Mysterii Paschalis

Het heilig tweede Vaticaans Concilie [d:4] leert ons overduidelijk dat de viering van het Paasgeheim in de christelijke eredienst van het allergrootst belang is, en dat deze zich in de loop van de dagen, weken en het gehele jaar ontvouwt. Daaruit volgt dat het nodig is datzelfde Paasgeheim van Christus bij de vernieuwing van het liturgisch jaar, waarvan de normen door de heilige Synode zelf zijn gegeven vgl: Sacrosanctum Concilium [[[570|102-111]]], in een helder licht te stellen, hetzij bij de ordening van het zogenaamde Tijdeigen en het Eigen van de Heiligen, hetzij bij de herziening van de Romeinse kalender,

Want in de loop der eeuwen is het inderdaad gebeurd dat zowel door de toename van de nachtwaken, de religieuze feesten en hun viering gedurende acht dagen, als door de geleidelijke invoering van verschillende delen van het liturgisch jaar de christengelovigen zo dikwijls aan bijzondere oefeningen van vroomheid deelnamen, dat hun geest van de voornaamste mysteries van de goddelijke Verlossing tot op zekere hoogte scheen afgetrokken.

Het is echter iedereen bekend dat onze voorgangers, de heilige Pius X en Johannes XXIII zaliger gedachtenis, sommige voorschriften hebben gegeven met het doel zowel de zondag in zijn oorspronkelijke waardigheid te herstellen en werkelijk voor allen als oudste en eerste vgl: Sacrosanctum Concilium [[[570|106]]] feestdag te doen gelden, als ook de liturgische viering van de heilige Vasten te herstellen. Ook wordt het niet minder gewaardeerd dat onze voorganger Pius XII zaliger gedachtenis bij decreet heeft voorgeschreven vgl: Dominicae Resurrectionis [[[4336]]] dat in de westerse Kerk in de Paasnacht de plechtige Paaswake opnieuw zou worden ingevoerd, opdat daarin bij de viering van de sacramenten van de christelijke initiatie het volk Gods zijn geestelijk verbond met Christus de verrezen Heer, zou vernieuwen.

Deze Pausen immers waren in navolging van het onderricht van de heilige Vaders en de standvastig overgeleverde leer van de katholieke Kerk zeer terecht van mening, dat door de kringloop van het. liturgisch jaar niet alleen de feiten herdacht worden waarin Jezus Christus. door te sterven ons het heil heeft gebracht, of de herdenking van vroegere gebeurtenissen wordt herhaald, zodat de christengelovigen, zelfs de meer eenvoudigen, met ze te overwegen er door onderricht en gevoed zouden worden, maar ook leerden zij dat de viering van het liturgisch jaar een bijzondere sacramentele kracht en werkdadigheid bezit om het christelijk leven te voeden. vgl: Maxima redemptionis nostrae mysteria [[[4337]]] Hetgeen ook wij van mening zijn en belijden. Wanneer wij dan ook het sacrament van Christus' geboorte XXVII in Nativitate Domini, 7, 1: PL 54, 216 [[913]] en zijn openbaring in de wereld vieren, vragen wij terecht en juist dat wij innerlijk vernieuwd mogen worden door Hem die uiterlijk aan ons gelijk heeft willen zijn; vgl: Gebed op het feest van de Doop van de Heer [[[1209]]] en als wij van dezelfde Christus het Pasen hernieuwen, vragen wij aan de allerhoogste God, dat zij die met Christus herboren zijn, het sacrament - in geloof ontvangen - trouw blijven in hun levenswijze. vgl: Gebed op dinsdag onder het Octaaf van Pasen [[[1209]]] Want, om woorden van het tweede oecumenisch Vaticaans Concilie te gebruiken, "door zó de verlossingsmysteries te vieren ontsluit de Kerk voor de gelovigen de rijke schat van heilsdaden en verdiensten van haar Heer; en wel z6 dat deze mysteries te allen tijde in zekere zin tegenwoordig worden gesteld, opdat de gelovigen er mee in contact komen en van heilsgenade vervuld worden." Sacrosanctum Concilium [[570|102]]

Daarom beogen de herziening van het liturgisch jaar en de normen die er uit volgen niets anders dan dat· de gelovigen door geloof, hoop en liefde vuriger deel hebben aan het gehele mysterie van Christus, dat door de jaarkring heen ontvouwd wordt. Sacrosanctum Concilium [[570|102]]

Wij menen dat het helemaal niet afwijkt van deze gedachtegang, als de feesten van de heilige Maagd Maria, die onverbrekelijk met het heilswerk van haar Zoon is verbonden, Sacrosanctum Concilium [[570|103]] en de gedachtenissen van de Heiligen, waartoe terecht de geboortedagen van "onze leermeesters: de belijders en overwinnaars" Vgl. Breviarium Syriacum (se.. Vgl. Breviarium Syriacum (se eeuw, uitg. B. Mariani, Rome 1956, blz. 27. gerekend worden, in een zuiver en helder licht stralen; omdat de feesten van de Heiligen de wonderbare werken verkondigen van Christus in zijn dienaren en de gelovigen geschikte voorbeelden ter navolging voor ogen stellen. vgl: Sacrosanctum Concilium [[[570|111]]] Want dit stond bij de katholieke Kerk al tijd vast dat door de feesten van da Heiligen het paasmysterie van Christus wordt verkondigd en vernieuwd. vgl: Sacrosanctum Concilium [[[570|104]]]

Het valt niet te loochenen dat in de loop der eeuwen een onevenredig aantal heiligenfeesten zijn ingevoerd. Daarom heeft de heilige Synode passend vermaand: Opdat de feesten van de Heiligen niet de overhand krijgen op de feesten waarin de heilsmysteries zelf worden herdacht moet een aanzienlijk aantal daarvan ter viering worden overgelaten aan de particuliere Kerken, de landen en de Religieuze Families en moeten slechts de feesten, waarop een heilige wordt herdacht van waarlijk algemene betekenis, tot heel de Kerk worden uitgestrekt. vgl: Sacrosanctum Concilium [[[570|111]]]

On deze decreten van het oecumenisch Concilie tot uitvoering te brengen, zijn enerzijds de namen van sommige Heiligen uit de algemene kalender weggelaten, en is anderzijds het verlof gegeven om naar believen da gedachtenis te vieren van andere Heiligen en de cultus, die aan ieder in zijn eigen streek werd toegekend, passend te herstellen. Dit heeft er toe geleid dat de namen van sommige Heiligen die niet overal ter wereld bekendheid genoten, uit de Romeinse kalender zijn geschrapt, en in plaats daarvan namen zijn opgenomen van sommige martelaren, ontsproten in die streken waar de boodschap van het Evangelie later is doorgedrongen; zodoende ziet men op dezelfde lijst van alle volkeren enkelen bij wijze van vertegenwoordigers als gelijkwaardig vermeld, die door hun bloedgetuigenis van Christus, of hun uitzonderlijke deugden bekend staan.

Om deze redenen menen wij, dat de nieuwe algemene kalender, voor het gebruik van de latijn se ritus opgesteld, meer past bij de- opvattingen en gevoelens van vroomheid van deze tijd, en ook beter weergeeft die eigenschap van de Kerk waardoor ze universeel is; want voortaan houdt Zij de namen van roemrijke Mannen voor, die overduidelijke voorbeelden van heiligheid, op velerlei wijzen beoefend, aan heel het volk Gods tonen. Het is overbodig te zeggen hoeveel dit bijdraagt tot het geestelijk welzijn van heel de christenheid.

Na dit alles heel zorgvuldig ten overstaan van de Heer te hebben overwogen, keuren wij met ons Apostolisch Gezag de nieuwe algemene Romeinse kalender goed, zoals die is samengesteld door de Raad ter uitvoering van de Constitutie over de Heilige Liturgie, en eveneens de algemene normen betreffende de indaling van het liturgisch jaar, zodat ze vanaf 1 januari van het komend jaar 1970 van kracht zullen zijn, volgens do decreten die de Heilige Congregatie van de Riten samen met de voornoemde Raad zal hebben uitgevaardigd, welke zullen gelden tot de tijd, dat het herziene Missaal en Brevier zijn uitgegeven.

Wij bevelen dat al wat met dit Ons Schrijven, motu proprio gegeven, is bepaald, vaststaat on geldig is, niettegenstaande, voor zover van toepassing, de Apostolische Constituties en Verordeningen van onze Voorgangers en andere voorschriften, zelfs die waarvan de herroeping vermeld dient te worden.

Gegeven te Rome, bij St. Pieter, 14 februari van hot jaar 1969, in het zesde van ons Pontificaat.

PAUS PAULUS VI