Paus Franciscus tijdens interview in het vliegtuig van Straatsburg naar Rome
Inhoudsopgave
- Paus Franciscus tijdens interview in het vliegtuig van Straatsburg naar Rome
De Paus beantwoordde tijdens zijn ontmoeting met de pers op dinsdag 25 november, vijf vragen in het vliegtuig van Straatsburg naar Rome.
De katholieke sociale leer Op een vraag over het programma van zijn reis naar Frankrijk, die bevestigd werd voor 2015, antwoordde de Paus dat hij – onvermijdelijk – naar Parijs zal gaan, dat hij voorstelde “naar Lourdes te gaan”, maar dat hij zelf ook verlangde te gaan naar “een stad waarvan de bewoners nooit de gelegenheid hadden een Paus te verwelkomen”. Hij preciseerde ook dat het programma nog niet vastligt. Voor de – niet weerhouden – mogelijkheid van een bezoek aan de kathedraal van Straatsburg, preciseerde P. Lombardi SJ dat “de aartsbisschop van Straatsburg, Mgr. Jean-Pierre Grallet, aan de Paus “twee mooie boeken over de kathedraal” gegeven had. Doch het bezoek is niet mogelijk geweest: dan zou het een bezoek “aan Frankrijk” geweest zijn, naast het bezoek aan de Europese instellingen. De Paus sprak zijn “bezorgdheid” voor Europa uit, dat was de reden van zijn komst, bedoeld als “hulp”. Een journalist vroeg hem of hij omwille van zijn twee toespraken, een “sociaal democraat” is. Maar de Paus protesteerde met een glimlach: “dat is reductionisme!”. En hij verklaarde: “Ik durf zeggen dat het door het Evangelie komt: het is de boodschap van het Evangelie, opgenomen in de sociale leer van de Kerk. In wat ik zei heb ik mij concreet, evenals in andere dingen – sociale of politieke – niet losgemaakt van de sociale leer van de Kerk. De sociale leer van de Kerk komt uit het Evangelie en de christelijke traditie. Wat ik gezegd heb – de identiteit van de volken – is een evangelische waarde, nietwaar? Het is in die zin dat ik gesproken heb. Maar u heeft mij doen lachen, mijn dank daarvoor!”
Voor een transversale dialoog Aangaande zijn uitspraken over een « pact tussen de generaties » en over de « transversaliteit » - in zijn toespraak voor de Raad van Europa – antwoordde de Paus : "Het feit van de transversaliteit is belangrijk. Ik heb het gezien in gesprekken in het Vaticaan tussen jonge politici van verschillende partijen en volken: zij spreken met verschillende toonaarden, wat de transversaliteit bevordert. Dat is een waarde! Zij zijn niet bang los te komen van hun lidmaatschap, zonder het echter te ontkennen, maar ze komen eruit om te spreken. En zij zijn moedig! Ik denk dat wij dat moeten navolgen; en tevens de dialoog tussen de generaties. Dit “naar buiten gaan” om mensen te ontmoeten met een ander “lidmaatschap” en in gesprek gaan: daar heeft Europa vandaag nood aan”. Voor de Raad van Europa – 47 landen, 900 miljoen inwoners – zei de Paus meer bepaald: “De andere uitdaging die ik zou willen vermelden is de transversaliteit. Ik ga uit van een persoonlijke ervaring: in ontmoetingen met politici uit verschillende Europese landen, heb ik kunnen vaststellen dat jonge politici de werkelijkheid vanuit een ander perspectief aanpakken dan hun oudere collega’s. Misschien zeggen zij blijkbaar hetzelfde, maar de benadering is anders. Dat kan men bij jonge politici van verschillende partijen vaststellen. Dit empirisch gegeven wijst op een realiteit van het hedendaagse Europa die men niet kan negeren op de weg van de consolidatie van het continent en zijn projectie naar de toekomst: men dient met deze transversaliteit, die men op alle terreinen terugvindt, rekening te houden. Dat kan slechts als men in gesprek gaat, ook tussen de generaties. Als wij het continent vandaag willen definiëren, zullen wij moeten spreken over een Europa in dialoog, zodat de transversaliteit van opinies en reflecties ten dienste staat van volken die harmonieus verenigd zijn”. De Paus zei ook nog: “Deze weg van transversale communicatie houdt niet alleen empathie in met de generaties maar ook een historische methodologie van groei. In de huidige politieke wereld van Europa blijkt een dialoog die alleen gevoerd wordt binnen de (politieke, religieuze, culturele) organismen, steriel. De geschiedenis vraagt dat men vandaag bekwaam is uit de structuren te treden om de ontmoeting sterker en vruchtbaarder te maken door een broederlijke, transversale confrontatie. Een Europa dat het gesprek slechts aangaat met gesloten lidgroepen blijft halfweg; een jonge geest is nodig die de uitdaging van de transversaliteit aangaat”.
Terrorisme, slavernij, anarchie Een andere vraag werd Paus Franciscus gesteld over het internationaal terrorisme. Nog steeds tot de Raad van Europa zei hij: “De vrede wordt ook op de proef gesteld door andere vormen van conflict, zoals het religieus en internationaal terrorisme dat een diep misprijzen stimuleert voor het menselijk leven en onschuldige slachtoffers zonder onderscheid wegmaait. Dit fenomeen wordt helaas dikwijls in alle gemoedsrust door wapenhandel gevoed”. Over slavernij zei de Paus nog: “De vrede wordt ook op de proef gesteld door mensenhandel, de nieuwe slavernij van onze tijd, die mensen tot ruilwaar maakt, en de slachtoffers van al hun waardigheid berooft. Al te dikwijls zien wij tevens hoe deze fenomenen onderling verband houden”. De vraag ging over de eventuele mogelijkheid van een gesprek met de extremisten. Paus Franciscus die nooit de deur sluit, antwoordde: “Ik heb nooit iets als verloren beschouwd. Een gesprek kan misschien niet, doch nooit de deur sluiten. Het is moeilijk, u kan zeggen “bijna onmogelijk”, maar de deur blijft altijd open. U heeft twee keer het woord “bedreiging” gebruikt: het is waar, terrorisme is een bedreigende realiteit … Maar slavernij is een werkelijkheid die vandaag en reeds lang tot het sociaal weefsel behoort! Slavernij door werkomstandigheden, mensenhandel, kinderhandel ... een drama! Sluiten wij daar de ogen niet voor! Slavernij is vandaag een realiteit, uitbuiting van mensen ... En dan is er de bedreiging van die terroristen. Maar een andere bedreiging is het terrorisme van de staat. De zaken escaleren en elke staat meent zelf het recht te hebben om terroristen te doden en met de terroristen vallen veel onschuldigen. Het is anarchie op hoog niveau en heel gevaarlijk. Terrorisme moet bestreden worden, maar ik herhaal wat ik op mijn vorige reis gezegd heb: als een onrechtvaardige agressor moet gestopt worden, moet het met internationale consensus gebeuren”.
De zonden van de kinderen van de Kerk In dezelfde redevoering tot de Raad van Europa, sprak Paus Franciscus over “de zonden van de kinderen van de Kerk”. Een journalist stelde hem een vraag over een vermoedelijke pedofiliezaak in Granada (Argentinië), die de Paus zelf aan het licht bracht. De Paus antwoordde: “Er is een brief aan mij gericht. Ik heb hem gelezen. Ik heb naar die persoon gebeld en hem gezegd: morgen gaat ge naar de bisschop. En ik heb de bisschop geschreven aan het werk te gaan, onderzoek in te stellen, door te gaan. Hoe heb ik dat nieuws opgenomen? Met veel verdriet, groot verdriet. Maar de waarheid is de waarheid. Wij mogen ze niet verbergen". De Paus had in zijn toespraak gezegd: "De zalige Paulus VI heeft de Kerk “expert in menselijkheid” genoemd . In de wereld probeert zij in navolging van Christus, ondanks de zondigheid van haar kinderen, niets anders dan de waarheid te dienen en ervan te getuigen. Niets anders moge ons leiden dan deze geest bij de ondersteuning van de weg die de mensheid gaat”. Ook in zijn toespraak tot het Europees Parlement heeft de Paus over zonde gesproken – een woord dat hij aan de voorbereide tekst heeft toegevoegd – “Een tweeduizendjarige geschiedenis verbindt Europa met het christendom. Een geschiedenis die niet ontdaan is van conflicten en fouten, zelfs van zonden, maar steeds bezield was door het verlangen op te bouwen voor het welzijn”.
De Paus houdt van Sint-Jozef Tenslotte een persoonlijke vraag: “u bent een vereerder van de heilige Jozef?”. Antwoord: “ ... oh ja!”. De journalist insisteerde: “In uw kamer heeft u een beeld van hem?”. Antwoord: “Ja! Als ik aan Sint-Jozef iets vroeg, heeft hij het mij altijd gegeven”. Doch de Paus sprak niet over naar Cotignac te gaan in de Provence (departement van de Var), de enige plaats ter wereld waar de heilige Jozef verschenen is. De journalist, een Italiaan, heeft dan niet verder aangedrongen. Herinneren wij ons dat op 7 juni 1660, de heilige Jozef aan een uitgeputte en dorstlijdende herder verschenen is, Gaspard Ricard. Hij zei hem in het Provencaals, wijzend naar een rots: “ik ben Jozef, hef hem op en ge zult drinken”. De rots was indrukwekkend: er waren acht mannen nodig om hem in beweging te krijgen. Jozef spoorde hem opnieuw aan. De herder verplaatste de rots en ontdekte een bron fris water. Hij dronk ... Wanneer hij zich oprichtte, was de verschijning verdwenen. Nadien werd van vele wonderen getuigd en de bron is blijven stromen.
Om RK Documenten te kunnen verbeteren is uw reactie zeer waardevol. Heeft u aanmerkingen of suggesties voor verbeteringen of bent u een fout tegen gekomen? Laat het ons weten.
Naar de oude site