Bij het bezoek aan het ‘Casa famiglia’ "Viva gli anziani" (Leve de ouderen) van de Sant’Egidio-gemeenschap

-

Geliefde broeders en zusters,

Ik ben echt verheugd bij jullie te zijn in dit huis van de Sant’Egidio-gemeenschap voor ouderen. Ik dank Prof. Marco Impagliazzo, jullie president, voor zijn vriendelijke woorden. Samen met hem dank ik Prof. Andrea Riccardi, stichter van de gemeenschap. Ik dank ook u, bisschop Matteo Zuppi en aartsbisschop Vincenzo Paglia, President van de Pauselijke Raad voor het Gezin [d:93] en al de vrienden van de Sant’Egidio-gemeenschap.

Ik kom tot jullie als Bisschop van Rome maar ook als een oude man die zijn leeftijdsgenoten bezoekt. Het is niet nodig te zeggen dat ik zeer bekend ben met de moeilijkheden, problemen en grenzen van deze leeftijd en ik weet dat voor velen door de economische crisis deze moeilijkheden des te ernstiger zijn. Op een zekere leeftijd is men soms geneigd om terug te kijken naar het verleden en de tijd te betreuren dat we jong waren, frisse energie bezaten en plannen maakten voor de toekomst. Daarom is onze blik soms verhuld in droefenis wanneer wij op deze levensfase terugkijken als een tijd van zonsopgang. Op deze morgen, nu ik alle ouderen geestelijk toespreek en in het bewustzijn van de moeilijkheden die onze leeftijd met zich meebrengt, zou ik jullie vanuit een diepe overtuiging willen zeggen: het is mooi oud te zijn! In elke levensfase is het nodig om in te staat te zijn de aanwezigheid en de zegen van de Heer te ontdekken en de rijkdommen die dit met zich meebrengt. We moeten ons nooit de gevangene laten worden van onze droefenis. We hebben het geschenk van een lang leven ontvangen. Het leven is mooi, ook op onze leeftijd, ondanks enkele gebreken en beperkingen. Moge op onze gezichten steeds de vreugde te lezen zijn van het besef bemind te zijn door God en niet de droefenis.

In de Schrift wordt een lang leven beschouwd als een zegen van God; vandaag is deze zegen wijdverspreid en dient deze gezien te worden als een waardevol geschenk. Nochtans aanvaardt de maatschappij, beheerst als zij is door de logica van de efficiëntie en de winst, dit niet als zodanig; integendeel, vaak verwerpt de maatschappij dit geschenk en beschouwt zij de ouderen als onproductief en zonder nut. Vaak horen wij over het lijden van hen die in de marge leven, ver weg van hun eigen thuis of in eenzaamheid. Ik denk dat men met grotere toewijding ervoor zou moeten zorgen, te beginnen met de gezinnen en de publieke instellingen, dat de ouderen kunnen verblijven in hun eigen huis. De levenswijsheid die wij in ons dragen is een grote rijkdom. De kwaliteit van een maatschappij, ik zou zelfs zeggen van een beschaving, meet men ook aan de wijze waarop de ouderen worden behandeld en aan de plaats die ze toegewezen krijgen in het leven van een gemeenschap. Wie ruimte maakt voor de ouderen, maakt ruimte voor het leven! Wie de ouderen verwelkomt, verwelkomt het leven!

Vanaf het begin heeft de Sant’Egidio-gemeenschap zeer vele ouderen ondersteund en geholpen om te blijven in hun eigen omgeving en heeft zij verschillende “casa-famiglia” geopend in Rome en over heel de wereld. Door middel van de solidariteit tussen jong en oud heeft de Gemeenschap helpen inzien dat de Kerk werkelijk een gezin is van alle generaties, waarin iedereen zich ‘thuis’ moet voelen en waarin niet de logica van de winst en het bezit moet heersen maar de logica van de vrijgevigheid en de liefde. Wanneer op hoge leeftijd het leven fragiel wordt, dan nog verliest het nooit zijn waarde en waardigheid: ieder van ons, op elk moment van het leven, is gewild en bemind door God, ieder van ons is belangrijk en noodzakelijk. vgl: Zoals Jezus wil ik een herder zijn, zoals Petrus een visser van mensen [[[498|7]]]

Het bezoek van vandaag past ook in het Europese Jaar voor actief ouder worden en solidariteit tussen generaties. In deze context wil ik opnieuw bevestigen dat de ouderen een waarde zijn voor de maatschappij en vooral voor de jongeren. Er kan geen ware menselijke groei en opvoeding zijn zonder een vruchtbaar contact met de ouderen. Hun bestaan is immers als een open boek waarin de jongere generaties kostbare aanwijzingen kunnen vinden voor hun levensweg.

Dierbare vrienden, op onze leeftijd ervaren wij dikwijls dat wij de hulp van anderen nodig hebben en dit is ook het geval voor de Paus. In het Evangelie lezen we dat Christus tot de apostel Petrus zei: “als jongeman deed je zelf je gordel om en je ging de weg die je zelf wilde; als je oud bent zul je je armen uitstrekken en je gordel laten omdoen, en je zult een weg gaan die je zelf niet wilt.” (Joh. 21, 18) [b:Joh. 21, 18]. De Heer verwees naar de manier waarop de Apostel getuigenis zou afleggen van zijn geloof tot in het martelaarschap, maar deze zin doet ons ook nadenken over het feit dat de noodzaak om hulp te bekomen een eigenschap is van de oudere persoon. Ik zou jullie willen uitnodigen om ook dit te beschouwen als een geschenk van de Heer want ondersteund en begeleid worden, de genegenheid van anderen ervaren is een genadegave! Dit is belangrijk in elke fase van het leven: niemand kan leven alleen en zonder hulp; het menselijk bestaan is betrokken op anderen. En hier stel ik met vreugde vast dat al diegenen die helpen en geholpen worden samen één familie worden, verbonden door de levenskracht van de liefde.

Dierbare oudere broeders en zusters, soms lijkt het alsof de dagen lang en leeg zijn, met moeilijkheden, weinig activiteiten en ontmoetingen. Wees nooit ontmoedigd: jullie zijn een rijkdom voor de maatschappij, ook in lijden en ziekte. Deze levensfase is ook een geschenk om de relatie met God te verdiepen. De Zalige Paus Johannes Paulus II [d:126] was en is voor allen een lichtend voorbeeld. Vergeet niet dat één van de kostbare schatten die jullie hebben het gebed is: wordt voorsprekers bij God, bidt in geloof en zonder ophouden. Bidt voor de Kerk, ook voor mij, voor de noden van de wereld, voor de armen, opdat er in de wereld geen geweld meer zou zijn. Het gebed van de ouderen kan de wereld beschermen en misschien veel krachtiger de wereld helpen dan de angstige zorgen van velen. Vandaag zou ik het welzijn van de Kerk en de vrede in de wereld willen toevertrouwen aan jullie gebed. De Paus houdt van jullie en rekent op jullie allen! Ervaar de liefde van God en wees in staat om in onze maatschappij, die dikwijls zo individualistisch is en gericht op nuttigheid, een straal van Gods liefde uit te dragen. En God zal altijd met jullie zijn en met al diegenen die jullie ondersteunen met hun genegenheid en hun hulp.

Ik vertrouw jullie allen toe aan de moederlijke voorspraak van de Maagd Maria. Zij begeleidt altijd onze levensweg met haar moederlijke liefde. Graag geef ik aan ieder van jullie mijn Zegen. Dank aan jullie allen!