Tot de deelnemers aan het bidden van de Rozenkrans bij gelegenheid van de 6e Wereld Ontmoeting van de Gezinnen in Mexico-Stad

Beste broeders en zusters,
Beste Families,

Aan u allen die bijeen bent om de 6e Wereld Ontmoeting van de Gezinnen[d:28] te vieren onder het moederlijke toezicht van Onze Lieve Vrouwe van Guadelupe, "heil en vrede voor u vanwege God (onze) Vader en de Heer Jezus Christus" (2 Tess. 1, 2)[b:2 Tess. 1, 2]

Jullie hebben net het bidden van de Rozenkrans beëindigd, daarbij hebben jullie de vreugdevolle geheimen overwogen van de Zoon van God die mens is geworden, geboren in het gezin van Maria en Jozef en groeide op in Nazareth, in de huiselijke omgeving van dagelijkse taken, gebed en nauwe vriendschappen. Zijn gezin verwelkomde Hem en beschermde Hem vol liefde, zij brachten Hem de religieuze tradities bij en leerden Hem de wetten van Zijn volk te vervullen, zij begeleidden Hem naar de volwassenheid en naar de missie waarvoor Hij was voorbestemd. " En Jezus nam toe in wijsheid en leeftijd en welgevalligheid bij God en de mensen" (Lc. 2, 52)[b:Lc. 2, 52].

Het bidden van de vreugdevolle geheimen werd afgewisseld met getuigenissen van Christelijke families, die alle continenten vertegenwoordigen, hetgeen een echo en afspiegeling is van onze tijd op de geschiedenis van Jezus en van Zijn familie. Deze getuigenissen hebben aangetoond dat het zaad van het Evangelie doorgaat te groeien en vrucht draagt in de diverse situaties van vandaag.

Het thema van deze 6e Wereld Ontmoeting van Gezinnen - " Het gezin en de vorming van menselijke en christelijke waarden" - herinnert ons eraan dat de huiselijke sfeer een school van menselijkheid is en van Christelijk leven voor al haar leden, dat ten goede komt aan alle mensen, aan de Kerk en aan de maatschappij. Feitelijk is het huis geroepen om liefde en waarheid, respect en rechtvaardigheid, loyaliteit en samenwerking, dienstbaarheid en hulp aan anderen, vooral hen die in grote nood zijn, te beleven en te cultiveren. Het Christelijke huis, dat " aan allen laten zien de levende aanwezigheid van de Verlosser in de wereld en de ware aard van de Kerk" Gaudium et Spes, 48[[575|48]], moet vol zijn van de aanwezigheid van God, alle gebeurtenissen van de dag in Zijn hand leggend, en de hulp vragend om op een goede wijze haar missie te vervullen.

Daarom is het bidden als een gezin op gepaste en betekenisvolle momenten van groot belang, want de Heer heeft ons bevestigd: "Want waar er twee of drie verenigd zijn in mijn Naam, daar ben Ik in hun midden" (Mt. 18, 20)[b:Mt. 18, 20]. En de Leraar is aanwezig bij het gezin dat naar het Woord van God luistert en het overweegt, dat van Hem leert wat het meest belangrijke is in het leven (Lc. 10, 41-42)[[b:Lc. 10, 41-42]], en die Zijn leer in de praktijk brengt. (Lc. 11, 28)[[b:Lc. 11, 28]] Op deze manier is iemands persoonlijke - en gezinsleven omgevormd en geleidelijk verbeterd, dialogen zijn verrijkt, geloof wordt doorgegeven, het plezier om samen te zijn verhoogd en het huis wordt meer één en verenigd, zoals een huis dat gebouwd is op een rots. (Mt. 7, 24-25)[[b:Mt. 7, 24-25]] Priesters: houdt niet op met het helpen van de gezinnen om het Woord van God en de Heilige Schrift te leren kennen.

Vanuit de kracht dat het gebed geeft wordt het gezin omgevormd in een gemeenschap van leerlingen en missionarissen van Christus. In haar wordt het Evangelie ontvangen, doorgegeven en blijft het schijnen. Zoals mijn dierbare voorganger Paus Paulus VI heeft gezegd: " De ouders delen niet alleen aan de kinderen het Evangelie mee, maar kunnen van hen datzelfde diep geleefde Evangelie ontvangen." Evangelii Nuntiandi, 71[[519|71]]. Christelijke gezinnen, die leven in het vertrouwen en de kinderlijke gehoorzaamheid tot God, vertrouwvol en genereus openstaand voor kinderen, zorgdragend voor de zwaksten en die willen vergeven, worden daardoor een levend Evangelie dat iedereen kan lezen (2 Kor. 3, 2)[[b:2 Kor. 3, 2]] en een teken van geloofwaardigheid dat misschien meer overtuigend is en geschikt om de huidige wereld tegemoet te treden. Het gezin moet een getuigenis voor het leven kenbaar maken en haar expliciete verkondiging van het geloof bij de diverse groepen om hun heen, zoals school en diverse verenigingen, zowel als zich toe te wijden aan de catechetische vorming van de kinderen en de pastorale activiteiten binnen de parochiegemeenschap, in het bijzonder die gerelateerd zijn aan de huwelijksvoorbereiding of die specifiek gericht zijn op het gezinsleven.

Het samenleven thuis, daarbij aantonend dat vrijheid en solidariteit complementair zijn aan elkaar, dat het goede van de één ten goede komt aan allen, dat de eisen van de strikte rechtvaardigheid open moet staan voor het begrip en de vergeving in het belang van het gemeenschappelijke goede, is een gave voor allen en een bron van inspiratie voor de sociale co-existentie. Feitelijk moeten sociale relaties een referentiepunt hebben van opbouwende waarden van authentiek familieleven dat haar steeds meer menselijker maakt en het het aanzet te bouwen aan een "gemeenschap van liefde". Daarnaast is het gezin de vitale cel van de maatschappij, de eerste en beslissende bron voor haar ontwikkeling en heel vaak de laatste vluchtplaats voor hen, waar de bestaande structuren van de maatschappij onvoldoende voorziet in hun behoeften. Voor haar essentiële sociale functie heeft de identiteit van het gezin het recht om erkend te worden en niet verward te worden met andere vormen van samenleven, waardoor het haar mogelijk wordt gemaakt haar culturele, wettelijke, economische, sociale en medische bescherming te genieten. En meer in het bijzonder moet de vrijheid van onderwijs en de schoolkeuze erkend worden, daarbij rekening houdend met het aantal kinderen en de beschikbare economische bronnen. Het is daarom noodzakelijk om een cultuur en een politiek voor gezinnen te ontwikkelen dat op een georganiseerde wijze is ingericht door de gezinnen zelf. Daarom moedig ik hen aan samen te komen in verenigingen die de identiteit en de rechten van de gezinnen promoten, volgens de antropologische coherente visie van het Evangelie. En tevens nodig ik deze verenigingen uit om zelf gestructureerd te zijn en samen te werken met andere, zodat hun activiteiten meer effectief zijn.

Ik sluit af door iedereen aan te moedigen groot vertrouwen te hebben, want het gezin is in het hart van God, Schepper en Verlosser. Het werk voor de gezinnen is werk dat voor een waardige en verlichte toekomst van de mensheid en voor de opbouw van het Rijk van God gedaan wordt. Samen roepen we nederig de goddelijke genade af, opdat Hij ons helpt om graag en met vreugde samen te werken voor de nobele zaak voor de gezinnen, geroepen om geëvangeliseerd te worden en om te evangeliseren, om mens te worden en om menselijkheid te brengen. Bij dit mooie werk staat de Gezegende Maagd Maria ons bij met haar moederlijke voorspraak en met haar hemelse bescherming. We roepen haar vandaag aan met haar glorieuze titel van Onze Lieve Vrouwe van Guadalupe en in haar moederlijke handen breng ik alle gezinnen van de gehele wereld. Dank u wel.