Aan Castus, Valerius, Diophantes en Cyriacus, priesters van Antiochië.

Ik verwonder mij geenszins als gij mijn brief kort zult noemen. Dat doen mensen die liefhebben, zij kennen. geen verzadiging en krijgen nooit genoeg. Hoe meer zij van hun liefhebbende ontvangen, des te meer verlangen zij. Al kwam er daarom een brief voor u die tien maal zo lang was als de vorige, dan zou die nog de betiteling krijgen van 'kort'. Hoever gij het ook moogt brengen in liefde tot mij, ik ben evenmin te verzadigen en blijf verlangen naar de toename van uw vriendschap. Uw liefdeschuld, al wordt zij altijd door voldaan, blijft toch altijd verschuldigd; S. Paulus zegt: "Aan niemand zijt gij ook maar iets verschuldigd, dan dat gij elkander liefhebt". Uw liefdeschuld blijf ik derhalve opeisen omdat, al krijg ik haar steeds ruimschoots uitbetaald, ik nooit meen haar volledig te hebben ontvangen. Houdt dus nooit op deze schone verplichting aan mij te voldoen. Zowel degene die haar voldoet als degene die haar int, genieten beiden gelijke vreugde. Beide worden door die kwijting gelijkelijk rijk. Als het over geld gaat is dat niet mogelijk, want die betaalt wordt daardoor armer en die het geld int wordt daardoor rijker.

Dat is evenwel bij een liefdesovereenkomst niet het geval. Zij laat degene die betaalt niet zonder iets achter, wat geld wel doet als het overgaat in de handen van die het ontvangt. De liefdeschuld echter maakt door het uitbetalen nog rijker.

U hiervan bewust, zeer eerbiedwaardige broeders, houdt niet op een bloeiende genegenheid voor mij aan de dag te leggen, Waar Gij ook al van mijn kant geen aansporing nodig hebt, toch wijs ik er u op, ook al hebt gij dat niet nodig, omdat ik zo vurig naar uw genegenheid verlang. Stuur mij daarom regelmatig brieven en houdt mij op de hoogte van uw welvaren. Al hebt gij hiervoor geen aanmaning nodig, toch zal ik niet ophouden u dat regelmatig te blijven vragen, omdat het mij zo zeer ter harte gaat. Dat het echter moeilijk is zowel vanwege het slechte jaargetijde als vanwege de moeilijke reis, alsook omdat er zich niet veel reizigers zullen aandienen die u van dienst kunnen zijn. Dat alles besef ik zeer goed, naar voor zover het mogelijk is en doenlijk ondanks de grote moeilijkheden, vraag ik u dringend brieven te sturen. Die liefdedienst durf ik van uw liefde te vragen

Op uw verzoek heb ik ook een brief[9359] geschreven aan mijn Heer, de zeer verheven Priester en Bisschop van Rome. Ik ben ook dankbaar dat gij door middel van brieven contact tracht te krijgen met zo'n verheven man en zich daar veel moeite voor getroost.

Als gij dus mijn brief voor hem[9359] bestemd ontvangen hebt wilt hem dan die overhandigen en hem naast die brief nog uit mijn naam groeten. Sedert lange tijd immers, ja vanaf het eerste begin ben ik van hem een zeer trouwe dienaar. Dat moet hij bij monde van u weten, dat ik dezelfde liefde jegens hem blijf koesteren, waardoor ik aan mijzelf de grootste dienst bewijs, en dat mijn zwijgen al die tijd niet te wijten is aan nalatigheid, maar dat ik gewacht heb totdat ik van Zijne heiligheid een brief mocht ontvangen. Daar hij evenwel heeft gevraagd dat ik het eerst zou schrijven, doe ik dat. Ook hem wil ik vragen dikwijls aan mij een brief te schrijven.