Inhoudsopgave

- De belangrijkste thema’s van de persconferentie op de terugreis van Afrika

Vredesproces, jongeren, vreemdelingenhaat, gezin, cultuur, vreugde, interreligieuze dialoog, kritiek … behoren tot de onderwerpen van de persconferentie die de paus gaf in het vliegtuig, dat hem op deze 10e september 2019 terugbracht van Antananarivo naar Rome, aan het slot van zijn apostolische reis in de Indische Oceaan.

De paus wenste voor Mozambique – één van de drie landen die hij naast Madagascar en het eiland Mauritius bezocht – dat het vredesproces doorgaat: “Ik nodig iedereen uit een inspanning te doen … want oorlog doet alles verliezen, met vrede wordt alles gewonnen”. En hij waarschuwt: “Wij hebben het recht niet triomfalistisch te zijn, omdat de vrede nog kwetsbaar is … zij dient met veel zachtheid, fijngevoeligheid, vergeving en geduld behandeld te worden”.

Wanneer de paus spreekt over de jeugd van het Afrikaanse continent, vergelijkt hij de veroudering van Europa en de geboortedaling die hij toeschrijft aan de “welvaart”, zodat een kind “een risico” wordt, met “Afrika”, dat daarentegen, “vol leven is … kinderen zijn de rijkdom … van een vaderland, van een land”.

“Het is voor u een uitdaging deze jongeren op te voeden en wetten voor hen te maken”, zei de paus eveneens tot de inwoners van Mozambique, en hij pleitte voor de ontwikkeling en “gratuïteit” van het onderwijssysteem”: “een prioriteit”.

In antwoord op een vraag over vreemdelingenhaat, stelt de paus vast dat het een “ziekte van de mensen” is, die “muren” opricht. En in Afrika, zo waarschuwt hij, is voortdurende stammenstrijd, “vreemdelingenhaat thuis”.

“Er bestaat een leuze in het collectief onderbewustzijn: Afrika moet uitgebuit worden”, luidt trouwens de aanklacht van de paus. En het cruciale punt van deze uitbuiting is het milieu met “de ontbossing, de vernieling van de biodiversiteit”. “In het Vaticaan hebben wij plastiek verboden, wij doen dat … de ecologie moet verdedigd worden, de biodiversiteit die ons leven is, zuurstof die ons leven is, moet beschermd worden.” De paus looft de inzet van de jongeren in deze strijd.

Cultuur, vreugde, interreligieuze dialoog

De paus deed nogmaals zijn beklag over de “ideologische kolonisaties”, die “in de cultuur van de volken willen binnendringen, die deze cultuur veranderen en de mensheid homogeniseren”. Men dient, zo insisteert hij, “de identiteit van de volken te respecteren”.

De paus zegt, bijzonder getroffen te zijn door “de capaciteit tot interreligieuze eenheid” op het eiland Mauritius: “Het verschil tussen de godsdiensten wordt niet opgeheven maar er wordt onderlijnd dat wij allemaal broeders zijn, dat wij met elkaar moeten spreken”. Het is een “signaal van volwassenheid”. Hij verzet zich tegen proselitisme, “dat is niet christelijk”.

Vooral op Madagaskar, herinnerde de paus zich het volk dat “danste in de regen” en zijn “vreugde” tijdens de Mis die hij had opgedragen in Antananarivo: “hij was gelukkig … het was het volk dat bij de paus wou blijven. Ik heb me nederig gevoeld, heel klein tegenover zijn grootheid”.

Voor Madagaskar vroeg de paus ook wetten die het gezin beschermen en hij benadrukte de verantwoordelijkheid van de Staat. “Voor een gezin is een kind een rijkdom … maar heel de samenleving moet het besef hebben dat deze rijkdom moet groeien.”

De paus en kritiek

Tenslotte sprak de paus over de “kritiek” tegen hem: “Kritiek helpt altijd … soms maakt ze je boos … maar ze heeft voordelen … Tenminste, zij die ze uiten hebben het voordeel van de eerlijkheid. Ik hou niet van kritiek achter de rug: zij lachen u toe en geven u daarna een dolksteek in de rug. Dat is niet loyaal”.

“Kritiek, zegt hij, is een opbouwend element, en als uw kritiek onterecht is, ben je bereid het antwoord te horen en in gesprek te gaan tot je een rechtvaardig punt bereikt.” Wie kritiek geeft “zonder het antwoord te willen horen en zonder in gesprek te gaan” houdt niet van de Kerk, hij wil alleen “een idée fixe volgen, de paus veranderen of een schisma veroorzaken”.

In de Kerk zijn er zoveel schisma’s geweest, betreurt de paus, maar “het volk van God heeft haar voor schisma’s behoed”. Dat is wat schismatici gemeen hebben: “zij snijden af van het volk, van het geloof van het volk Gods”. “Ik bid opdat er geen schisma zou zijn, geeft de paus toe, maar ik ben niet bang … die mensen moeten met zachtmoedigheid begeleid worden.”

Onder de andere behandelde onderwerpen: zijn volgende reizen – de paus zei dat hij misschien naar Spanje zou gaan, als God hem zolang laat leven, maar dat hij eerst “de kleine landen” in Europa had willen bezoeken – en communicatie, die “bij de feiten” moet blijven, “trouw”. De paus prijst de “objectiviteit”, opdat communicatie geen “instrument van oorlog” wordt ten dienste van “onmenselijke plannen”.

vert. Maranatha-gemeenschap
bron: zenit.org

Extra opties voor deze alinea

Reageer op deze alinea Deel op social media

Bericht

De belangrijkste thema’s van de persconferentie op de terugreis van Afrika

16 september 2019

Van 1 tot en met 8 november: Dagelijks een volle aflaat voor de zielen in het vagevuur

30 oktober 2023

Catechismus in 2 jaar - Schema van de uitzendingen

19 oktober 2023

Waarom de milieuvriendelijke apostolische exhortatie van paus Franciscus niet overtuigend klinkt voor de gelovigen

18 oktober 2023

Paus publiceert exhortatie over kleine Thérèse van Lisieux

16 oktober 2023

Paus schrijft exhortatie over Sint Theresia van Lisieux

16 oktober 2023

bekijk overzicht