Joannes aan Innocentius

Ons lichaam wordt wel aan een bepaalde plaats gebonden, maar de vleugels van onze liefde spreiden zich uit over de gehele aarde. daarom, al zijn wij plaatselijk van elkaar gescheiden en nog zo ver van elkaar verwijderd, ik ben dicht bij uw heiligheid. Iedere dag voel ik mij met u verbonden. Met de ogen van de liefde bezie ik uw heldhaftigheid, uw eerlijke en goede gezindheid, uw onwrikbare sterkte en de grote troost, die u mij voortdurend biedt in uw trouwe liefde en genegenheid.

Hoe hoger de golven zich verheffen en hoe meer klippen uit het water opdoemen des te meer zal uw waakzaamheid toenemen. Noch de grote afstand, noch de lange tijdsduur noch het moeilijke van de zaak hebben u ontmoedigd. Blijf de besten onder de stuurlieden navolgen, die juist dan vooral waakzaam zijn, wanneer zij de golven hoog de kop zien opsteken, de zee zien zwellen, de dag veranderd zien in een stik-donkere nacht en het water horen te keer gaan.

Ik ben u zeer dankbaar en ik zou verlangen u stapels brieven toe te sturen. Ik zou er zelf het meest van genieten. De eenzaamheid van de plaats waar ik verblijf belet mij zulks, niet enkel omdat de afstand te groot is om hierheen te komen, maar zelfs voor hen die in de nabijheid wonen, omdat het niet gemakkelijk is mij te bereiken. De plaats waar ik verblijf ligt aan de uiterste grens en rovers maken alle wegen onveilig. Daarom vraag ik u, liever medelijden te hebben met mij, om mijn langdurig zwijgen, dan mij van nalatigheid te beschuldigen. Niet uit nalatigheid en nog minder uit geringe waardering heb ik niets van mij laten horen. Eindelijk na lange tijd heb ik nu een gelegenheid aan geboden gekregen door de hooggeëerde priester Joannes en de diaken Paulus, om u te schrijven.

Ik houd niet op u te danken, dat u jegens mij een zo welwillende en vaderlijke liefde hebt betoond. Voor zover het aan uw goedwillende bezorgdheid zou afhangen, zou de gehele toestand reeds hersteld zijn, alle ellende als kaf zijn verdwenen en alle ergernissen weggenomen. De Kerken zouden wederom serene vrede en rust genieten, alles zou zijn gewone loop hebben herkregen, de verkrachtte wetten en voorschriften van de vaderen weer in ere zijn hersteld. Niets van dat alles is geschied vanwege de handelwijze van hen, die weer nieuwe ongerechtigheden hebben toegevoegd aan wat zij eerder in hun onbeschaamdheid deden Ik laat echter achterwege, alles wat sindsdien door hen werd ondernomen, op te sommen. Dat alles te verhalen zou niet enkel de maat van een brief overschrijden maar zelfs de maat van een geschiedboek te boven gaan.

Dit durf ik uw Heiligheid aan bevelen: waakzaam te blijven, de moed niet te verliezen en niet te wanhopen, al stichten zij overal onrust en al zijn zij die gij u had voorgenomen te genezen, ongeneeslijk en niet voor bekering vatbaar. Bedenk van hoe groot belang uw werk is. Uw zorgzaamheid en toewijding betreft bijna de gehele wereld, de Kerken die geknecht worden, de volkeren die verstrooid zijn, de clerus die in strijd is gewikkeld, de bisschoppen die in ballingschap leven enz. De wetten worden met de voeten getreden. Daarom moeten wij keer op keer en herhaaldelijk een beroep doen op uw zorgzaamheid. Hoe zwaarder de storm des te groter de toewijding die vereist wordt. Laten wij hopen dat nog iets kan worden bijgedragen tot herstel. Mocht het niet zo zijn, dan zult u toch de kroon ontvangen, door de menslievende God voor U bereid.

Ook zal de liefde, waarmee gij weerstand biedt een grote troost zijn voor allen die onrechtvaardig worden behandeld. Ook niet weinig troost mij uw niet aflatende trouwe genegenheid, uw hoop gevende bemoediging en dat u mij niet weinig laat genieten van uw overvloedige en hartelijke liefde.

Ik bevind mij nu voor het derde jaar in ballingschap, in honger, ziekte, voortdurend huisarrest en onuitsprekelijke eenzaamheid, dagelijks doodsgevaar en blootgesteld aan het zwaard van de Isauriers.

Uw hartelijke liefde betekent voor mij een schutsmuur, een beveiliging. Uw liefde is voor mij een haven zonder golven, een schat van ontelbaar veel goed, een bron van vreugde en van grote voldoening. Ook al worden wij nu weer naar een ander onherbergzaam gebied weggevoerd, dan zal ik gaan mot een niet geringe troost in mijn lijden.