Door de Doop wedergeboren als kinderen van God

Dierbare broeders en zusters,

De vreugde van het Kerstfeest[d:379] vindt vandaag z’n voltooiing in het feest van de Doop van de Heer. Er is, nu wij hier vandaag bij elkaar zijn, nog een andere reden tot vreugde. In het Sacrament van de heilige Doop dat ik zo meteen zal toedienen, toont zich de levende aanwezigheid van de Heilige Geest die de Kerk nieuwe kinderen schenkt, ze doet leven en laat groeien en daarover kunnen ons alleen maar verheugen. Ik groet jullie allemaal heel hartelijk lieve ouders en peters en meters die vandaag ook allemaal jullie geloof belijdt doordat jullie voor jullie kinderen om de Doop vragen zodat ze allemaal nieuw geboren zullen worden in Christus en deel worden van de gemeenschap van de gelovigen.

Het verhaal van de doop van Jezus volgens Lucas, dat we vandaag gehoord hebben (Lc. 3, 15-16.21-22)[[b:Lc. 3, 15-16.21-22]], toont de nederige en deemoedige weg die de Mensenzoon op zich heeft genomen om het heilsplan van de Vader te vervullen, om aan zijn wil van liefde te gehoorzamen, een liefde voor mensen en wel alomvattend tot aan de dood op het kruis. Volwassen geworden, begint Jezus zijn openlijke optreden door naar de Jordaan te gaan om van Johannes een doopsel van berouw en bekering te ontvangen. Daar gebeurt iets wat ons als een paradox zouden kunnen voorkomen: heeft Jezus dan zelf een omkeer en bekering nodig? Zeker niet. En toch schaart Hij die zonder zonden is zich bij de zondaars om zich te laten dopen, om ook dit gebaar van boetedoening te volbrengen. De Heilige van God verenigt zich met diegenen die inzien dat ze barmhartigheid nodig hebben en die God vragen om de gave om te kunnen omkeren, dat wil zeggen de genade om van ganser harte tot God terug te keren. Jezus wil staan aan de kant van de zondaars. Hij maakt zich solidair met hen en toont hun de nabijheid van God. Jezus betoont zich ook solidair met ons en met onze inspanning tot bekering om ons egoïsme los te laten en ons van onze zonden te bevrijden. Jezus zegt tegen ons dat als wij Hem in ons leven aannemen, dat Hij ons kan optillen en voeren naar de hoogte van God de Vader. En deze solidariteit van Jezus is niet, om het zo uit te drukken, een simpele oefening van de geest en de wil; Jezus heeft zich waarachtig ingelaten op onze “conditio humana”. Hij heeft die tot in haar diepte geleefd, uitgezonderd de zonde en Hij is in staat de zwakte en de breekbaarheid van de mens van binnen uit te begrijpen. Daarom voelt Hij volledig met ons mee. Daarom kiest Hij de weg om te "lijden met" de mensen en boeteling te zijn aan hun zijde. Dat is het werk van God dat Jezus wil vervullen: de goddelijke missie om te helen die verwondt is, medicijnen te geven aan hem die ziek is, en de zonde van de wereld op zich te nemen.

Wat gebeurt er op het moment dat Jezus zich door Johannes laat dopen? In het gegeven van deze act van deemoedige liefde van de Mensenzoon opent zich de hemel, de Heilige Geest toont zich in de gedaante van een duif, terwijl een stem van boven het welbehagen van de Vader uitdrukt die zijn eniggeboren Zoon, de zo zeer geliefde, bekend maakt. Het gaat hier om een werkelijk openbaar worden van de heilige Drie-eenheid die getuigenis aflegt van de goddelijkheid van Jezus en van het feit dat hij werkelijk de beloofde Messias is, Hij die God gezonden heeft om zijn volk te bevrijden opdat het gered wordt. Zo wordt waar wat de profeet Jesaja geschreven heeft, we hebben het in de eerste lezing gehoord (Jes. 42, 1-4.6-7)[[b:Jes. 42, 1-4.6-7]]: God komt met alle macht om de werken van de zonde te vernietigen. De sterke arm van God werkt machtig om het kwaad te ontwapenen; Jezus handelt als goede Herder die de kudde leidt en bijeenbrengt opdat ze niet verstrooid raken en die Zijn eigen leven geeft opdat de kudde zal leven. Dat is de macht van God die anders is als de macht van de wereld. Door de verlossende dood van Jezus wordt de mens bevrijd van de heerschappij van de zonde en verzoend met de Vader. Door Zijn opstanding wordt de mens gered en wordt tot overwinnaar van het kwaad.

Dierbare broeders en zusters,

wat gebeurt er door de Doop die ik zo dadelijk aan jullie kinderen zal toedienen. Dit is wat er gebeurt: ze worden op diepgaande wijze en voor altijd met Jezus verenigd, ondergedompeld in het geheim van Zijn dood, die een bron van leven is, om deel te hebben aan zijn opstanding en om voor een nieuw leven wedergeboren te worden. Dat is het wonder dat zich vandaag bij jullie kinderen weer opnieuw herhaalt. Door de doop worden ze wedergeboren als kinderen van God en hebben deel aan de relatie van Jezus met de Vader. Ze worden in staat gesteld zich tot God te wenden met de vertrouwvolle woorden: “Abba”, Vader. Ook over jullie kinderen opent zich de hemel en God zegt tegen hun: “jullie zijn mijn geliefde kinderen” Opgenomen in deze betrekking van de Zoon met de Vader en bevrijd van de erfzonde, worden ze levende ledematen van het ene lichaam dat de Kerk is. En zo kunnen ze hun geroepen zijn tot heiligheid leven en het eeuwige leven deelachtig worden.

Lieve ouders,

door om de doop voor jullie kinderen te vragen, tonen jullie je geloof, jullie vreugde over het Christen zijn en bij de Kerk horen. Een vreugde die voortkomt uit het bewustzijn een groot geschenk van God gekregen te hebben, een geschenk dat geen van ons verdient maar dat ons kosteloos is gegeven en waarop we met ons ‘ja’ hebben geantwoord. Het is de vreugde dat we ons zien als kinderen van God en ons in zijn handen terug vinden en omarmd voelen door zijn liefde, zoals een moeder haar kleine kind in de armen draagt. Deze vreugde is de oriëntering van iedere Christen op een persoonlijke band met Jezus, een band die het gehele menselijke bestaan richting wijst. Hij is de zin van ons leven. Hij waarop we strak onze blik gericht houden om door zijn waarheid verlicht te worden en ten volle te kunnen leven. De weg van het geloof die vandaag voor deze kinderen begint, baseert zich op een zekerheid, op een ervaring dat er niets groters is dan Christus te leren kennen en die vriendschap tot Hem aan anderen door te geven. Alleen in deze vriendschap gaan de grote mogelijkheden open van het menselijke bestaan en kunnen we ervaren wat goed is, wat mooi is en wat ons vrij maakt. vgl: Zoals Jezus wil ik een herder zijn, zoals Petrus een visser van mensen, 7[[[498|7]]] Wie die ervaring heeft opgedaan, is niet meer bereid het zonder zijn geloof te doen.

Jullie dierbare peters en meters,

hebt de belangrijk opdracht bij de opvoeding van de ouders mee te helpen en ook jullie getuigenis van het geloof te geven in dienst van het Evangelie als deze kinderen opgroeien in een vriendschap met de Heer die steeds dieper gaat. Mogen jullie hun altijd het goede voorbeeld geven door de christelijke deugden. Het is niet eenvoudig om open en zonder compromissen te laten zien wat je gelooft, vooral binnen de context waarbinnen we vandaag leven, gegeven de samenleving die vaak diegenen die het geloof in Jezus leven niet modieus vinden en niet van deze tijd. Gegeven die mentaliteit kan zich ook bij christenen het risico voordoen de band met Jezus als een beperking te zien, als iets wat ons belast en met onze zelfontplooiing in strijd is. "God wordt dan als een begrenzing van onze vrijheid gezien, een barrière die nog te nemen is zodat de mens pas echt volledig zichzelf kan zijn." p. 101, Italiaanse uitgave[[4208]] Maar zo is het niet. Deze kijk op de dingen toont dat men niets begrepen heeft van de band met God. Want hoe verder men voort gaat op de weg van het geloof des te meer begrijpt men hoe Jezus in ons de bevrijdende handeling van de liefde van God voltrekt die ons weg leidt uit ons egoïsme en uit ons gericht zijn op ons zelf. Hij wil ons leiden naar een vol leven, verenigd met God en open naar de naaste. "God is liefde. Wie in de liefde blijft, blijft in God en God blijft in hem." (Joh. 4, 16)[b:Joh. 4, 16]. Deze woorden laten heel duidelijk het centrum zien van het christelijke geloof: het beeld van God en het daaruit voortkomende beeld van de mens en zijn weg.” Deus Caritas Est, 1[[715|1]]

Het water waarin de kinderen zo meteen in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest gedoopt zullen worden, zal ze onderdompelen in de bron van leven die God zelf is en die ze werkelijk tot zijn kinderen maakt. Hier is het zaad van de theologische deugden: geloof, hoop en liefde. Een zaad dat vandaag in hun hart wordt gelegd door de werking van de Heilige Geest. Dat moet natuurlijk wel gevoed worden door het woord van God en de sacramenten, zodat vanuit deze christelijke deugden alles tot volledige wasdom komt, zodat ieder van hen een oprechte getuige van de Heer kan zijn. We roepen over deze kleintjes de gave van de Heilige Geest af, we vertrouwen ze toe aan de moederlijke bescherming van Maria, dat zij ze mag bewaren met haar moederlijke aanwezigheid in alle momenten van hun leven.
Amen.