5 Dubia aan de vooravond van de Synode over Synodaliteit

1 Dubium over de bewering dat we de Goddelijke Openbaring moeten herinterpreteren volgens de culturele en antropologische veranderingen die in zwang zijn.

Na de uitspraken van sommige bisschoppen, die noch gecorrigeerd noch ingetrokken zijn, wordt de vraag gesteld of in de Kerk de Goddelijke Openbaring geherinterpreteerd moet worden volgens de culturele veranderingen van onze tijd en volgens de nieuwe antropologische visie die deze veranderingen bevorderen; of dat de Goddelijke Openbaring voor altijd bindend is, onveranderlijk en daarom niet kan worden tegengesproken, volgens het dictum van het Tweede Vaticaans Concilie, dat aan God die openbaart "de gehoorzaamheid van het geloof" toekomt Dei Verbum [[576|5]]; at wat geopenbaard is voor het heil van allen "in zijn geheel, door de eeuwen heen" en levend moet blijven en "aan alle geslachten moet worden doorgegeven" Dei Verbum [[576|7]]; en dat de vooruitgang van het begrip geen verandering in de waarheid van dingen en woorden impliceert, omdat het geloof "eens en voor goed is overgeleverd" Dei Verbum [[576|8]], en het leergezag niet superieur is aan het Woord van God, maar alleen onderwijst wat is overgeleverd. Dei Verbum [[576|10]]

2. Dubium over de bewering dat de wijdverspreide praktijk van het zegenen van verbintenissen tussen personen van hetzelfde geslacht in overeenstemming zou zijn met de Openbaring en het Leergezag. Catechismus van de Katholieke Kerk [[1|2357]]

Volgens de Goddelijke Openbaring, bevestigd in de Heilige Schrift, die de Kerk "op goddelijk bevel met de hulp van de Heilige Geest, ... toegewijd aanhoort, met toewijding bewaakt en getrouw uiteenzet" Dei Verbum [[576|10]]: "In den beginne" schiep God de mens naar zijn beeld, mannelijk en vrouwelijk schiep Hij hen en zegende hen, opdat zij vruchtbaar zouden zijn (Gen. 1, 27-28) [[b:Gen. 1, 27-28]], waarbij de apostel Paulus leert dat het ontkennen van seksueel verschil het gevolg is van het ontkennen van de Schepper (Rom. 1, 24-32) [b:Rom. 1, 24-32]. Er wordt gevraagd: Kan de Kerk afwijken van dit "principe" door het, in tegenstelling tot wat Veritatis Splendor 103 [83|103] leert, als een louter ideaal te beschouwen en als een "mogelijk goed" objectief zondig zoals verbintenissen tussen personen van hetzelfde geslacht te aanvaarden, zonder de geopenbaarde boodschap van de Kerk te verraden?

3. Dubium over de bewering dat synodaliteit een "constitutief element van de Kerk" is Episcopalis Communio [[7046|6]], zodat de Kerk van nature synodaal zou zijn.

Aangezien de bisschoppensynode niet het bisschoppencollege vertegenwoordigt, maar slechts een raadgevend orgaan van de paus is, en de bisschoppen, als getuigen van het geloof, hun belijdenis van de waarheid niet kunnen delegeren, wordt de vraag gesteld of synodaliteit kan worden gedelegeerd aan de bisschoppen, wordt de vraag gesteld of synodaliteit het hoogste regulerende criterium kan zijn van de permanente regering van de Kerk zonder haar constitutieve orde te verstoren die door haar Stichter is gewild, waarbij het hoogste en volledige gezag van de Kerk wordt uitgeoefend door zowel de paus uit hoofde van zijn ambt als door het college van bisschoppen samen met zijn hoofd, de Romeinse paus. Lumen Gentium [[617|22]]

4. Dubium over de steun van predikanten en theologen voor de theorie dat "de theologie van de Kerk veranderd is" en dat daarom priesterwijding aan vrouwen kan worden verleend.

Na de uitspraken van sommige prelaten, die noch gecorrigeerd noch ingetrokken zijn, volgens welke met Vaticanum II de theologie van de Kerk en de betekenis van de Mis veranderd zijn, wordt de vraag gesteld of het dictum van het Tweede Vaticaans Concilie nog steeds geldig is, dat "(het algemeen priesterschap van de gelovigen en het ambtelijk of hiërarchisch priesterschap) wezenlijk en niet alleen in graad verschillen" Lumen Gentium [[617|10]] en dat presbyters krachtens de "heilige macht van de orde, die van het brengen van offers en het vergeven van zonden" Presbyterorum Ordinis [[704|2]], handelen in de naam en in de persoon van Christus de Middelaar, door Wie het geestelijk offer van de gelovigen wordt vervolmaakt. Verder wordt gevraagd of de leer van de Apostolische Brief Ordinatio Sacerdotalis [231] van de H. Johannes Paulus II, die de onmogelijkheid van het verlenen van priesterwijding aan vrouwen als definitief vast te houden waarheid leert, nog steeds geldig is, zodat deze leer niet langer onderhevig is aan verandering of aan de vrije discussie van predikanten of theologen.

5. Dubium over de uitspraak "vergeving is een mensenrecht" en de nadruk die de Heilige Vader legt op de plicht om iedereen en altijd vrij te spreken, zodat berouw geen noodzakelijke voorwaarde zou zijn voor sacramentele absolutie.

Er wordt gevraagd of de leer van het Concilie van Trente, volgens welke het berouw van de boeteling, dat bestaat in het verafschuwen van de begane zonde met de intentie om niet meer te zondigen (Zitting XIV, Hoofdstuk IV: DH 1676) [[683|10]], noodzakelijk is voor de geldigheid van de sacramentele biecht, nog steeds van kracht is, zodat de priester de absolutie moet uitstellen als duidelijk is dat niet aan deze voorwaarde is voldaan.