7e Zitting - De definitie aangaande heilige afbeeldingen

Als het ware gaande over het koninklijke pad en de door God geïnspireerde leer van onze heilige vaderen navolgend en de overlevering van de katholieke kerk: want wij weten dat die afkomstig is van de Heilige Geest die in haar woont: bepalen wij met alle nauwgezetheid en zorg, dat de eerbiedwaardige en heilige afbeeldingen, die met verf of mozaïekstenen of een ander passend materiaal zijn vervaardigd, in de heilige kerken van God, op heilige voorwerpen en gewaden, muren en balken, en op huizen en wegen worden aangebracht, evenals de afbeelding van het eerbiedwaardige en leven schenkende kruis; (en dat geldt ook) voor de afbeelding van onze Heer en Redder en God Jezus Christus, van onze onbevlekte Vrouwe, de heilige Moeder Gods, van de eerbiedwaardige engelen, en van alle heilige en zalige mensen.

Hoe vaker ze door middel van een beeldende weergave worden gezien, des te meer worden degenen die ze beschouwen opgericht tot de herinnering aan en het verlangen naar de eigenlijke afgebeelde persoon, met de bedoeling dat ze hun een begroeting en eerbiedwaardig verering toekennen, echter niet de volgens ons geloof ware aanbidding, die alleen toekomt aan de goddelijke natuur, maar op die wijze waarop men voor de afbeelding van het eerbiedwaardige en leven schenkende kruis en de heilige evangeliën en de overige heilige voorwerpen wierook en kaarsen aanbiedt ter verering daarvan, zoals het ook vrome gewoonte was bij de mensen van vroeger. “Want de eerbied voor de afbeelding gaat over op de eigenlijke afgebeelde persoon” 18, n. 45 (B. Pruche (Source Chretien 17bis; Paris 1968 2) 40619f: PG 32, 149C); deze geldt als de "klassieke plaats" ter verdediging van de verering van heilige beelden[[881]], en degene die de afbeelding vereert, vereert daarin de persoon van de afgebeelde.

Zo wordt de leer van onze heilige vaders immers versterkt, namelijk de overlevering van de katholieke Kerk, die het evangelie heeft ontvangen van het ene uiteinde tot het andere uiteinde (van de aarde). Zo volgen wij Paulus die in Christus gesproken heeft (2 Kor. 2, 17)[[b:2 Kor. 2, 17]] en heel de goddelijke schare der apostelen en de heiligheid der vaderen als we vasthouden aan de overleveringen (2 Thess 2, 15)[[b:2 Thess 2, 15]], die wij hebben ontvangen. Zo zingen wij als profeten de overwinningshymnen voor de kerk: “Wees gegroet, dochter van Sion, verkondig, dochter van Jeruzalem: verheug u en wees blij uit heel uw hart: de Heer heeft uit u de onrechtvaardigheden van uw vijand weggenomen, u bent bevrijd uit de hand van uw vijand. De Heer is Koning in uw midden: u zal niet langer het kwaad zien” ((Sef. 3, 14-15; Vulgaat))[b:Sef. 3, 14-15] en vrede voor u tot in eeuwigheid.

Wie het waagt anders te denken of te onderwijzen of in navolging van de met schuld beladen ketters de kerkelijke overleveringen af te wijzen, en een of andere hervorming te bedenken, of iets van de aan de kerk gewijde zaken weg te gooien, (bijvoorbeeld) een evangelieboek, of een afbeelding van het kruis, of een geschilderde afbeelding, of een heilig relikwie van een martelaar, of kromme en doortrapte ideeën heeft gericht op het ondermijnen van een van de rechtmatige overleveringen van de katholieke kerk, of bovendien de heilige kerkschatten of de gewijde kloosters gebruikt als gewone zaken, bevelen wij af te zetten als het bisschoppen of clerici zijn, en als het monniken of leken zijn hen uit de gemeenschap te verwijderen.