Paus Franciscus: Pinksterwake. Nee aan een gesloten Kerk!
Inhoudsopgave
- Paus Franciscus: Pinksterwake. Nee aan een gesloten Kerk!
Mgr Salvatore Fisichella, voorzitter van de Pauselijke Raad ter Bevordering van de Nieuwe Evangelisatie [d:305], richtte zich namens allen tot de Paus en bracht hulde aan het getuigenis van de deelnemers, "mannen en vrouwen die Christus ontmoet hebben en ervoor kozen in de hedendaagse wereld te evangeliseren". Ook zei hij dat “de mens van vandaag, zonder Jezus niets kan”.
Na het " Veni Creator Spiritus [663|611]", getuigde de Ierse schrijver John Waters over zijn bekering en liet opmerken dat de mens van vandaag zich almachtig waant en zich daarom verschrikkelijk eenzaam voelt omdat alles van zijn inspanningen afhangt: zijn eenzaamheid weerspiegelt zijn weigering om afhankelijk te zijn. John Waters heeft dankzij nieuwe vrienden, het geloof op volwassen leeftijd herontdekt: Christus is opnieuw echt geworden in zijn leven, en hij heeft begrepen dat de mens niet geschapen werd om alleen te zijn, om alleen te blijven en dat Christus niet ophoudt met de mens te zijn.
Paul Bhatti, chirurg en broer van de vermoorde Pakistaanse minister Shahbaz Bhatti, sprak over het leed en de hoop van de Christenen in Pakistan. De Christenen zijn er een kleine, zeer arme en gemarginaliseerde minderheid. Hun enige rijkdom is de liefde voor het Evangelie en de eenheid met de Kerk. Wij willen mensen van vrede zijn, in dialoog met onze islamitische broeders. Het geloof van zijn broer oversteeg de bergen van verdeeldheid, die in zijn land immens zijn; zijn woorden en daden hebben de Christenen van Pakistan moed gegeven. Naar het voorbeeld van Shahbaz, zorgen wij ervoor dat de moeilijkheden onze hoop niet wegnemen, wij blijven getuigen van het Evangelie van de zachtmoedigheid, van de liefde voor de vijand ... wij willen leven, en indien nodig sterven, zoals Shahbaz. Paul Bhatti vroeg de Paus en de deelnemers tenslotte gebed en steun om van angst bevrijd te worden.
Paus Franciscus heeft spontaan vier vragen beantwoordt [5035] die door aanwezigen gesteld werden.
Welke weg wijst u ons om het zwakke geloof te overwinnen?
De Paus vertrouwde toe dat hij de eerste geloofsverkondiging in zijn familie gekregen heeft, vooral van zijn grootmoeder aan vaders kant, die hij soms in zijn homilieën citeert: men vindt het geloof niet in het abstracte, God plaatst mensen naast ons die ons helpen.
Hij sprak ook over een heel belangrijke dag in zijn leven, 21 september 1953: hij was toen 17 en was op weg voor een “studentendag”. Toen hij voorbij zijn parochie kwam en een onbekende priester zag, voelde hij de noodzaak om te biechten. In het sacrament had hij een ontmoeting ervaren met iemand die op hem wachtte: na de Biecht was ik niet meer dezelfde, ik voelde een roeping en was overtuigd dat ik priester moest worden, zo vertelde hij.
Volgens de Paus groeit het geloof door ontmoetingen met de Heer: en als het belangrijk is in boeken te studeren, toch volstaat dat niet want het is Christus die het geloof geeft. De grootste vijand voor een zwak geloof is angst: wees niet bevreesd, wij weten dat wij zwak zijn, maar de Heer is sterker. De Paus moedigde aan met de Heer te blijven door de Eucharistie, de Bijbel en de rozenkrans: alle dagen de rozenkrans bidden geeft grote kracht.
Hoe het geloof vandaag doeltreffend doorgeven?
Het belangrijkste vandaag in de evangelisatie is Jezus. Als een Christen zich tevreden stelt met de organisatie, komt hij niet verder: Jezus is het belangrijkste. Zich tot de menigte richtend, zei de Paus: u hebt “Franciscus” geroepen, maar waar is Jezus? U moet “Jezus” roepen. Hij is in uw midden! Van nu af geen "Franciscus" meer maar "Jezus".
De Paus gaf een tweede fundament om te evangeliseren: het gebed. Dat bestaat erin naar Gods gelaat te kijken en te weten dat God u aankijkt: het is helemaal niet nodig in het gebed te spreken, laat u bekijken, want Zijn blik geeft kracht om te getuigen. Om te getuigen nodigt de Paus vooral uit zich door God te laten leiden en geen berekeningen te maken of rond een tafel strategieën uit te werken. Het geloof doorgeven kan maar door het getuigenis en niet door ideeën: het gaat er niet om veel te spreken maar te spreken met heel zijn leven.
Hoe een Kerk zijn die arm is met de armen?
Het eerste is het Evangelie te beleven, dat is de eerste bijdrage van de Kerk die geen politieke beweging of iets dergelijks is. En de Paus waarschuwde voor het gevaar van efficiëntie.
In de actuele crisis die niet alleen een economische crisis is, maar een crisis die de mens als beeld van God vernietigt, moedigt de Paus aan niet op zichzelf besloten te zijn, geen vrienden of gelijkgezinden op te zoeken. Integendeel, de Kerk moet naar buiten gaan.
Als tegengewicht voor de cultuur van het conflict waar alles weggeworpen wordt wat niet dient ... kinderen ... bejaarden ... - de cultuur van het opzij zetten – stelt de Paus de christelijke cultuur voor als een cultuur van de ontmoeting, ook degenen die niet denken zoals wij, zonder echter zijn eigenheid te verloochenen of zich te laten meeslepen door geestelijke wereldsgezindheid.
Als ik Biecht hoorde, zei de Paus, stelde ik dikwijls deze drie vragen: geeft u aalmoezen? Als u een aalmoes geeft, kijkt u degene aan wie u iets geeft, in de ogen? Werpt u het geldstuk of raakt u de hand aan van degene aan wie u iets geeft? want het is het lichaam van Christus! En een arme Kerk begint met naar het lichaam van Christus te gaan.
Hoe onze broeders martelaars helpen? Zij die hun leven wagen om naar de Mis te gaan?
Het martelaarschap is nooit een mislukking, het is het hoogste niveau van getuigenis, zei de Paus die opriep zich alle dagen te verenigen met en te bidden voor de vervolgde Christenen. Hij nodigde uit een gewetensonderzoek te doen: bid u alle dagen voor onze vervolgde broeders? Alle dagen! Zij zijn de Kerk van het geduld, zij zijn het geduld ingegaan. Met een oproep tot godsdienstvrijheid voor iedereen, zei de Paus ook dat een Christen het kwaad altijd met het goede moet beantwoorden, ook als het moeilijk is.
Vergeet niet: de Kerk moet niets hebben van een gesloten Kerk maar moet een Kerk zijn die naar de periferieën van het leven gaat, naar buiten en vooruit, zo besloot de Paus.
Om RK Documenten te kunnen verbeteren is uw reactie zeer waardevol. Heeft u aanmerkingen of suggesties voor verbeteringen of bent u een fout tegen gekomen? Laat het ons weten.
Naar de oude site