Hoewel ik helaas de viering van de Heilige Missen tot nader order moet opschorten, beveel ik de kerken open te blijven voor het persoonlijke gebed van de gelovigen en vraag ik dat de priesters zelfs op weekdagen de dagelijkse mis achter gesloten deuren vieren, biddend in de naam van de hele gemeenschap en met het geluid van de klokken signalerend dat de Eucharistieviering voor de levenden en de doden wordt opgeofferd: Zelfs als we niet in het openbaar kunnen vieren, mag het liturgisch gebed niet uitblijven, wat voor ons priesters een dagelijkse levensafspraak is en een onuitputtelijke bron van genade is voor het hele volk van God. Priesters moeten in contact blijven met de gelovigen en mogen niet nalaten hun aanwezigheid onder de zieken en bejaarden in tehuizen en opvangcentra voort te zetten.

Ik sluit af met een eenvoudige overweging: het klimaat van grote sociale onrust, onzekerheid en angst dat zich dreigt te verspreiden, is ook het resultaat van een houding op het leven dat men alles onder controle wil hebben, dat worstelt om de fragiele en kwetsbare menselijke conditie te accepteren en dat tenslotte God uit de horizon van het bestaan heeft gewist. We dachten dat we alles konden beheersen, maar de werkelijkheid is groter dan we zijn en misschien moeten we leren om de juiste en gepassioneerde inzet te verenigen om het kwaad en de ziekte te overwinnen, het toevertrouwen aan de ware Heer van de wereld, Schepper en Vader, in het nederige en intelligente gebaar van het gebed: "Het gebeuren van de mens kan niet zonder God en het wereldgebeuren, het gehele universum bestaat niet zonder Hem." De mens zonder God is niet mogelijk [[1288|4]]