1. Hoop is om opnieuw te beginnen – Johannes de Doper

Beste broeders en zusters, goedemorgen!

Velen van jullie zijn hier in Rome als "pelgrims van hoop ". Vanmorgen starten we de zaterdagse Jubileüm-audiëntie, die idealiter iedereen die van over de hele wereld komt, zal verwelkomen en omarmen op zoek naar een nieuw begin. Het jubileum is inderdaad een nieuw begin, de mogelijkheid voor iedereen om opnieuw met God te beginnen. Met het jubileum beginnen we een nieuw leven, een nieuwe fase.

Op deze zaterdagen wil ik van tijd tot tijd enkele aspecten van hoop benadrukken. Het is een theologische deugd, vertelt de Catechismus[1]. En in het Latijn betekent virtus "kracht "; het is dus een kracht die van God komt. Hoop is daarom geen gewoonte of karaktereigenschap – die je hebt of je hebt niet – maar een kracht om naar te vragen. Daarom maken we onszelf pelgrims: we komen om een geschenk vragen, om opnieuw te beginnen op de reis van het leven.

We staan op het punt het feest van de doop van Jezus te vieren, en dit zet ons aan het denken over die grote profeet van hoop, Johannes de Doper. Jezus zei iets geweldigs over hem: dat hij de grootste is onder degenen die uit vrouwen zijn geboren. (Lc. 7, 28)[[b:Lc. 7, 28]] We begrijpen dan waarom zoveel mensen naar hem toe stroomden, verlangend naar een nieuw begin, verlangend om opnieuw te beginnen. En het jubileum helpt ons hierbij. De Doper leek echt geweldig, hij leek geloofwaardig in zijn persoonlijkheid. Net zoals we vandaag door de Heilige Deur gaan, stelde Johannes voor om de rivier de Jordaan over te steken en het Beloofde Land binnen te gaan zoals Joshua de eerste keer had gedaan. Om opnieuw te beginnen, om het land helemaal opnieuw te ontvangen, zoals de eerste keer. Zusters en broeders, dit is het woord: begin opnieuw. Laten we dit in ons hoofd prenten en we allemaal samen zeggen: "begin opnieuw". Laten we het samen zeggen: begin opnieuw! Vergeet dit niet: begin opnieuw.

Jezus voegt echter onmiddellijk na dat grote compliment iets toe dat ons aan het denken zet: "Ik zeg je, onder degenen geboren uit vrouwen is niemand groter dan Johannes; toch is het minste in het koninkrijk van God groter dan hij " (v. 28)[b:Lc. 7, 28]. Hoop, broeders en zusters, is alles in deze kwalitatieve stap. Het hangt niet van ons af, maar van het Koninkrijk van God. Hier is de verrassing: het verwelkomen van het Koninkrijk van God leidt ons naar een nieuwe orde van grootheid. Onze wereld, we hebben dit allemaal nodig! En wij, wat moeten we doen? . Vergeet dit niet.

Als Jezus die woorden uitspreekt, zit de Doper in de gevangenis, vol vragen. Ook wij brengen veel vragen over onze pelgrimstocht, want er zijn veel "Herodessen" die zich nog steeds verzetten tegen het Koninkrijk van God. Jezus laat ons echter het nieuwe pad zien, het pad van de zaligsprekingen, de verrassende wet van het evangelie. Laten we ons dan afvragen: heb ik in mij een echt verlangen om opnieuw te beginnen? Denk er eens over na, ieder van jullie: in mezelf, wil ik opnieuw beginnen? Wil ik leren van Jezus die echt geweldig is? Het minste, in het Koninkrijk van God, is groot. Omdat we moeten ... .

Van Johannes de Doper leren we onszelf na te bootsen. Hoop op ons gemeenschappelijke huis – deze aarde van ons, zo misbruikt en gewond – en de hoop voor alle mensen ligt in het verschil van God. Zijn grootheid is anders. En laten we opnieuw beginnen met deze originaliteit van God, die in Jezus scheen en die ons nu verplicht om te dienen, broederlijk lief te hebben, onszelf als klein te erkennen. En om de minste te zien, naar hen te luisteren en hun stem te zijn. Hier is het nieuwe begin, ons jubileum. En dus moeten we ... {Iedereen: "opnieuw beginnen! "}. Dank u.