Aan priester Gerontius

Hooggeachte en zeergeliefde broeder.

Reeds eerder heb ik een brief gezonden, omdat ik meende dat gij u in Phoenicië bevond. Nu schrijf ik u hetzelfde, wat ik reeds eerder geschreven heb. Gij moet alles doen en alles ervoor over hebben uw prachtige akker, uw schoon arbeidsveld niet eenzaam achter te laten en zeker niet toe te staan dat iets wat reeds werd opgebouwd, wordt afgebroken. Wanneer een herder ziet dat zijn schapen van alle kanten met de ondergang, worden bedreigd, moet hij vooral op zijn hoede zijn en zich te weer stellen. Hij zal slingerstenen en alle andere middelen die hen ten dienste staan gebruiken om het onheil van de kudde af te wenden.

Jacob heeft enkel voor redeloze dieren zorggedragen, veertien jaar lang in loondienst doorgebracht onder hitte en koude. Hij hield dag en nacht de wacht. Hij spande al zijn krachten in. Bedenk daarom wat gij ervoor over moet hebben, schapen met rede begaafd, die aan uw zorgen zijn toevertrouwd te hoeden, zodat er geen enkele van verloren gaat. Ik doe een beroep op uw vroomheid. Hoe heviger de storm is, hoe talrijker de rampen, hoe geweldiger de golven, hoe groter het aantal belagers, des te meer moet bij in actie komen en anderen aansporen zich bij u aan te sluiten om zich eveneens daarheen te begeven. Een niet gering loon zal uw deel zijn.

Ofschoon u reeds een groot loon gegeven wordt voor uw vertrek daarheen, een veel groter zult Gij ontvangen als gij er daden aan toevoegt gepaard met een grote ijver. Zulk een reis te ondernemen is veel voortreffelijker en veel verdienstelijker. Dus niet thuis blijven zitten. Daar kunt gij hetzelfde doen als thuis. Gij kunt er vasten, nachtwaken houden en heel de rest van het christelijk leven. Zonder werk thuis te zitten is niet verdienstelijk. Daar kunt gij zielen redden en het loon verwerven voor zoveel bereidwilligheid en doorstane gevaren. Op bereidwilligheid is een zeer hoge beloning gesteld. Overweeg bij uzelf hoeveel grote kransen gij u zelf bereid, aarzel niet en stel niet uit. Mijn raad is direct op reis gaan, zodra gij van uw ziekte zijt genezen, zonder zorg te hebben voor uw benodigdheden. Aan mijn zeer vereerde en vrome priester Constantius heb ik de nodige opdracht gegeven. Indien het nodig is voor de bouw van huizen of om te voorzien in de behoefte van uw broeders, moet gij u met een grote vrijgevigheid geven, groter nog dan gij tot dusver gedaan hebt. Om dit God welgevallig werk te verrichten dring ik er bij u op aan, u zonder uitstel te haasten, temeer daar gij van alle middelen zijt voorzien.

Laat mij dus vanuit Phoenicië weten dat wij deze troost mogen genieten in deze grote en trieste verlatenheid. Als ik immers hoor dat bij met een goede inzet vertrokken bent, geheel bereid alles te ondergaan voor de zielen aldaar, dan zal ik van blijdschap er niet meer aan denken dat ik de woestijn bewoon.

Ik zou er naar verlangen dat gij hierheen kwam om u te kunnen zien. Omdat echter het boven beschrevene meer noodzakelijk is en het te verwachten is dat de komende winter u de weg naar hen zal afsluiten, dring ik er nogmaals op aan en vraag u ten spoedigste daarheen te vertrekken