Mgr. Tony Anatrella, WJD Krakau 2016: Herinnering, moed en hoop
Inhoudsopgave
- Mgr. Tony Anatrella, WJD Krakau 2016: Herinnering, moed en hoop
Eens te meer hebben de WJD tijdens de slotmis [6399] op zondag 31 juli 2016 in Krakau meer dan 2,5 miljoen personen bijeen gebracht. Deze dagen waren een immens succes rond Paus Franciscus. Er is geen reden tot wanhoop wat de jongeren betreft. Integendeel. Zoals de vorige generaties, knopen deze jongeren aan bij het christelijk geloof met de vreugde en vastberadenheid van hun gehechtheid aan Christus. Mgr. Anatrella, psychoanalist en specialist in sociale psychiatrie, adviseur van de Pauselijke Raad voor het Gezin [d:93] en de Pauselijke Raad voor Gezondheid [d:97], ontleedt deze WJD. Hij publiceerde onlangs een boek waarin hij enkele aspecten beschrijft van de psychologie van jongeren in verband met het Kerkelijk leven: Développer la vie communautaire dans l’Église –l’exemple des Communautés nouvelles – Éditions l’Échelle de Jacob (Het gemeenschapsleven in de Kerk ontwikkelen – het voorbeeld van de nieuwe gemeenschappen). Een onmisbaar boek om meer te weten over jongeren tussen 20 en 35 jaar.
Zenit – Wat zijn uw eerste indrukken van deze WJD 2016 ?
Mgr Tony Anatrella – De vastberadenheid en geestelijke vitaliteit van deze jongeren uit de vier hoeken van de wereld om met hun nationale en culturele eigenheid, hun gehechtheid aan Christus te bevestigen, evenals hun behoefte om hun geloof in de Kerk te vieren en te verdiepen. Het enthousiasme, de vreugde, de ingekeerdheid en het gebed die gewoonlijk het kenmerk van de WJD zijn. Het is indrukwekkend te zien hoe deze menigte van miljoenen jongeren van het ene op het andere moment kan overgaan van uitbundige vreugde naar de meest absolute ingetogen stilte. Een feit dat nergens anders te zien is.
De veelheid van vlaggen die wapperden in de menigte van de pelgrims was indrukwekkend en manifesteerde de universaliteit van de Kerk in één van haar sociale aspecten. De Kerk is één en katholiek in de zin dat deze gelijkheid die God sinds de schepping gewild heeft (Hij maakte man en vrouw naar Zijn beeld), zich ontvouwt in de verscheidenheid en rijkdom van de culturen die niet opgeheven worden. Integendeel, zij worden verrijkt door de boodschap van het Evangelie dat ze veredelt door hun culturele creativiteit tot haar recht te laten komen – een creativiteit die aansluit bij wat God in het hart van de vrije mens gelegd heeft. In die zin verbindt en bevordert het christelijk geloof de sociale band en de vrede. Het geeft vertrouwen aan het leven ondanks de wisselvalligheden van het bestaan.
Deze jongeren zijn van ver gekomen ten koste van een aanzienlijke som geld waarvoor zij werkjes wilden uitvoeren of waarvoor zij door hun parochie geholpen werden. De Franse en Italiaanse afvaardigingen waren het talrijkst. De meeste landen waren vertegenwoordigd. Het getuigenis van de Syrische jongeren was treffend door hun ernst en sereniteit. Deze jongeren vormden geen volk van bloeddorstige strijders, maar van getuigen van hoop op God die zij zeker nog beter moeten kennen om van Hem te getuigen.
De WJD zijn dikwijls een moment om het christelijk geloof van deze jongeren opnieuw te funderen, dat wortel schiet in een vernieuwd Kerkelijk leven. Zij knopen opnieuw aan bij de soms uitgerekte of gebroken draad van de christelijke overdracht. De vorige generaties dachten dat de christelijke initiatie en het onderricht van Christus voorbijgestreefd waren. Dit is een manier is om met zijn geschiedenis te breken, met de opvolging van de generaties en het sacramentele leven. De priesters in Krakau kunnen ervan getuigen: deze jongeren hebben honger en dorst naar God. Zij zoeken en vinden Hem in het gebed en de sacramenten. De priesters brachten dikwijls meerdere uren door om biecht te horen van deze jongeren voor wie deze stap ver van oppervlakkig en gemaakt was. Kortom, dit alles manifesteert de sociale dimensie van de godsdienst die in geen geval kan herleid worden tot de private sfeer. De Kerk die Christus gewild heeft, is namelijk een instelling die het woord van God doorgeeft in de geschiedenis. De aanwezigheid van de jongeren in Krakau benadrukt deze sociale noodzaak van de overdracht.
Zenit - Wat onthouden van de boodschap van de Heilige Vader?
Mgr T. Anatrella – Paus Franciscus is heel realistisch geweest. Hij belooft deze jongeren geen gouden bergen noch naïeve hoop. Vanaf de eerste dag benadrukte de Heilige Vader dat de vreugde die inherent is aan het christelijk geloof, geen opwinding geeft. Zij is eerst en vooral het resultaat van een ontmoeting met Christus in de schoot van Zijn Kerk. Wie ze kan ontvangen, kan grote dingen beleven en doen. Het is mogelijk de wereld te veranderen en zich niet door fatalisme te laten doen. Hij waarschuwde hen eveneens voor degenen die illusies verkopen. Christus vieren die in ons midden leeft, is een manier om ons verlangen te hernieuwen om Hem te dienen en met anderen te delen.
Het christelijk geloof is dus geen gemakkelijk enthousiasme en zeker niet ten overstaan van het kwaad dat de wereld treft. Het helpt ons om het leed van het bestaan te dragen. Christus is op het kruis gestorven en is verrezen. Hij draagt met ons en soms voor ons, wat voor ons te zwaar is. Hij is aanwezig in onze beproevingen.
Gesterkt door deze band met Christus, nodigt de Paus de jongeren uit op te staan uit hun zetel van rust en passiviteit om zich te engageren. Geluk mag niet verward worden met comfort en nog minder met de virtuele wereld van tablets, smartphones en internet. Al zijn deze instrumenten heel nuttig en al zijn de communicatiemedia van onze tijd geweldig, toch kunnen zij de band met de anderen en de wereld niet vervangen. Men verwart vandaag al te dikwijls communicatie en relatie; dat is niet hetzelfde. Men kan communiceren zonder iets te zeggen of te doen, door simpelweg een passieve toeschouwer te zijn, terwijl een relatie een ontmoeting met de andere veronderstelt die u verplicht uit uzelf te treden en u aan uw gesprekspartner aan te passen. Alhoewel internet een bron van informatie is, is dat toch niet systematisch zo, vooral wanneer men ziet dat gelijk wie daar gelijk wat kan zeggen. Het woord “sociale netwerken” wijst op een verkeerd taalgebruik want ieder blijft op z’n eentje, soms overheersen leugen en manipulatie van ideeën en personen in die netwerken die juist een gezonde socialisatie van de mens vermijden. Internet of narcistische uitwisselingen, selfies waarbij men zelf op de voorgrond staat, zijn een gevaar als men zichzelf tot doel van alles stelt. Ook het opsluiten van zichzelf in subjectieve ideeën of interpretaties waarbij aan anderen toegeschreven wordt wat eigenlijk in zichzelf plaatsheeft. Door zichzelf te spiegelen en te vervreemden met zijn smartphone en andere schermen, eventueel met videospelletjes, bestaat het gevaar dat men zich isoleert in een denkbeeldige wereld met personen die niet bestaan. De bijna mondiale jacht op de Pokemon Go is verhelderend voor de reductie van het leven tot wat men gevoelt, tot de denkbeeldige en parallelle werelden die ons uit de werkelijkheid halen. Wij bevinden ons vooral in een wereld van impulsen zonder nadenken. Het volstaat op een knop te drukken om een situatie, object of denkbeeldig wezen, te scheppen of te doden. Dat geeft mensen die niet in staat zijn tot zelfkritiek en die de oorzaak van hun kwellingen dikwijls buiten zichzelf zoeken terwijl die kwellingen intrinsiek zijn aan de manier waarop zij functioneren.
Daarom had de Paus gelijk te zeggen dat men uit zijn zetel moet opstaan, dat men de moed moet hebben om een goed paar schoenen aan te doen en het leven in te trekken. Te veel jongeren maken zichzelf zwak, zetten zich vast met hun illusies en verwijten aan anderen, in plaats van hun leven in de hand te nemen. Franciscus beëindigde zijn oproepen door te zeggen dat het leven ons niet gegeven werd om te vegeteren, maar om in de wereld een spoor na te laten door te leven van hoop op God.
Met andere woorden, er is geen geestelijk leven zonder sociaal en politiek engagement. Maar deze christelijke jeugd die blijk gaf van heel wat energie, dorst ondanks alles naar spiritualiteit in het dagelijks leven. Het gaat om een generatie die aansluit bij een geschiedenis, bij de rijkdommen van het christelijk erfgoed dat een persoonsrelatie met Christus en Zijn Kerk impliceert. Het is te wensen dat de jeugdpastoraal daarmee rekening zal houden en dat deze jongeren niet al te vlug getransformeerd worden tot politieke actoren inzake afgesproken onderwerpen, die voor de jonge generaties echter niet dringend zijn. Men moet kunnen rekening houden met de tijd en het gunstige ogenblik waarop zij zich bij deze dynamiek kunnen aansluiten. Laten we niet te hard van stapel lopen. Door hen en hun aanhankelijkheid aan Christus kan de wereld opnieuw geestelijk en politiek in ogenschouw te genomen worden.
Om RK Documenten te kunnen verbeteren is uw reactie zeer waardevol. Heeft u aanmerkingen of suggesties voor verbeteringen of bent u een fout tegen gekomen? Laat het ons weten.
Naar de oude site