Ontvangst Patriarch Bartholomeus I in Rome

Heiligheid, eerwaarde en geliefde broeders van Oecumenische Patriarchaat,

Welkom in de naam van de Heer! Aan Hem brengen we dank voor de gave van onze ontmoeting op het feest van de heilige Petrus en Paulus, geëerd in de Orthodoxe liturgie als "Protothroni" , dat betekent 'zij die op de eerste tronen zitten'. We danken God in het bijzonder nu we gemeenschappelijk de gezegende ontmoeting herdenken dat 40 jaar geleden plaatsvond tussen mijn gewaardeerde voorganger Paus Paulus VI en de gewaardeerde Patriarch Athenagoras I. Dit gebeurde in Jerusalem waar Jezus omhooggeheven werd op het kruis om de mensheid te verlossen en hen in de eenheid bijeen te brengen. Hoe voorzienig voor het leven van de Kerk is de ontmoeting geweest, moedig en glorieus tegelijk. Gedreven door vertrouwen en liefde van God waren onze verlichte voorgangers in staat om eeuwen-oude vooroordelen en misverstanden te overwinnen en gaven een wonderlijk voorbeeld als herders en leiders van het Volk van God. Door elkaar te herontdekken als broeders ervaarden ze een diepgevoelde liefde welke hen ertoe brachten met vertrouwen te werken aan de relaties tussen de Kerk van Rome en de Kerk van Constantinopel. Moge God hen belonen in Zijn Koninkrijk!

Heiligheid, ik verwelkom u met grote genegenheid, werkelijk blij om u te ontvangen in dit huis waar de nagedachtenis aan de heilige Apostelen levend wordt gehouden. Naast u groet ik ook degenen die u begeleiden en, in het bijzonder, de metropolieten en de afvaardiging van het patriarchaat; ik begroet ook de groep gelovigen van de Grieks-Orthodoxe aartsdiocees van Amerika en de groep professoren en studenten van Orthodoxe instituut voor Theologie van de hogere studies van Chambesy, geleid door de Bisschop Makarios. Ik ben dankbaar dat allen hier aanwezig willen zijn. In deze 40 jaar kennen onze Kerken bijzondere momenten van contact, welke hebben bijgedragen aan het laten groeien van wederzijdse erkenning. We kunnen niet vergeten, bijvoorbeeld, de wederzijdse bezoeken van Paus Paulus VI en Athenagoras I in 1967. Ik heb een levendige herinnering aan mijn bezoek aan Fanar in 1979 en van de aankondiging, samen met Patriarch Dimitrios I, van het begin van de theologische discussie. Ik herinner ook het bezoek van Patriarch Dimitrios I aan Rome in 1987 en aan dat van uwe Heiligheid in 1995, welke gevolgd werd door andere belangrijke momenten van ontmoeting. Er zijn zoveel tekenen van gemeenschappelijke verplichtingen om deze reis op hetzelfde pad voort te zetten, zodat de wil van Christus, "ut unum sint" (opdat allen één zijn) zo snel als mogelijk gerealiseerd kan worden.

Gedurende dit pad hebben zeker de herinneringen aan pijnlijke momenten uit het verleden ons werk bemoeilijkt. In het bijzonder moet in dit verband herinnerd worden aan hetgeen gebeurde in april 1204. Een leger vertrok naar het Heilig Land om dit voor het Christendom te herwinnen, ging naar Constantinopel om het in te nemen en ruïneerde het, vergoot het bloed van broeders in het geloof. Hoe kunnen we, acht eeuwen later, niet de pijn en verontwaardiging delen die Paus Innocentius III direct liet blijken toen hem dit verschrikkelijke nieuws bereikte? Na zo'n lange periode kunnen we de gebeurtenissen van die tijd met meer objectiviteit analyseren, hoe moeilijk het ook is om de volledige historische waarheid ervan te doorgronden. We worden wat dit betreft geholpen door de aanmoediging van de Apostel Paulus: "Daarom oordeelt niet vóór de tijd, niet voordat de Heer komt, die zowel de verborgenheden der duisternis aan het licht zal brengen, als de bedoelingen der harten openbaren. (1 Kor. 4, 5)[b:1 Kor. 4, 5]. Laat we daarom bidden dat de Heer van de geschiedenis onze herinneringen zal zuiveren van vooroordeel en wraakgevoelens en dat Hij ons vrijheid zal schenken op de weg naar eenheid.

Hiertoe zijn we ook uitgenodigd door het voorbeeld dat Patriarch Athenagoras I en Paus Paulus VI ons hebben nagelaten en dat we vandaag herdenken. Moge de herinnering aan die ontmoeting ons geleiden bij de vooruitgang van de dialoog en de versterking van de wederzijdse broederlijke relaties. Moge de theologische dialoog, door de Gemeenschappelijke Commissie[d:280], daartoe een belangrijk instrument blijven. Vanwege dit feit is het mijn wens om deze Commissie weer nieuw leven in te blazen. Ik ben ervan overtuigd van de dringendheid daarvan en het is de wil van mij en van mijn medewerkers om gebruik te maken van iedere mogelijkheid om te we ken aan de groei van een geest van wederzijdse aanvaarding en begrip, trouw aan het Evangelie en de gemeenschappelijke Apostolische traditie. Moge wij ons gesteund weten door het oude en altijd weer nieuwe gebod van de liefde welke de Apostel Paulus liet weerklinken in de beroemde woorden: "Bemint elkander hartelijk met broederlijke genegenheid, acht elkander hoger dan uzelf." (Rom. 12, 10)[b:Rom. 12, 10]

Ik breng deze intenties tot verzoening en volledige gemeenschap Bij de heilige Apostelen, die we vandaag herdenken. We smeken in vertrouwen hun steun af, opdat hun hemelse voorspraak ons sterken in het geloof en ons geschikt maken om de wil van Christus zo snel als mogelijk tot uitvoering te brengen. Moge deze gave ook verkregen worden door Maria, Moeder van Hem die iedereen geroepen heeft tot eenheid in Zijn liefde. Met deze gevoelens hernieuw ik, Heiligheid en aan allen die mijn gasten zijn, mijn meest hartelijke welkom.