Aan Elpidius. Bisschop van Laodicea

Zoals het in de aard ligt van ieder verstandig en waakzaam stuurman, zo ligt het ook in uw aard, de moed niet op te geven als de storm zijn kop op steekt, maar zorg te blijven dragen en op uw hoede te zijn. Draag naar best vermogen het uwe ertoe bij de mensen door de verspreiding van uw geschriften, zowel dichtbij als veraf, op te wekken en te bemoedigen, opdat niemand door de golfslag wordt meegesleurd. Het ligt in uw aard u staande te houden en uw werkzaamheid door te zetten, ook al blijven voortdurend nieuwe golven, nog erger dan dezen, aanrollen. Alhoewel op één plaats gevestigd, bestrijkt gij met uw vermaningen de gehele wereld. Niets van uw doen en laten is mij onbekend gebleven, alhoewel ik mij op een grote afstand van u bevind. Ik prijs en bewonder uw bezorgdheid en uw waakzame geest, uw onwankelbare overtuiging en uw steeds jeugdige voortvarendheid op zulk een hoge leeftijd, Het is niet ten onrechte dat ik u bewonder. Waar alles lichamelijke inspanning vordert, daar vormt de ouderdom een hindernis. Hoewel alles wijze bezonkenheid vraagt, pleegt de gevorderde leeftijd daden in de weg te staan. Die hoge ouderdom staat bij u nog niet in de weg, en door uw voortdurende zorgen worden grote dingen tot stand gebracht. Dat deze zo grote inspanning en waakzaamheid passende vrucht zal afwerpen, daaraan valt niet te twijfelen. In uw zorg voor de gehele wereld, heb ook ik uw zorg en warme liefde mogen ondervinden. Gij verlangt er vurig naar te vernemen waar ik verblijf en op welk terrein mijn arbeid zich beweegt, en wie er bij mij zijn. U vraagt niet slechts zulks te vernèmen, maar gij betuigt zelfs daarvoor uw dank. Ik zal niet ophouden lof te verkondigen en u te prijzen om uw grote liefde. Ik zal dat openlijk bekend maken aan ieder, die ik ontmoet en aan allen, die bij mij zijn.

Zelf kunt gij de grootst mogelijke vergelding, groter nog dan uw inspanning, verwachten van de menslievende God, die met zijn beloning ieder overtreft, die zich beijverd heeft, iets goeds te zeggen· en te doen. Opdat gij van uw kant u moogt verheugen, als gij verneemt hoe het ons gaat, het volgende: wij werden weliswaar naar de zeer eenzame en zeer woeste streek van Gucusa verbannen, maar wij lijden niet onder die grote eenzaamheid. Zo grote rust, zo grote veiligheid en hulpvaardigheid genieten wij. De gevolgen van mijn ziekte ben ik kwijtgeraakt door uw gebeden en ben nu goed gezond. Wij zijn bevrijd van de vrees voor de Isauriërs en bevinden ons in veiligheid, maken het goed en leven rustig. De zeer eerbiedwaardige priesters Constius en Evethius zijn bij mij. Nog anderen worden spoedig verwacht, ze zijn reeds uit de gevangenis ontslagen. Ik geloof dat zij vliegensvlug naar hier zullen komen.

Hoogvereerde en door God beminde broeder, laat niet na voor ons, die u zeer liefhebben, te bidden. Zend regelmatig brieven voor zover althans mogelijk met berichten over uw welvaren. Gij weet hoezeer wij ernaar verlangen iets te vernemen daaromtrent, al was het dagelijks.

Wil van mij de groeten overbrengen aan mijn zeer eerbiedwaardige en vrome Broeder, de priester Asyncretius met zijn lieve kinderen en aan geheel uw geestelijkheid.