Tijdens de H. Mis met seminaristen

Heer Kardinaal Aartsbisschop van Madrid,
Eerwaarde broeders in het bisschopsambt,
Beste priesters en religieuzen,
Beste rectoren en docenten,
Beste seminaristen,
Vrienden,

Het verheugt me intens dat ik de heilige Mis kan vieren met jullie allen die priester van Christus willen worden ten dienste van de Kerk en de mensen, en ik ben dankbaar voor de vriendelijke woorden van begroeting waarmee jullie mij hebben ontvangen. Deze Kathedraal van Santa María la Real de la Almudena lijkt vandaag op een enorm groot cenakel waar de Heer met vurig verlangen het Paasmaal viert met jullie die ernaar verlangen om ooit in zijn naam voor te gaan bij de mysteries van het heil. Wanneer ik jullie zie, merk ik opnieuw hoe Christus jonge leerlingen blijft roepen om die tot zijn apostelen te maken. Zo blijft de zending van de Kerk en het aanbod van het evangelie aan de wereld levend. Als seminaristen zijn jullie op weg naar een heilig doel: de zending voort te zetten die Christus van de Vader heeft ontvangen. Door Hem werden jullie geroepen en Zijn stem zijn jullie gevolgd. Aangetrokken voor Zijn liefdevolle blik gaan jullie voort in de richting van het gewijde ambt. Houdt jullie ogen gericht op Hem die door Zijn menswording de opperste openbaring van God aan de wereld is en door Zijn verrijzenis Zijn belofte trouwhartig heeft ingelost. Bedankt Hem voor dit bewijs van uitverkiezing dat Hij ieder van jullie geeft.

De eerste lezing die we hebben gehoord laat ons Christus zien als de nieuwe en definitieve priester, die van Zijn bestaan een totale offergave maakte. De antifoon van de psalm kan uitstekend op Hem worden toegepast die zich tot de Vader richtte, toen Hij de wereld betrad, en sprak: “Hier ben ik om Uw wil te doen” (Ps. 39, 8-9)[[b:Ps. 39, 8-9]]. In alles zocht Hij Hem te behagen: bij het spreken en bij het handelen, wanneer Hij langs de wegen trok of zondaars ontmoette. Zijn leven was een dienst en Zijn inspanningen een voortdurende voorspraak. In naam van allen stond Hij voor de Vader als Eerstgeborene van veel broeders. De auteur van de brief aan de Hebreeën zegt dat Hij met deze overgave ons die geroepen zijn in Zijn zoonschap te delen, voor altijd tot volmaaktheid heeft gebracht (Hebr. 10, 14)[[b:Hebr. 10, 14]].

Het Evangelie dat is voorgelezen spreekt ons over de instelling van de Eucharistie (Lc. 22, 14-20)[[b:Lc. 22, 14-20]], de werkelijke uitdrukking van die onvoorwaardelijke overgave van Jezus ten behoeve van alle mensen, ook degenen die Hem verraadden. Overgave van Zijn lichaam en bloed ten behoeve van het leven van de mensen en de vergeving van hun zonden. Zijn bloed, teken van het leven, werd ons door God gegeven als verbond, opdat we in staat zouden zijn de kracht van Zijn leven te brengen op plaatsen waar de dood heerst ten gevolge van onze zonde, en die zo te vernietigen. Het geschonden lichaam en het vergoten bloed van Christus, dat wil zeggen zijn overgeleverde vrijheid, zijn door de eucharistische tekens veranderd in de nieuwe bron van de teruggekochte vrijheid van de mensen. In Hem hebben wij de belofte van een definitieve verlossing en de zekere verwachting van toekomstige goederen. Door Christus weten we dat we niet in de richting van de afgrond gaan, in de richting van de stilte van het niets of van de dood, maar op weg zijn naar een land van belofte, naar Hem die ons doel is en ook ons uitgangspunt.

Beste vrienden, jullie bereiden je voor op het apostel zijn met Christus en als Christus, om de mensen op hun tocht te vergezellen en hun dienaren te zijn. Hoe moeten jullie deze jaren van voorbereiding beleven? Vóór alles moeten het jaren zijn van innerlijke stilte, van voortdurend gebed, van constante studie en geleidelijke invoeging in de werkzaamheden en pastorale structuren van de Kerk. De Kerk die gemeenschap is en institutie, familie en zending, schepping van Christus door Zijn heilige Geest en tegelijkertijd resultaat van ons allen die met onze heiligheid en onze zonden de Kerk vormen. Zo heeft God het gewild, God die er geen bezwaar tegen heeft om arme en zondige mensen tot zijn vrienden te maken, en tot instrumenten voor de verlossing van het menselijk geslacht. De heiligheid van de Kerk is vóór alles de objectieve heiligheid van de persoon zelf van Christus, van Zijn Evangelie en zijn Sacramenten, de heiligheid van die kracht van omhoog die de Kerk begeestert en voortdrijft. Wij moeten heilig zijn om geen tegenstelling te creëren tussen het teken dat we zijn en de werkelijkheid die we willen uitdrukken. Mediteert goed over dit mysterie van de Kerk en beleeft de jaren van jullie opleiding en vorming met intense blijdschap, in een houding van volgzaamheid, scherpzinnigheid en radicale, evangelische trouw, net als in een liefdesrelatie met de tijd en de mensen in jullie omgeving. Niemand kiest de context van zijn zending of de mensen naar wie hij gezonden wordt. Elke tijd heeft zijn problemen, maar God geeft altijd de passende genade om de problemen het hoofd te bieden en ze met liefde en werkelijkheidszin op te lossen. Daarom moet een priester, in welke omstandigheden hij zich ook bevindt en hoe moeilijk die ook zijn, vrucht dragen door middel van allerlei goede werken en in zijn binnenste de woorden van zijn wijding levend houden, waarmee hij werd aangespoord zijn leven gelijk te maken aan het mysterie van het kruis van de Heer.

Gelijkvormig worden aan Christus brengt met zich mee, beste seminaristen, dat je je steeds meer identificeert met Hem die onze dienaar, priester en slachtoffer geworden is. Aan Hem gelijkvormig worden is in feite de taak waaraan een priester heel zijn leven moet besteden. Wij weten wel dat het ons te boven gaat en dat wij er niet in zullen slagen deze taak volledig te volbrengen, maar zoals de heilige Paulus zegt, streven we naar het doel en hopen het te bereiken (Fil. 3, 12-14)[[b:Fil. 3, 12-14]]. Maar Christus, de Hogepriester, is ook de Goede Herder, die zorg draagt voor zijn schapen en zelfs zijn leven voor hen geeft (Joh. 10, 11)[[b:Joh. 10, 11]]. Om de Heer ook hierin na te volgen moet jullie hart op het seminarie langzaam rijpen, zodat het volledig ter beschikking staat van de Meester. Deze beschikbaarheid, die een gave van de heilige Geest is, inspireert de beslissing om celibatair te leven ten behoeve van het Rijk der hemelen, onthechting van aardse goederen, gestrengheid van leven en oprechte gehoorzaamheid zonder veinzen.

Vraagt Hem dus dat Hij jullie toestaat Hem na te volgen in zijn liefde voor alle mensen tot het uiterste toe, zonder degenen die ver weg staan en zondaars zijn, uit de weg te gaan, zodat ze zich met jullie hulp bekeren en terugkeren op de goede weg. Vraagt Hem dat Hij jullie leert om de zieken en de armen heel nabij te zijn, eenvoudig en edelmoedig. Gaat deze uitdaging aan zonder complexen of middelmatigheid, maar juist als een mooie manier om het menselijk leven onthecht en dienstbaar te leiden, en getuigen te zijn van de mens geworden God, als boodschappers van de allerhoogste waardigheid van de menselijke persoon en daarom als de onvoorwaardelijke verdedigers van die waardigheid. Steunt op zijn liefde en laat je niet intimideren door een omgeving waarin men God wil buitensluiten en waarin macht, bezit en genot dikwijls de voornaamste criteria van het bestaan zijn. Het kan zijn dat men je minacht, zoals gewoonlijk gebeurt bij mensen die hogere doelen voor ogen hebben of de afgoden ontmaskeren waarvoor men zich vandaag de dag neerbuigt. Juist dan komt een leven dat diep geworteld is in Christus werkelijk naar voren als iets nieuws en oefent het een sterke aantrekkingskracht uit op mensen die God, de waarheid en rechtvaardigheid echt zoeken.

Open je hart voor het licht van de Heer, aangespoord door jullie docenten, om te zien of deze weg, die moed en authenticiteit vereist, jouw weg is. Dan ga je alleen voort op de weg naar het priesterschap als je er ernstig van overtuigd bent dat God je roept om zijn bedienaar te zijn en je vastbesloten bent om het ambt uit te oefenen in gehoorzaamheid aan de beschikkingen van de Kerk. Leer vol vertrouwen van Hem die van Zichzelf zei dat hij zachtmoedig en nederig van hart is en ontdoe je daartoe van elk werelds verlangen, zodat je niet jezelf zoekt, maar met je gedrag je broeders opbouwt, zoals de heilige patroon van de Spaanse seculiere clerus, de heilige Juan de Ávila[4238], dat heeft gedaan. Laat je door zijn voorbeeld begeesteren en houd je blik vooral gericht op de Maagd Maria, de Moeder van de priesters. Zij zal je hart weten te smeden naar het model van Christus, haar goddelijke Zoon, en zij zal je leren om de goederen te bewaken zie Hij op Calvarië verworven heeft voor het heil van de wereld. Amen.