Naar de oude siteFernández gaat tegen de katholieke leer in, en met hem de paus, inzake dubia over Amoris Laetitia
x
Informatie over dit document
Fernández gaat tegen de katholieke leer in, en met hem de paus, inzake dubia over Amoris Laetitia
Gerhard Ludwig Kard. Müller
13 oktober 2023
Kerkelijke schrijvers - Brieven
2023, Republica.it / Settimo Cielo di Sandro Magister / Stg. InterKerk
Vert. uit het Italiaans en Engelstalige vertaling
Zie de gebruiksvoorwaarden van de documenten
Zie de gebruiksvoorwaarden van de documenten
13 oktober 2023
Redactie
14 oktober 2023
9027
nl
Referenties naar dit document van thema's en berichten
Open uitgebreid overzichtExtra opties voor dit document
Kopieer document-URL naar klembord Reageer op dit document Deel op social mediaInhoudsopgave
- Inhoud
Uwe Eminentie, beste broeder Dominik kardinaal Duka,Ik heb met grote belangstelling het antwoord gelezen van het Dicasterium voor de Geloofsleer (DDF) [d:486] op uw "dubia" over de Post-Synodale Apostolische Exhortatie " Amoris Laetitia [6271]" (" Risposta a una serie di domande [9024]", hierna "Risposta") en ik wil graag mijn beoordeling met u delen.
Referenties naar deze alinea: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
Een van de 'Dubia' die u aan de DDF [d:486] voorlegde betreft de interpretatie van " Amoris Laetitia [6271]" gevonden in een brief van de bisschoppen van de regio Buenos Aires van 5 september 2016 [9011], die toegang tot de Sacramenten van de Biecht en van de Eucharistie toestaat aan gescheiden personen die een tweede burgerlijke verbintenis zijn aangegaan, zelfs als ze zich blijven gedragen als man en vrouw zonder de intentie om hun leven te veranderen. De " Risposta [9024]" bevestigt dat deze tekst van Buenos Aires [9011] tot het gewone pauselijke leergezag behoort, omdat hij door de paus zelf is goedgekeurd. Franciscus heeft zelfs bevestigd dat de interpretatie van de bisschoppen van Buenos Aires de enige mogelijke interpretatie van " Amoris Laetitia [6271]" is. Bijgevolg geeft de " Risposta [9024]" aan dat de tekst van Buenos Aires [9011], net als andere teksten van het gewone leergezag van de paus, een religieuze onderwerping van geest en wil moet krijgen. vgl: Lumen Gentium [[[617|25]]]
Referenties naar deze alinea: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
In de eerste plaats is het noodzakelijk om vanuit het oogpunt van de algemene hermeneutiek van het katholieke geloof te verduidelijken wat het voorwerp is van deze onderwerping van geest en wil die iedere katholiek moet aanbieden aan het authentieke leergezag van de paus en de bisschoppen. In de hele leerstellige traditie, en vooral in "Lumen Gentium" 25 [617|25], verwijst deze religieuze onderwerping van geest en wil naar de geloofs- en zedenleer, die de hele waarheid van de Openbaring weerspiegelt en garandeert. De privémeningen van pausen en bisschoppen zijn uitdrukkelijk uitgesloten van het leergezag. Elke vorm van magisterieel positivisme is ook in strijd met het katholieke geloof, omdat het leergezag niet kan onderwijzen wat niets te maken heeft met de Openbaring, noch wat expliciet in strijd is met de Heilige Schrift ("norma normans non normata"), de apostolische traditie en de eerdere definitieve besluiten van het leergezag zelf. Dei Verbum [[576|10]] vgl. DH 3116-3117 vgl. DH 3116-3117
Referenties naar deze alinea: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
Is het noodzakelijk dat we de tekst van Buenos Aires [9011] met een religieuze instemming onderschrijven? Formeel gezien is het problematisch om van de gelovigen een religieuze onderwerping van verstand en wil te eisen aan een theologisch dubbelzinnige interpretatie van een gedeelte van de bisschoppenconferentie (de regio Buenos Aires), die op haar beurt een bevestiging van " Amoris Laetitia [6271]" interpreteert die om uitleg vraagt en waarvan de samenhang met de leer van Christus (Mc. 10, 1-12) [b:Mc. 10, 1-12] in twijfel wordt getrokken.
Referenties naar deze alinea: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
Bovendien staat de tekst van Buenos Aires [9011] op zijn minst haaks op de leer van Johannes Paulus II Familiaris Consortio [[267|84]] en Benedictus XVI. Sacramentum Caritatis [[1784|29]] Hoewel de " Risposta [9024]" het niet zegt, moeten de documenten van het gewone leergezag van deze twee pausen ook onze religieuze onderwerping van geest en wil krijgen.
Referenties naar deze alinea: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
Nu beweert de " Risposta [9024]" dat de tekst van Buenos Aires [9011] een interpretatie biedt van " Amoris Laetitia [6271]" in continuïteit met eerdere pausen. Is dit zo?
Referenties naar deze alinea: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
Laten we eerst eens kijken naar de inhoud van de tekst van Buenos Aires [9011] zoals samengevat in de " Risposta [9024]". De cruciale paragraaf van de " Risposta [9024]" is het antwoord op het derde "dubium". Na te hebben verklaard dat Johannes Paulus II en Benedictus XVI al toegang tot de Communie hadden toegestaan als de gescheidenen accepteerden om in continentie te leven in de nieuwe unie, geeft de "Risposta" de nieuwigheid van Franciscus aan: "Franciscus handhaaft het voorstel van totale onthouding voor de gescheiden en (burgerlijk) hertrouwde in een nieuwe verbintenis, maar erkent dat er moeilijkheden kunnen ontstaan in de praktijk ervan, en staat daarom, in bepaalde gevallen en na gepast onderscheidingsvermogen, de toediening van het Sacrament van Verzoening toe, zelfs wanneer men er niet in slaagt trouw te zijn aan de door de Kerk voorgestelde onthouding" (nadruk in het origineel) [[9024|+9]]
Referenties naar deze alinea: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
De zin "ze slagen er niet in trouw te zijn aan de onthouding die de Kerk voorstelt" kan op twee manieren geïnterpreteerd worden. De eerste: deze gescheiden personen proberen in onthouding te leven, maar vanwege de moeilijkheden en vanwege menselijke zwakheid slagen ze daar niet in. In dit geval zou de " Risposta [9024]" in overeenstemming kunnen zijn met de leer van Johannes Paulus II. Het tweede: deze gescheiden personen accepteren niet om in onthouding te leven en proberen dit zelfs niet te doen (er is geen besluit om niet meer te zondigen) vanwege de moeilijkheden die ze ervaren. In dit tweede geval zou er een breuk zijn met het vorige leergezag.
Referenties naar deze alinea: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
Alles lijkt erop te wijzen dat de " Risposta [9024]" verwijst naar de tweede mogelijkheid. In feite wordt deze dubbelzinnigheid opgelost in de tekst van Buenos Aires [9011], die een onderscheid maakt tussen het geval waarin men probeert continent te zijn (n. 5) [[9011|+8]] en andere gevallen waarin men het zelfs niet probeert (n. 6) [[9011|+9]] In het laatste geval zeggen de bisschoppen van Buenos Aires: "In andere, meer complexe omstandigheden, en wanneer het niet mogelijk is geweest om een nietigverklaring te verkrijgen, kan de genoemde optie (om te proberen in onthouding te leven) in feite niet haalbaar zijn".
Referenties naar deze alinea: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
Het is waar dat er nog een dubbelzinnigheid is in de laatste zin, waarin staat: "het niet mogelijk is geweest een nietigverklaring te verkrijgen". Sommigen, opmerkend dat de tekst niet zegt "en wanneer het huwelijk geldig was", hebben deze "complexe omstandigheden" beperkt tot die waarin, hoewel het huwelijk niet geldig is om objectieve redenen, deze redenen niet kunnen worden bewezen voor het kerkelijk forum. Zoals we zien, hoewel paus Franciscus het document van Buenos Aires [9011] heeft gepresenteerd als de enige mogelijke interpretatie van " Amoris Laetitia [6271]", verdwijnt de hermeneutische vraag niet, omdat er nog steeds verschillende interpretaties van het document van Buenos Aires [9011] zijn. Kortom, wat we waarnemen, of het nu in de " Risposta [9024]" is of in de tekst van Buenos Aires [9011], is een gebrek aan precisie in de formulering, waardoor alternatieve interpretaties mogelijk zijn.
Referenties naar deze alinea: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
Afgezien van deze onnauwkeurigheden lijkt het echter duidelijk wat zowel de tekst van Buenos Aires [9011] als de " Risposta [9024]" bedoelen. Het zou als volgt geformuleerd kunnen worden: er zijn speciale gevallen waarin het mogelijk is om, na een tijd van onderscheiding, sacramentele absolutie te geven aan gedoopten die, na eerder een sacramenteel huwelijk te hebben gesloten, seksuele relaties hebben met iemand met wie ze in een tweede verbintenis leven, zonder dat deze gedoopten een beslissing hoeven te nemen om deze seksuele relaties niet voort te zetten, omdat ze denken dat het niet mogelijk is of omdat ze oordelen dat het niet Gods wil voor hen is.
Referenties naar deze alinea: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
Laten we eerst eens kijken of deze bevestiging in overeenstemming kan zijn met de leer van Johannes Paulus II en Benedictus XVI. De " Risposta [9024]" argumenteert dat Johannes Paulus II al enkele van deze gescheiden personen tot de Communie had toegelaten, en dat Franciscus daarom slechts een stap in dezelfde richting zette. Deze redenering klopt echter niet. De continuïteit of discontinuïteit ligt niet in het feit dat iemand wel of niet ter Communie mag gaan, maar in het criterium van toelating. Johannes Paulus II en Benedictus XVI staan het ontvangen van de Communie toe aan personen die, om ernstige redenen, samenleven in een tweede verbintenis zonder seksuele relaties. Maar ze staan de Communie niet toe wanneer deze personen gewoonlijk seksuele relaties hebben, omdat er in dit geval sprake is van een objectief ernstige zonde waarin deze personen willen blijven en die, omdat het gaat om het Sacrament van het Huwelijk, een openbaar karakter krijgt. De breuk tussen de leer van het document van Buenos Aires [9011] en het leergezag van Johannes Paulus II en Benedictus XVI kan aangetoond worden als we kijken naar het essentiële punt, dat, zoals ik al zei, het criterium is voor toelating tot de Sacramenten.
Referenties naar deze alinea: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
Laten we ons, om het duidelijker te zien, omwille van het argument voorstellen dat een toekomstig DDF-document een soortgelijk argument zou gebruiken in het geval van abortus, door te zeggen: "Paus Johannes Paulus II, Benedictus XVI en Franciscus stonden abortus toe in sommige gevallen, zoals wanneer de moeder baarmoederkanker heeft en deze kanker behandeld moet worden; nu is het toegestaan in sommige andere gevallen, zoals in gevallen van foetale misvorming, in continuïteit met wat deze pausen hebben geleerd". Men kan de misvatting van dit argument zien. Het geval van chirurgie voor baarmoederkanker is mogelijk, omdat het geen directe abortus is, maar een onbedoeld gevolg van een therapeutische actie op de moeder (volgens wat het principe van dubbel effect wordt genoemd). Er is geen continuïteit maar discontinuïteit tussen de twee leerstellingen, omdat de laatste het principe ontkent dat ten grondslag ligt aan de eerste, die het morele kwaad van elke directe abortus aantoont.
Referenties naar deze alinea: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
Maar het probleem met de leer van de " Risposta [9024]" en de tekst van Buenos Aires [9011] is niet alleen de discontinuïteit met de leer van Johannes Paulus II en Benedictus XVI. Het is namelijk zo dat de leer van de " Risposta [9024]" in strijd is met andere leerstellingen van de Kerk, die niet alleen bevestigingen zijn van het gewone leergezag, maar op een definitieve manier geleerd zijn als behorend tot het depositum fidei (geloofsgoed).
Referenties naar deze alinea: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
Het Concilie van Trente leert de volgende waarheden: Dat sacramentele belijdenis van alle ernstige zonden noodzakelijk is voor redding (DH 1706-1707) [[683|+45 -46]]; Dat leven in een tweede verbintenis als man en vrouw terwijl de echtelijke band bestaat een ernstige zonde van overspel is (DH 1807) [[734|+13]]; Dat een voorwaarde voor absolutie het berouw van de boeteling is, dat verdriet over de begane zonde en het voornemen om niet meer te zondigen omvat (DH 1676) [[683|+16]]; Dat het voor alle gedoopten mogelijk is om de goddelijke geboden te onderhouden. (DH 1536,1568) [[668|+30 +68]] Al deze beweringen vereisen niet alleen religieuze onderwerping van het verstand en de wil, maar moeten met vast geloof worden geloofd, voor zover ze in de goddelijke openbaring staan, of op zijn minst vast aanvaard en vastgehouden worden als waarheden die de Kerk op een definitieve manier voorstelt. Met andere woorden, het is niet langer een kwestie van kiezen tussen twee stellingen van het gewone leergezag, maar van het aanvaarden van constitutieve elementen van de katholieke leer.
Referenties naar deze alinea: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
In feite getuigen de leerstellingen van Johannes Paulus II, Benedictus XVI en het Concilie van Trente van het Woord van God, waaraan het Magisterium dienstbaar is. Alle pastorale zorg voor katholieken in tweede huwelijken na een burgerlijke echtscheiding moet gebaseerd zijn op dit getuigenis, omdat alleen gehoorzaamheid aan de wil van God de redding van mensen kan dienen. Jezus zegt: "Wie van zijn vrouw scheidt en een ander trouwt, pleegt echtbreuk met haar. En wie van haar man scheidt en een ander trouwt, die pleegt echtbreuk" (Mc 10,11 e.v.) [b:Mc. 10, 11]. En het gevolg is: "Hoereerders noch overspeligen (...) zullen het koninkrijk van God beërven" (1 Kor. 6, 9) [b:1 Kor. 6, 9]. Daarom zijn deze gescheiden en hertrouwde mensen niet waardig om de Heilige Communie te ontvangen totdat ze de sacramentele absolutie hebben ontvangen, wat op zijn beurt berouw vereist voor iemands zonden, samen met de intentie om niet meer te zondigen. Er is hier geen gebrek aan barmhartigheid, integendeel, want de barmhartigheid van het Evangelie bestaat niet uit het tolereren van zonde, maar uit het regenereren van het hart van de gelovigen, zodat zij kunnen leven naar de volheid van de liefde die Christus zelf leefde en ons leerde te leven.
Referenties naar deze alinea: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
Hieruit volgt dat degenen die de interpretatie van " Amoris Laetitia [6271]" in de tekst van Buenos Aires [9011] en in de " Risposta [9024]" afwijzen, niet beschuldigd kunnen worden van een afwijkende mening. Want het is niet zo dat zij een tegenstelling zien tussen wat zij voor waar houden en wat het leergezag leert, maar dat zij een tegenstelling zien tussen verschillende leerstellingen van hetzelfde leergezag, waarvan er één al definitief bevestigd is. St. Ignatius van Loyola nodigt ons uit om te accepteren dat wat wij als wit zien zwart is als de hiërarchische Kerk dat zegt. Maar St. Ignatius nodigt ons niet uit om, vertrouwend op het leergezag, te accepteren dat wat het leergezag zelf eerder en definitief heeft gezegd dat zwart is, wit is.
Referenties naar deze alinea: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
Maar de moeilijkheden die de tekst van de " Risposta [9024]" oproept, houden hier niet op. Want de " Risposta [9024]" gaat op twee punten van groot belang verder dan wat is bevestigd in " Amoris Laetitia [6271]" en in het document van Buenos Aires [9011].
Referenties naar deze alinea: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
Het eerste betreft de vraag: wie beslist over de mogelijkheid om sacramentele absolutie te verlenen aan het einde van het onderscheidingsproces? In uw vijfde "dubium" [9024|+12], beste broeder, worden verschillende alternatieven genoemd die u mogelijk lijken: het zou de pastoor kunnen zijn, de bisschoppelijke vicaris, de penitentiair ... Maar de oplossing die de " Risposta [9024]" voorstelt, moet u echt verbaasd hebben, want u hebt die niet eens genoemd. Volgens de DDF [d:486] moet de uiteindelijke beslissing genomen worden in het geweten van de gelovigen die in een tweede verbintenis leven (n. 5) [[9024|+13]] Hieruit moet geconcludeerd worden dat de biechtvader beperkt is tot het volgen van deze beslissing in het geweten. Het is opmerkelijk dat de " Risposta [9024]" zegt dat de persoon "zichzelf voor God moet plaatsen en hem zijn eigen geweten moet openbaren, met zijn mogelijkheden en beperkingen" (n. 5) [[9024|+13]]Welnu, gezien het feit dat het geweten de stem van God in de mens is Gaudium et Spes [[575|36]], wat zou het kunnen betekenen om "het eigen geweten voor God te plaatsen"? Het lijkt erop dat voor de DDF [d:486] het geweten eerder het privé-standpunt van elke persoon is, dat vervolgens voor God wordt geplaatst.
Referenties naar deze alinea: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
Maar laten we dit laatste punt even terzijde schuiven om ons te richten op de verrassende bevestiging van de DDF [d:486]. Het blijkt dat de gelovigen zelf beslissen of ze wel of geen absolutie ontvangen en dat de priester deze beslissing alleen maar hoeft te accepteren! Als we deze conclusie toepassen op alle zonden, verliest het Sacrament van Verzoening zijn katholieke betekenis. Biechten is niet langer het nederige verzoek om vergeving van iemand die voor een barmhartige rechter staat, de priester, die zijn autoriteit van Christus zelf ontvangt, maar het is een zelfvergeving na het eigen leven te hebben onderzocht. Dit is niet ver verwijderd van een protestantse opvatting van het Sacrament, die door Trente is veroordeeld wanneer deze vasthoudt aan de rol van de priester als rechter in het Sacrament van de Biecht vgl: (vgl. DH 1685; 1704; 1709) [[[683|+27 +43 +48]]] Het Evangelie, dat verwijst naar de macht van de sleutels, bevestigt: "Wat gij zult ontbinden op aarde, zal ook in de hemel ontbonden zijn" (Mt. 16, 19) [b:Mt. 16, 19]. Maar het Evangelie zegt niet: "Wat mensen in hun geweten besluiten dat jullie op aarde ontbinden, zal in de hemel ontbonden zijn". Het is verbazingwekkend dat de DDF [d:486] tijdens een audiëntie een tekst met zulke theologische gebreken ter ondertekening aan de Heilige Vader kon voorleggen en zo het gezag van de Heilige Vader in gevaar kon brengen.
Referenties naar deze alinea: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
De verrassing is des te groter omdat de " Risposta [9024]" zich probeert te baseren op de " Ecclesia de Eucharistia [87]" van Johannes Paulus II om vol te houden dat de beslissing toebehoort aan de individuele gelovigen, waarmee wordt verhuld dat deze encycliek de " Risposta [9024]" rechtstreeks tegenspreekt. De " Risposta [9024]" citeert " Ecclesia de Eucharistia" 37b [87|37], waarin staat, in het geval van het ontvangen van de Eucharistie: "het oordeel over iemands staat van genade uiteraard alleen de betrokkene toe komt, aangezien het een zaak is van het onderzoeken van het eigen geweten". Kijk nu naar wat Johannes Paulus II vervolgens toevoegt, wat de " Risposta [9024]" niet vermeldt, en wat de hoofdgedachte is van de geciteerde paragraaf uit " Ecclesia de Eucharistia [87]": "Niettemin kan de Kerk, in zaken van uitwendig gedrag, die ernstig, duidelijk en hardnekkig ingaan tegen de zedelijke norm, in haar pastorale zorg voor een goede orde van de gemeenschap, en uit eerbied voor het Sacrament, niet anders dan zich direct betrokken voelen. Het Wetboek van het Kerkelijk Recht [30] verwijst naar deze situatie van duidelijk gebrek aan een gepaste zedelijke gesteldheid, wanneer het verklaart dat zij die "halsstarrig volharden in een zware zonde die bekend is" niet mogen worden toegelaten tot de eucharistische Communie." Ecclesia de Eucharistia [[87|37]] Zoals te zien is, heeft de DDF [d:486] een klein deel van de tekst van Johannes Paulus II geselecteerd, terwijl het hoofdargument, dat in strijd is met het argument van de DDF [d:486], is weggelaten. Als de DDF [d:486] een leer wil presenteren die in strijd is met die van Johannes Paulus II, dan is het minste wat ze kan doen, niet proberen de naam en autoriteit van de Heilige Paus te gebruiken. Het zou beter zijn om eerlijk toe te geven dat Johannes Paulus II het volgens de DDF [d:486] bij het verkeerde eind had met deze leer van zijn leergezag.
Referenties naar deze alinea: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
De tweede vernieuwing in de " Risposta [9024]" is dat elk bisdom wordt aangemoedigd om zijn eigen richtlijnen te ontwikkelen voor deze onderscheiding. Hieruit volgt een conclusie: als er verschillende richtlijnen zijn, zullen sommige gescheiden personen de Eucharistie kunnen ontvangen in het ene bisdom en niet in het andere. Welnu, de eenheid van de katholieke Kerk heeft altijd eenheid betekend in het ontvangen van de Eucharistie: door hetzelfde brood te eten, zijn we hetzelfde lichaam. (1 Kor. 10, 17) [[b:1 Kor. 10, 17]] Als een trouwe katholiek de Communie kan ontvangen in één bisdom, kan hij de Communie ontvangen in alle bisdommen die in gemeenschap zijn met de universele Kerk. Dit is de eenheid van de Kerk, gebaseerd op en uitgedrukt in de Eucharistie. Daarom is het ontvangen van de Communie in de ene plaatselijke kerk en niet in de andere een exacte definitie van schisma. Het is ondenkbaar dat de DDF [d:486] zoiets zou willen bevorderen, maar dit zijn de waarschijnlijke gevolgen van het accepteren van haar leer.
Referenties naar deze alinea: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
Wat is, geconfronteerd met al deze moeilijkheden, de uitweg voor de gelovigen die trouw willen blijven aan de katholieke leer? Ik heb er al op gewezen dat de teksten van Buenos Aires [9011] en de " Risposta [9024]" niet precies zijn. Ze zeggen niet duidelijk wat ze bedoelen en laten dus andere interpretaties open, hoe onwaarschijnlijk ook. Door deze onnauwkeurigheid kan er twijfel ontstaan over de interpretatie van deze documenten. Aan de andere kant is de manier waarop de " Risposta [9024]" de goedkeuring van de Heilige Vader draagt, met een eenvoudige gedateerde handtekening onderaan de pagina, ongebruikelijk. De gebruikelijke formule was: "De Heilige Vader keurt de tekst goed en beveelt (of geeft toestemming voor) de publicatie ervan", maar niets van dit alles staat in deze slordige "Appunto". Hier opent zich nog een venster van twijfel over de autoriteit van de " Risposta [9024]".
Referenties naar deze alinea: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
We kunnen steun vinden in deze aarzelingen om een nieuw "dubium" op te werpen: zijn er gevallen waarin het mogelijk is om, na een periode van onderscheiding, sacramentele absolutie te geven aan een gedoopte die seksuele gemeenschap onderhoudt met iemand met wie hij in een tweede burgerlijke verbintenis leeft, als deze gedoopte niet het besluit wil nemen om niet verder te gaan met seksuele gemeenschap?
Referenties naar deze alinea: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
Beste broeder, zolang dit "dubium" niet is opgelost, blijft het gezag van de " Risposta [9024]" en van het document van Buenos Aires [9011] twijfelachtig, gezien de onnauwkeurigheid die eruit spreekt. Deze onnauwkeurigheid laat weinig ruimte voor hoop op een negatief antwoord op dit "dubium". De eerste begunstigden van dit negatieve antwoord zouden niet de gelovigen zijn, die hoe dan ook niet verplicht zouden zijn om een positief antwoord op het "dubium" te accepteren, want zo'n antwoord zou in strijd zijn met de katholieke leer. De voornaamste begunstigde zou de autoriteit zijn die op het "dubium" antwoordt, die intact zou blijven omdat zij niet langer van de gelovigen zou verlangen dat zij zich met geest en wil onderwerpen aan waarheden die in strijd zijn met de katholieke leer.
Referenties naar deze alinea: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
In de hoop dat deze uitleg de betekenis van het antwoord dat u van de DDF [d:486] ontving zal verduidelijken, zend ik u mijn broederlijke groeten
"in Domino Iesu",
Kardinaal Gerhard Ludwig Müller, Rome
Referenties naar deze alinea: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social mediahttps://rkdocumenten.nl/toondocument/9027-fernandez-gaat-tegen-de-katholieke-leer-in-en-met-hem-de-paus-inzake-nl