Recurrens mensis October

waarmee het episcopaat, de clerus en het volk van de Katholieke Kerk van harte wordt aangespoord de hulp van de Maagd Maria in te roepen met het bidden van de heilige Rozenkrans gedurende de maand oktober opdat, door de verzoening van hoofd en hart der volkeren, in de wereld de ware vrede mag schitteren

1
Eerwaarde broeders en beminde kinderen,
groet en apostolische zegen

De maand oktober dient zich aan en dat biedt Ons de gelegenheid opnieuw het gehele christenvolk uit te nodigen die gebedsvorm te beoefenen die zo dierbaar is in de katholieke vroomheid, en die niets van haar actualiteit heeft verloren in de moeilijke momenten van het heden: we bedoelen te spreken over de Rozenkrans van de allerheiligste Maag Maria.

2
De intentie die wij dit jaar aan al Onze kinderen willen voorstellen, daar het Ons nu dringender en ernstiger lijkt dan ooit, is de vrede onder de mensen en de volken. Niettegenstaande enige vooruitgang en gerechtvaardigde hoop, zetten zich de bloedige conflicten voort, verschijnen nieuwe “vuurhaarden”, en ziet men in onderlinge strijd verwikkeld zelfs Christenen die een beroep doen op hetzelfde Evangelie van liefde. In de schoot van de Kerk zelf doet zich onbegrip voor onder de broeders die elkaar wederzijds beschuldigen en veroordelen. Zodoende is het dringender dan ooit te handelen en te bidden voor de vrede.

3
Bovendien nodigt een verjaardag ons uit dat met meer vertrouwen te doen, het vierde eeuwfeest van de bul Consuerverunt Romani Pontifices[1408] Bull. Ord. Praed., deel V, blz. 223, 17 september 1569)[[1408]] waarmee heilige Pius V de vorm van de Rozenkrans vaststelde zoals deze vandaag nog in gebruik is, in een tijd van turbulentie voor de Kerk en de wereld. Trouw aan deze zo heilige erfenis, waaruit het christenvolk nooit is opgehouden kracht en moed te putten, sporen Wij de clerus en de gelovigen aan met aandrang God te vragen op voorspraak van de Maagd Maria om vrede en verzoening tussen alle mensen en tussen alle volkeren.

1
De vrede is zeker een werk van mensen. Als gemeenschappelijk goed van allen moet zij de zorg van allen zijn, in het bijzonder van hen aan wie de verantwoordelijkheid van staten en de gemeenschap der volken toekomt. Maar wie heeft er geen deel aan de verantwoordelijkheid voor datgene wat het leven en de vrede in een gezin, in een onderneming, in een vereniging aangaat? Ondanks veel goede wil zijn er nog zo veel tegengestelde belangen, zo vele uitingen van egoïsme, harde vijandschap, zo veel rivaliteit. Wie ziet niet de noodzaak van een onophoudelijke actie door elk en allen, zodat de liefde zegeviert over de verdeeldheid en de vrede hersteld wordt in de mensenstad?

2
Maar de vrede is ook werk van God. Hij is het die in onze harten het vurige verlangen naar vrede heeft gestort. Hij is het die ons aanspoort hieraan mee te werken, ieder naar eigen kunnen, en daartoe ondersteunt Hij onze zwakke krachten en onze onstandvastige wil. En Hij alleen is het die ons een vreedzame inborst kan schenken en onze inspanningen voor vrede kan consolideren in diepte en bestendigheid.

3
Het gebed waarmee wij de gave van vrede vragen is dus een onvervangbare bijdrage aan de vestiging van vrede. Door Christus, in wie ons elke genade wordt geschonken (Rom. 8, 32)[[b:Rom. 8, 32]], kunnen wij het geschenk van de vrede verwachten. En hoe zouden wij niet verlangen om steun te zoeken gedurende onze tocht in de onvergelijkelijke voorspraak van Maria zijn Moeder, van wie het Evangelie ons openbaart dat zij «genade heeft gevonden bij God»? (Lc. 1, 30)[b:Lc. 1, 30].

Deze nederige Maagd van Nazareth is de moeder geworden van de «Vredevorst» (Jes. 9, 5)[b:Jes. 9, 5], van Hem die is geboren onder het teken van de vrede (Lc. 2, 14)[[b:Lc. 2, 14]], en die heeft verkondigd tegenover de wereld: «Zalig die vrede brengen, want zij zullen kinderen van God genoemd worden» (Mt. 5, 9)[b:Mt. 5, 9].

Zo leert ons het Evangelie dat Maria oor heeft voor de noden van de mensen. Te Kana aarzelt zij niet op te treden tot vreugde van de dorpsbewoners die voor het huwelijksfeest zijn gekomen (Joh. 2, 15)[b:Joh. 2, 15]. Hoe zou zij niet te hulp komen voor de vrede, voor dit zo kostbare goed, als wij haar met een oprecht hart aanroepen?

Het Tweede Vaticaans Concilie heeft het ons passend herinnerd: Maria gaat voort bij haar Zoon ten beste te spreken ten gunste van haar kinderen op aarde. Lumen Gentium, 62[[617|62]] Christus beantwoordde haar edelmoedig toen zij de eenvoudige woorden sprak: «ze hebben geen wijn meer». Hoe zou Hij niet beantwoorden met dezelfde edelmoedigheid op een andere vraag: «zij hebben de vrede niet»?

1
Als «in de mate van zijn kracht en mogelijkheden» Populorum Progressio, 75[[266|75]] ieder de plicht heeft zich in te spannen voor de gerechtigheid en de vrede in de wereld, dan gaat het elke christen aan het hart Maria te vragen met en voor ons te bidden opdat wij deze vrede ontvangen die alleen de Heer kan schenken. Gebed uit de Mis voor de...Gebed uit de Mis voor de vrede. Ja, door de geheimen van de Rozenkrans te overwegen leren wij met het voorbeeld van Maria, zielen van vrede te worden door het liefdevolle en onophoudelijke contact met Jezus en met de geheimen van zijn verlossend leven.

Laten alle kinderen van de heilige Kerk bidden.

- de kinderen en de jongeren, wier toekomst op het spel staat, in de transformatie die de wereld in verwarring brengt. Dat ouders en opvoeders, en alle priesters het ter harte nemen van hen zielen van gebed te maken.

- De zieken en de ouden van dagen, die soms gegrepen zijn door ontmoediging in hun ogenschijnlijke nutteloosheid. Dat zij de grote kracht van het gebed herontdekken en liefhebbende mensen worden die vreedzaam tot de bron van de vrede aantrekken.

- De volwassenen die zich uitputten gedurende de gehele dag. Hun inspanningen zullen meer vrucht dragen als deze voortkomen uit een leven van gebed. vgl: Lumen Gentium, 21[[[617|21]]] Door volhardende vereerders te worden van Maria, zullen zij Christus meer kennen en beminnen. Veel van onze ouders in het geloof hebben daar heilzame ervaring mee opgedaan.

- De Godgewijde zielen, wier leven naar het voorbeeld van Maria steeds meer verbonden moet zijn met dat van Christus, als een uitstraling van diens boodschap van liefde en vrede.

- De bisschoppen en priesters, hun medewerkers. Zij hebben deze opdracht om «in naam van de Kerk te bidden voor geheel het volk dat hun is toevertrouwd, ja voor heel de wereld». Presbyterorum Ordinis, 5[[704|5]] Hoe zouden zij zich in de diepe stilte van hun gebed niet voegen bij de smeking van Maria?

- In dit vurige verlangen naar vrede, die een «vrucht is van de Geest» (Gal. 5, 22)[b:Gal. 5, 22], zullen wij zoals de apostelen in het cenakel, verenigd zijn «in het gebed met Maria, de Moeder van Jezus» ((Hand. 1, 14)[b:Hand. 1, 14].

3
Wij zullen bidden voor allen die werken voor de vrede, van het kleinste dorp tot de grootste internationale organismen. Behalve onze bemoediging en onze erkentelijkheid, hebben zij ook recht op ons gebed. «Hoe welkom zijn op de bergen de voeten van de vreugdebode, die vrede meldt, van de vreugdebode met goed bericht die een boodschap van heil laat horen» (Jes. 52, 7)[b:Jes. 52, 7].

- Laten we bidden dat overal de roeping tot arbeiders van de vrede mag weerklinken, de werkers van de saamhorigheid en de verzoening tussen de mensen en volkeren. Bidden we opdat uit de harten, eerst uit onze harten, het sektarisme en racisme, de haat en wreedheid worden uitgeroeid, dat zijn de bronnen waaruit oorlog en verdeeldheid steeds opnieuw stromen. Want waar het kwaad machtig is, daar is de genade machtiger.

- Bidden we tot Hem die gestorven is voor onze zonden om «de verstrooide kinderen van God samen te brengen» (Joh. 11, 52)[b:Joh. 11, 52]. Bidden we opdat onder alle kinderen van de Kerk een klimaat gevestigd wordt van wederzijds respect en vertrouwen, van dialoog en van wederzijdse welwillendheid. Bidden we opdat, met de erkenning van ons onderscheiden zijn, allen zich complementair weten, in de waarheid en de liefde van Christus, naar de aansporing van de grote apostel Paulus: «Leeft voor zover het van u afhangt met alle mensen in vrede ... Laten wij dus voortaan elkander niet veroordelen ... Het koninkrijk van God is ... gerechtigheid, vrede en vreugde door de heilige Geest. Wij streven dus naar dat wat de vrede en de opbouw van onze gemeenschap bevordert» (Rom. 12, 18; Rom. 14, 13.17.19)[b:Rom. 12, 18; Rom. 14, 13.17.19].

1
Wijzelf, geëerde broeders en beminde kinderen, zullen niet staken te werken en te bidden voor de vrede, want wij zijn de Plaatsvervanger van « (Hem die) is onze vrede, Hij die in zijn vlees de vijandschap heeft vernietigd en heeft de vrede verkondigd. (Ef. 2, 14-15)[[b:Ef. 2, 14-15]] Met de apostel Paulus, achter wiens naam wij onze kleinheid hebben willen schuil doen gaan, wij manen «u met aandrang: leidt een leven dat beantwoordt aan de roeping die gij van God ontvangen hebt, in alle deemoed en zachtheid, in lankmoedigheid, liefdevol elkaar verdragend. Beijvert u de eenheid des Geestes te behouden door de band van de vrede» (Ef. 4, 1-3)[b:Ef. 4, 1-3].

2
Laat de regelmatige overweging van de mysteries van ons heil u maken tot arbeiders van vrede, overeenkomstig het beeld van Christus, naar het voorbeeld van Maria. Moge de Rozenkrans in de vorm die is vastgesteld door heilige Pius V – zowel als in de andere meer recente vormen die haar met instemming van het wettig gezag hebben aangepast aan de huidige behoeften – werkelijk zijn, overeenkomstig het verlangen van Onze beminde voorganger Johannes XXIII «een groot publiek en universeel gebed in het aangezicht van de gewone en buitengewone noden van de heilige Kerk, van de naties en van de gehele wereld». AAS 53, 1961, blz. 646[[389|13]] Deze Rozenkrans die is «als een samenvatting van het Evangelie» kard. J. Saliège, Voilà ta...kard. J. Saliège, Voilà ta Mère, pages mariales recuellies et présentées par Mgr Garrone, Toulouse, Apostolat de la prière, 1958, blz. 40, en is «reeds een devotie van de Kerk». Insegnamenti di Paolo VI, I, 1963, blz. 464[[1402]]

3
Middels dit gebed tot Maria, allerheiligste Moeder van God en onze Moeder, dragen Wij bij aan de vervulling van de wens van het Concilie: «Laten alle gelovigen de moeder van God en de moeder van de mensen dringend erom smeken, dat zij, die de beginnende Kerk met haar gebed heeft bijgestaan, ook nu zij in de hemel boven alle gelukzaligen en engelen verheven is, in de gemeenschap van alle heiligen bij haar Zoon ten beste zal spreken, totdat alle volkerenfamilies, zowel zij die de erenaam van christenen dragen als zij die hun Verlosser nog niet kennen, in vrede en eensgezindheid tot een enkel volk van God gelukkig verenigd worden, tot glorie van de allerheiligste en onverdeelde Drie-eenheid». Lumen Gentium, 69[[617|69]]

Met deze intentie, geëerde broeders en beminde kinderen, en de uitnodiging vurig de heilige Rozenkrans te bidden gedurende de maand oktober, zenden Wij u van ganser harte Onze apostolische zegen.

Gegeven te Rome bij de Sint-Pieter,
op 7 oktober 1969, het zevende van Ons pontificaat.

Paulus PP. VI