Antwoord op een reeks vragen, voorgesteld door Zijne Eminentie Dominik Kardinaal Duka, OP, betreffende het toelaten tot de Eucharistie aan gescheiden personen die in een nieuwe verbintenis leven.

311/15

Op 13 juli 2023 ontving deze afdeling [d:486] een verzoek van Zijne Eminentie kardinaal Dominik Duka, OP, emeritus aartsbisschop van Praag, namens de Tsjechische bisschoppenconferentie, die een reeks vragen stelt over de toediening van de Eucharistie aan gescheiden mensen die in een nieuwe verbintenis leven.

Hoewel sommige vragen niet duidelijk genoeg zijn geformuleerd en daarom onnauwkeurigheden kunnen bevatten, wil dit Dicasterium [d:486] ze beantwoorden om de twijfels die ze oproepen te helpen oplossen.

1. Is het mogelijk voor een bisdom binnen de gemeenschap van de bisschoppenconferentie volledig autonoom beslissingen te nemen, verwijzend naar de feiten die in vraag 2 [9024|+6] en 3 [9024|+8] worden aangehaald?

De Apostolische Exhortatie Amoris Laetitia [6271] een document van het gewone pauselijk magisterium, waartoe allen worden opgeroepen om de gehoorzaamheid van verstand en wil aan te bieden, stelt dat "Priesters hebben de taak 'de betreffende personen te begeleiden op de weg van de onderscheiding overeenkomstig het onderricht van de Kerk en de richtlijnen van de bisschop'." Amoris Laetitia [[6271|300]] In die zin is het mogelijk, zelfs wenselijk, dat de ordinaris van een bisdom bepaalde criteria vaststelt die, in overeenstemming met de leer van de Kerk, priesters kunnen helpen bij de begeleiding en onderscheiding van gescheiden personen in een nieuwe verbintenis.

Zoals aangegeven in het rescript bij de twee Acta Apostolicae Sedis, zijn deze authentiek gepubliceerd “velut magisterium authenticum”, dat wil zeggen als authentiek leergezag.

3. Is het een beslissing van het gewone leergezag van de Kerk gebaseerd op het document Amoris Laetitia [6271]?

Zoals de Heilige Vader in zijn brief aan de afgevaardigde van de pastorale regio Buenos Aires vgl: Basiscriteria voor de toepassing van hoofdstuk VIII van Amoris laetitia [[[9011]]] in herinnering brengt, was Amoris Laetitia [6271] het resultaat van het werk en het gebed van de hele Kerk, met de bemiddeling van twee synoden en de paus. Dit document is gebaseerd op het leergezag van de vorige pausen, die al de mogelijkheid erkenden voor gescheiden mensen in nieuwe verbintenissen om toegang te hebben tot de Eucharistie, op voorwaarde dat zij "een verbintenis aangaan om in volledige onthouding te leven, dat wil zeggen zich te onthouden van de handelingen die eigen zijn aan echtgenoten" Familiaris Consortio [[267|84]], zoals werd voorgesteld door Johannes Paulus II, of om "zich te verplichten hun relatie te leven ... als vrienden" Sacramentum Caritatis [[1784|29]], zoals voorgesteld door Benedictus XVI. Franciscus handhaaft het voorstel van volledige onthouding voor gescheiden en hertrouwde mensen in een nieuwe verbintenis, maar geeft toe dat er moeilijkheden kunnen zijn om dit in praktijk te brengen vgl: eerste twwe noten, elders noot 329 [[[6271|298]]] en staat daarom in bepaalde gevallen, na voldoende onderscheiding, de toediening van het Sacrament van Verzoening toe, zelfs als men niet in staat is om trouw te zijn aan de onthouding die door de Kerk wordt voorgesteld. vgl: eerste noot, elders noot 364 [[[6271|311]]] Paus Franciscus stelt dat we.. Paus Franciscus stelt dat we van "boetelingen geen doel van berouw zonder enige schaduw mogen eisen, waarbij barmhartigheid vervaagt onder het nastreven van een hypothetisch zuivere rechtvaardigheid" en herinnert aan het onderricht van Johannes Paulus II aan kardinaal W. Baum waar hij stelt dat de voorspelbaarheid van een nieuwe val "de authenticiteit van het doel niet ondermijnt" (Brief aan Card. William W. Baum ter gelegenheid van de cursus over interne fora georganiseerd door de Apostolische Penitentiaire Inrichting (22 maart 1996), 5: Insegnamenti XIX, 1 ( 1996), 589).

Punt 1 [9011|+4] van het document " Basiscriteria voor de toepassing van hoofdstuk VIII van Amoris laetitia [9011]" stelt uitdrukkelijk: "Het is niet gepast om te spreken van 'toestemmingen' om toegang te krijgen tot de Sacramenten, maar eerder van een proces van onderscheiding begeleid door een pastor. Het is een 'persoonlijke en pastorale' onderscheiding. Amoris Laetitia [[6271|300]]” Basiscriteria voor de toepassing van hoofdstuk VIII van Amoris laetitia [[9011|+4]] Het gaat dus om pastorale begeleiding als een oefening van de 'via caritatis', die niets anders is dan een uitnodiging om de weg te volgen ‘van Jezus: van barmhartigheid en integratie'. Amoris Laetitia [[6271|296]] Amoris Laetitia [6271] opent de mogelijkheid van toegang tot de Sacramenten van Verzoening en Eucharistie vgl: tweede noot, elders noot 336 [[[6271|300]]] vgl: derde en vierde noot, elders noot 351 [[[6271|305]]] wanneer er in een bepaald geval beperkingen zijn die verantwoordelijkheid en schuld verzachten. vgl: Amoris Laetitia [[[6271|301-302]]] Aan de andere kant eindigt dit begeleidingsproces niet noodzakelijkerwijs met de Sacramenten, maar kan het gericht zijn op andere vormen van integratie in het leven van de Kerk: een grotere aanwezigheid in de gemeenschap, deelname aan gebeds- of bezinningsgroepen of betrokkenheid bij verschillende kerkdiensten. vgl: Amoris Laetitia [[[6271|209]]]

Het is een kwestie van het initiëren van een traject van pastorale begeleiding voor de onderscheiding van elke individuele persoon. Amoris Laetitia [6271] benadrukt dat alle priesters de verantwoordelijkheid hebben om de betrokkenen te begeleiden op de weg van onderscheiding. vgl: Amoris Laetitia [[[6271|300]]] Het is de priester die de persoon verwelkomt, aandachtig naar hem luistert en hem het moederlijke gezicht van de Kerk toont, hem verwelkomt in zijn juiste intentie en zijn goede voornemen om zijn hele leven in het licht van het Evangelie te plaatsen en naastenliefde te beoefenen. Maar ieder mens is individueel geroepen om voor God te staan en zijn of haar geweten met zijn mogelijkheden en beperkingen bloot te leggen. Dit geweten, begeleid door een priester en verlicht door de richtlijnen van de Kerk, moet gevormd worden om te evalueren en een oordeel te vellen dat voldoende is om de mogelijkheid van toegang tot de sacramenten te onderscheiden.

In gevallen waarin een nietigverklaring kan worden vastgesteld, zal het beroep op de kerkelijke rechtbank deel uitmaken van het proces van scheiding. "Daar waar er twijfels rijzen over de geldigheid van het aangegane sacramentele Huwelijk, moet men al het noodzakelijke doen om gronden voor zulke twijfel te verifiëren." [[1784|29]] De Heilige Vader wilde deze processen vereenvoudigen door middel van het "Motu proprio" Mitis iudex [6048]. Het probleem doet zich voor in meer complexe situaties waarin het niet mogelijk is om een verklaring van nietigheid te verkrijgen. In deze gevallen kan een onderscheidingsproces dat een persoonlijke ontmoeting met Jezus Christus vgl: Amoris Laetitia [[[6271|58]]] stimuleert of vernieuwt ook mogelijk zijn zelfs in de Sacramenten.

Johannes Paulus II had al verklaard dat "het oordeel over iemands staat van genade uiteraard alleen de betrokkene toe komt, aangezien het een zaak is van het onderzoeken van het eigen geweten. ". Ecclesia de Eucharistia [[87|37]] Daarom is het een proces van individuele onderscheiding waarin "Zij die gescheiden zijn en een nieuw huwelijk zijn aangegaan, zouden zich moeten afvragen hoe zij zich ten opzichte van hun kinderen hebben gedragen, toen de huwelijksverbintenis in een crisis is terechtgekomen; of er pogingen tot verzoening zijn geweest; hoe de toestand is van de partner die in de steek is gelaten; welke consequenties de nieuwe relatie heeft voor de rest van het gezin en de gemeenschap van gelovigen; welk voorbeeld deze de jongeren geeft die zich op het huwelijk moeten voorbereiden. Een eerlijke reflectie kan het vertrouwen in de barmhartigheid van God, die niemand wordt onthouden, versterken.". Amoris Laetitia [[6271|300]]

Zelfs in het Sacrament van het Huwelijk is het seksuele leven van de echtgenoten onderworpen aan gewetensonderzoek om te bevestigen dat het een ware uitdrukking van liefde is en bijdraagt aan de groei in liefde. Alle aspecten van het leven moeten voor God worden gebracht.

Op basis van de woorden van de Heilige Vader in zijn antwoordbrief aan de afgevaardigde van de Regionale Pastorale van Buenos Aires [9025], waarin hij stelt dat er geen andere interpretaties zijn, lijkt het erop dat de zaak voldoende wordt uitgelegd in het bovengenoemde document.

Het zou gepast zijn als de bisschoppenconferentie het eens zou worden over enkele minimumcriteria om de voorstellen van Amoris Laetitia [6271] uit te voeren, die priesters zouden helpen in het proces van begeleiding en onderscheiding met betrekking tot de mogelijke toegang tot de sacramenten van bepaalde gescheiden personen in een nieuwe verbintenis, zonder afbreuk te doen aan het legitieme gezag dat elke bisschop in zijn eigen diocees heeft.