Inhoudsopgave

- Paus Franciscus: Hopen is het anker in het hiernamaals werpen

Met of zonder hoop leven? Het een of het ander kiezen is het anker werpen “op de kust van de oceaan van het hiernamaals” ofwel zich tevreden stellen met “een kunstmeer”, meent Paus Franciscus. In zijn commentaar bij de eerste lezing (Rom. 8, 18-25) [b:Rom. 8, 18-25] van deze 29e oktober in Sint-Martha, benadrukt de Paus de unieke dimensie van de christelijke hoop, die geen “optimisme” is, maar “een volhardend verwachten”.
“Het is inderdaad iets anders te leven met hoop omdat wij in de hoop gered zijn, dan te leven als goede christenen, zonder meer.” Het gaat erom te kiezen tussen “leven wachtend op de openbaring of slechts te leven met de geboden, met andere woorden geankerd zijn op de kust van het hiernamaals of aangemeerd liggen aan een kunstmeer”.

De hoop, de nederigste

“De hoop ontgoochelt niet, zij geeft zekerheid” doch “het is niet gemakkelijk haar te begrijpen”, want men verwart haar met “optimisme” terwijl zij “veel meer” is.
“Hoop is geen optimisme, zij is niet de bekwaamheid de dingen goedwillend te bekijken en door te gaan. Hoop is geen positieve houding ten overstaan van de dingen.”
Zelfs al is het “goed” een “stralende, positieve mens” te zijn, dat “is de hoop niet”: “men zegt dat zij de nederigste is van de drie deugden, omdat zij zich in het leven verbergt. Geloof ziet men, voelt men, men weet wat het is. Liefde betoont men, men weet wat het is. Doch, wat is de hoop?”.

Hoop, een risico

Volgens de Paus “is hoop een risico, een gewaagde deugd, een deugd van volhardend wachten op de openbaring van Gods Zoon. Hoop is geen illusie”.
Hoop hebben, is “gespannen staan op deze openbaring, deze vreugde die een glimlach op de lippen legt”.
De eerste christenen “beelden haar af als een anker: hoop was een anker, een anker dat op de oever van het hiernamaals ligt”, vervolgt de Paus, die de gelovigen uitnodigt zich af te vragen of zij verankerd zijn “op de oever van deze oceaan die ver weg ligt” of “in een kunstmeer” dat zij zelf maakten, “met hun regels, gedraging, uurregeling, klerikalisme, kerkelijke en onkerkelijke houding ... allemaal comfortabel ... Dat is de hoop niet”.

Hoop, een verwachting

De Paus vergelijkt de hoop met de verwachting van een kind: “wanneer een vrouw zwanger is, is zij vrouw, doch niet alleen vrouw: zij is mama. Ook de hoop verandert de houding: wij zijn onszelf, doch niet alleen onszelf; wij zijn onszelf op zoek naar het hiernamaals, verankerd in het hiernamaals”. Een christen die hoopt is “in verwachting, het is een bevalling. En de hoop staat in deze dynamiek”, van “leven geven”.
“De eerste vruchten van de Geest ziet men niet”: “de Geest is in de mens werkzaam zoals een piepklein mosterdzaadje, doch vol leven en kracht, van binnen”, zoals “gist, men ziet het niet, maar het is er. Het is een genade om te vragen.”

Vert. Maranatha-gemeenschap
Bron: zenit.org

Zie ook Overzicht samenvattingen van dagelijkse kleine homilieën van Paus Franciscus [d:383]

Extra opties voor deze alinea

Reageer op deze alinea Deel op social media

Bericht

Paus Franciscus: Hopen is het anker in het hiernamaals werpen

30 oktober 2013

Van 1 tot en met 8 november: Dagelijks een volle aflaat voor de zielen in het vagevuur

30 oktober 2023

Catechismus in 2 jaar - Schema van de uitzendingen

19 oktober 2023

Waarom de milieuvriendelijke apostolische exhortatie van paus Franciscus niet overtuigend klinkt voor de gelovigen

18 oktober 2023

Paus publiceert exhortatie over kleine Thérèse van Lisieux

16 oktober 2023

Paus schrijft exhortatie over Sint Theresia van Lisieux

16 oktober 2023

bekijk overzicht