De door de Vader meest geliefde. 2

Geliefde broeders en zusters, goedendag!

In de vorige audiëntie[9407] hebben we over de kinderen gesproken en ook vandaag zullen we over de kinderen spreken. Vorige week stonden we stil bij het aantal tussenkomsten, tijdens zijn optreden, van Jezus over het beschermen, opvangen en liefhebben van de kleinsten.

En toch, in de wereld worden ook vandaag nog, honderden miljoenen minderjarigen, ook al rusten op hen niet de verplichtingen van volwassenen, gedwongen tot werkzaamheden die bijzonder gevaarlijk zijn. Om niet te spreken van de jongetjes en meisjes die slaven zijn in het kader van de handel ten dienste van prostitutie of pornografie en gedwongen tot huwelijken

En dat is toch bitter. In onze samenlevingen bestaan, spijtig genoeg, veel manieren waarop kinderen misbruik en mishandelingen moeten ondergaan. Het misbruik van minderjarigen, van welke aard ook, is een misprijzenswaardige daad, een daad van wreedheid. Het is niet slechts een plaag van de samenleving, neen, het is een misdaad. Het is een zeer zwaar overtreden van Gods geboden. Geen enkele minderjarige zou misbruik mogen ondergaan. Zelfs één geval is al teveel. Het komt er dus op aan onze gewetens wakker te maken, met misbruikte kinderen en jongeren nabijheid en concrete solidariteit in praktijk te brengen, en te zelfdertijd vertrouwen en samenwerking op te bouwen van allen die zich inspannen om aan hen mogelijkheid en veilige plaatsen te bieden waar zijn rustig kunnen opgroeien. Ik ken een land in Latijns-Amerika waar een bijzondere vrucht groeit, heel bijzonder wat men arandano noemt (een soort bosbes). Om de arandano te oogsten moet men beschikken over zachte handen en dus vertrouwt men het toe aan kinderen. Voor de oogst maakt men kinderen tot slaaf. De verspreide armoede, het gebrek aan sociale middelen om de gezinnen te ondersteunen, de in de laatste jaren toegenomen uitsluiting tegelijk met werkloosheid en werk schaarste doen de hoger te betalen prijs neerkomen op de kleinsten. In de steden waar het sociale onrecht en de morele ontaarding samengaan worden kinderen ingeschakeld in de drugswereld en in de meest verscheiden onwettige activiteiten. Vele van die kinderen hebben we zien vallen als geofferde slachtoffers! Soms worden zij er op tragische wijze toe gebracht "menseneters" te worden van leeftijdsgenoten. Naast het toebrengen van schade aan zichzelf, aan de eigen waardigheid en menselijkheid. Hoe dan ook wanneer deze verloren levens verschijnen in onze straten en wijken van de parochie, komen wij er vaak toe de andere kant op te kijken. Zo is er in mijn land een geval, een jongen genaamd Laon, werd ontvoerd en men weet niet waar hij is. Een van de veronderstellingen is dat hij gekozen werd om organen weg te nemen voor overplantingen. Dat gebeurt dus, moet je weten. Dat gebeurt! Sommigen keren terug met littekens, anderen sterven. Dat is de reden waarom ik vandaag die jongen Loan wil herinneren.

Het is moeilijk de sociale onrechtvaardigheid te erkennen die twee kinderen, misschien bewoners van dezelfde wijk of woonkazerne, er toe brengt volledig tegengestelde richtingen uit te gaan, omdat een van hen geboren werd in een gezin met pech. Een menselijke en sociale onaanvaardbare breuk: tussen wie mag dromen en wie moet ondergaan. Maar Jezus wil ons allen vrij en gelukkig. Hij bemint elke man en elke vrouw als zijn eigen zoon en dochter, Hij houdt van de kleinsten met heel de tederheid van zijn hart. Daarom vraagt Hij ons stil te staan en gehoor te geven aan het lijden van wie geen stem heeft, van wie geen opleiding genoot. Uitbuiting bestrijden, speciaal die van de minderjarigen, is de hoofdweg om een betere toekomst op te bouwen voor heel de samenleving. Enkele landen hebben de wijsheid gehad de kinderrechten op te stellen. Kinderen hebben rechten. Zoeken jullie zelf op internet welke de rechten van de kinderen zijn.

En zo kunnen wij ons de vraag stellen: ik, wat kan ik doen? Op de eerste plaats moeten we erkennen, dat wij, willen wij arbeid van minderjarigen uitroeien, er zelf geen medeplichtigen mogen van zijn. Wanneer zijn we dat wel? Bijvoorbeeld wanneer we producten kopen die de vrucht zijn van kinderarbeid. Hoe kan ik mij kleden en voeden wetende dat achter dat voedsel en achter die kledingstukken uitgebuite kinderen staan die moeten werken in plaats van naar school te gaan? Bewustzijn omtrent wat we kopen is een eerste daad om geen medeplichtige te zijn. Zien vanwaar de producten afkomstig zijn. Wellicht is er iemand die stelt dat we als enkelingen niet veel kunnen doen. Dat is waar, maar elkeen kan een druppel zijn die samen met vele andere druppels een zee kan worden. Men moet echter ook de ondernemingen aanspreken, inclusief de kerkelijke, en de ondernemingen wijzen op hun verantwoordelijkheid: zij kunnen een groot verschil betekenen wanneer zij hun investeringen verplaatsen naar bedrijven die geen gebruik maken van kinderarbeid en dat ook niet dulden. Veel Staten en Internationale organisaties hebben reeds wetten en richtlijnen uitgevaardigd tegen kinderarbeid, maar men kan nog meer doen. Ik spoor ook de journalisten aan - er zijn er hier enkelen - om hun deel te doen. Zij kunnen bijdragen tot de kennis van het probleem en helpen oplossingen te vinden. Vreest niet, klaagt aan, klaagt deze dingen aan.

En ik bedank allen die niet wegkijken wanneer zij kinderen zien die gedwongen worden veel te snel volwassen te worden. Laten we steeds de woorden van Jezus voor ogen houden: "Ik verzeker jullie, alles wat je voor een van deze minste broeders van Mij hebt gedaan, heb je voor Mij gedaan". (Mt. 25, 40)[b:Mt. 25, 40]. De Heilige Teresa van Calcutta, blije werkster in de wijngaard van de Heer, is de moeder geweest van de meest arme en vergeten meisjes en jongetjes. Met de zachtheid en de aandacht van haar blijk kan zij ons helpen de kleine onzichtbaren te zien, zij die te zeer slaaf zijn in een wereld die we niet overlaten aan zijn ongerechtigheid. Immers, het geluk van de zwaksten betekent vrede voor allen. En met Moeder Teresa geven we de kinderen een stem:

"Ik vraag een veilige plaats
waar ik kan spelen.
Ik vraag een glimlach
van iemand die kan liefhebben.
Ik vraag het recht om kind te zijn,
hoop te zijn
op een betere wereld.
Ik vraag te mogen groeien
als persoon.
Kan ik op jou betrouwen?
(H. Teresa van Calcutta)

Dankjewel.