenen van Efeze (Ef. 2, 14) [b:Ef. 2, 14] en hij voegde eraan toe: 'God, die rijk is aan erbarming, heeft wegens de grote liefde waarmee Hij ons heeft liefgehad, ons met Christus ten leven gewekt, hoewel wij dood waren door onze zonden; aan zijn genade dankt gij uw redding. En Hij heeft ons samen met Hem doen opstaan .. .' (Ef. 2, 4-6) [b:Ef. 2, 4-6].

Deze geloofsverkondiging in de goddelijke bedeling voor het heil van de mensen weerklinkt over dit land, wordt overgedragen en vernieuwd van generatie op generatie. En zij is bestemd zich uit te breiden tot aan de uiteinden van de aarde.

De fundamentele dogma's van het christelijke geloof, van de Drie-eenheid en het mensgeworden en uit de maagd Maria geboren Woord van God werden gedefinieerd door de oecumenische concilies die in deze stad of in de naburige steden zijn gehouden. vgl: Unitatis Redintegratio [[[618|14]]]. Ook de formulering van onze geloofsbelijdenis, het credo, vond plaats op die eerste concilies, die tegelijk door het Oosten en het Westen werden gevierd. Nicea, Konstantinopel, Efeze, Chalcedon zijn namen die alle christenen kennen. Ze zijn vooral vertrouwd aan degenen die bidden, studeren en werken in verschillende vormen voor de volle eenheid tussen onze twee zuster-kerken.

Wij hebben niet alleen gemeenschappelijk deze beslissende concilies gehad die als het ware orgelpunten zijn in het leven van de kerk, maar tien eeuwen lang hebben deze twee zusterkerken gezamenlijk weten te groeien en hun grote levensbelangrijke tradities onder woorden weten te brengen.

Het bezoek dat ik vandaag breng zou ik graag de betekenis willen zien hebben van een ontmoeting in het gemeenschappelijke apostolische geloof, om samen naar die volle eenheid te gaan welke droevige historische omstandigheden vooral tijdens het tweede millennium hebben gewond. Hoe zouden we niet ons vaste vertrouwen op God uitspreken opdat er weldra een nieuw tijdperk aanbreekt? Om dit alles ben ik blij, heiligheid, hier te zijn om de diepe achting, de broederlijke solidariteit van de katholieke kerk uit te spreken voor de orthodoxe kerken van het Oosten.

Daarom dank ik u voor de warmte van uw ontvangst.