Amoris officio

EERBIEDWAARDIGE BROEDER, HEIL EN APOSTOLISCHE ZEGEN

Het liefdesambt verplicht ons ertoe heel de mensheid de weg te wijzen naar oprechte wederzijdse betrekkingen. Al sinds geruime tijd koesteren wij dan ook een plan dat velen trouwens van ons hebben gevraagd. En aangezien dat plan ons volkomen met de taak van de Kerk in de huidige wereld in overeenstemming schijnt te zijn, gaat het ons ter harte, eerbiedwaardige broeder, u daarvan volledig op de hoogte te stellen, daar u immers beter dan de anderen onze zorgen kent en vollediger erin deelt. Dit plan bestaat erin, op het geweldige terrein van de christelijke solidariteit van de volkeren en van de ontwikkeling van de mensen die door een waarachtige liefde moeten worden bevorderd, alle krachten en initiatieven die in de Kerk leven te bundelen; daardoor zullen alle bisschoppen ter wereld en alle katholieke instellingen die weldadigheidswerk verrichten nauw met de paus - die samen met bepaalde oudere of onlangs opgerichte dicasteries van de Romeinse curie zijn universele plicht tot verbreiding van het Evangelie en bevordering van de menselijke waardigheid tracht na te komen - samenwerken om deze nobele resultaten te bereiken. Daarom lijkt het ons passend een raad [d:95] op te richten die een ontmoetingsplaats wordt waar heel het volk van God kan bijdragen tot de vereniging en ontwikkeling van de mensheid volgens de onveranderlijke beginselen van het Evangelie.

De groeiende noden die wij onlangs in onze apostolische brief ' Octogesima Adveniens [809]' uitvoerig hebben besproken, vereisen, dat de hieruit voortkomende problemen in een christelijk licht worden gesteld en dat de mensen met Gods hulp een zo efficiënt mogelijke steun wordt geboden om de huidige moeilijkheden op te lossen.

Evenals in voorbije eeuwen acht de Kerk het ook in onze tijd haar taak de mensen met zorg en met zin voor menselijkheid van dienst te zijn, aangezien zij is gesticht door Gods Zoon, die 'niet gekomen is om gediend te worden, maar om te dienen' (Mt. 20, 28) [b:Mt. 20, 28] zijn voorbeelden wil zij volgen, zoals de heilige Ambrosius schreef: "Het christenvolk bezit de dienstbaarheid die overeenkomt met wat de Heer tot zijn leerlingen zei: 'Wie onder u de eerste wil zijn moet slaaf van u wezen' (Mt. 20, 27) [b:Mt. 20, 27] ... deze dienstbaarheid komt tot stand door de liefde, die groter is dan de hoop en het geloof" 14, 72; CSEL XXXII, p. 330 [[6089]] zij wil haar broeders van nut zijn, met dat Ievensgevoel dat, zoals wij het in bovengenoemd schrijven kenschetsten Octogesima Adveniens [[809|42]], 'de Kerk eigen is en dat zich kenmerkt door belangeloos dienstbetoon en door aandacht voor de meest behoeftigen', zodat zij een doelmatige hulp verleent aan de mensen die zich heden ten dage voor allerlei overstelpende of ontmoedigende problemen zien gesteld en die maar al te vaak lijden, hongeren, in de zorgen zitten of door rampen worden getroffen, have en goed verliezen en worden gedwongen een ellendig leven te leiden.

Er bestaan in de Kerk allerlei instellingen die zich op dit werk toeleggen. En of zij nu naar een integrale ontwikkeling van de levensomstandigheden streven of onmiddellijk hulp trachten te verlenen bij rampen, al deze instellingen verdienen de allerhoogste lof. Maar het zal niemand ontgaan, dat een steeds nauwer samenwerking van deze instellingen van het hoogste belang is, opdat gezamenlijk op doelmatiger wijze sociale en charitatieve hulp kan worden verleend en de ontwikkelingsprogramma's tot een gelukkig einde kunnen worden gebracht. Ook is het van belang, dat het bij het optreden van deze instellingen tot een weloverwogen en deskundige planning komt, opdat dit niet alleen van de omstandigheden komt af te hangen of wordt geïmproviseerd en evenmin tot verspilling van krachten en hulpmiddelen leidt. Dit alles beantwoordt volledig aan de verlangens van het Tweede Vaticaans Oecumenisch Concilie; na eraan te hebben herinnerd, dat het de plicht is van het volk van God "de ellende van deze tijd naar vermogen op te heffen en wel, zoals de aloude gewoonte in de Kerk was, niet alleen met wat men in overvloed bezit, maar ook met wat voor het eigen leven noodzakelijk is" voegden de Concilievaders hieraan toe: "De wijze van collecteren en distribueren dient, zonder star en uniform te worden geregeld, toch goed georganiseerd te zijn in de bisdommen, de naties en over de gehele wereld". Gaudium et Spes [[575|88]]

Het komt ons voor, dat deze taak op de eerste plaats aan de stoel van Petrus toekomt en dat ze tot de apostolische opdracht behoort die ons van Godswege is verstrekt, aangezien wij immers door Gods wil als bisschop en herder aan het hoofd staan van de Romeinse Kerk die "heel de liefdesgemeenschap . . . voorzit". inl.; Funk, I, blz. 253 [[923]] Bovendien zijn wij er vast van overtuigd, dat het onze taak is alle landen eraan te herinneren, dat tussen hen onderling dezelfde plicht tot solidariteit van kracht is als tussen afzonderlijke mensen: want, zoals wij in de encycliek ' Populorum Progressio [266]' hebben geschreven, "het overschot van de rijke landen moet worden bestemd voor de arme landen" Populorum Progressio [[266|49]] vgl: Populorum Progressio [[[266|48-49]]] dit vereist niet alleen de plicht tot sociale rechtvaardigheid en onderlinge samenwerking tussen de volkeren, maar bovenal de plicht tot universele naastenliefde, "waardoor een meer menselijke samenleving voor allen wordt bevorderd, waarin allen moeten geven en nemen". Populorum Progressio [[266|44]]

Dit alles in overweging nemend, richten wij te Rome de Pauselijke raad 'Cor Unum' [d:95] voor de bevordering van de menselijke en christelijke ontwikkeling op, waarvan wij u tot voorzitter kiezen en benoemen. De doelstellingen van deze raad zijn die welke wij hierboven hebben omschreven, te weten:

• bundeling van krachten en initiatieven van alle katholieke instellingen, ja van heel het volk van God, door de nodige onderlinge voorlichting en een groeiende bezinning op de samenwerking, zodat de volledige menselijke 'ontwikkeling door een weloverwogen planning op lange termijn en met de meest geschikte middelen reëel vooruit wordt geholpen;
• het bijstaan van de bisschoppen en van allen die een openbaar ambt bekleden, door de nodige samenwerking van de katholieke weldadigheidsinstellingen tot stand te brengen en naar vermogen bij te dragen tot een gelijkwaardiger verdeling van middelen en krachten;
• samenwerken met de gescheiden broeders om de volkeren waar mogelijk door een gemeenschappelijk liefdesinitiatief omboog te stuwen;
• de betrekkingen van de katholieke instellingen met de openbare en internationale organisaties die op hetzelfde gebied van weldadigheid en ontwikkeling werkzaam zijn, vergemakkelijken;
• bij rampen bewerkstelligen, dat alle leden van de raad, met behoud van hun eigen rechten en wijzen van optreden, een eensgezinde, doelmatige en snelle hulpactie organiseren, zodat de Kerk, waarop aller ogen gericht staan, aan de getroffenen de hulp kan verlenen die van haar wordt verwacht, al zal deze voor de werkelijke noden helaas dan ook steeds te kort schieten.
• Bovendien zal het de taak van de raad zijn de Paus daadwerkelijk bij te staan en als zijn instrument te zijn voor een snelle verwerkelijking van de beslissingen, zo vaak hij het gewenst acht afzonderlijke initiatieven te nemen op charitatief terrein.

U, eerbiedwaardige broeder, vertrouwen wij dus de taak toe deze nieuwe raad zo snel mogelijk tot stand te brengen op de wijze die uzelf het meest geschikt acht. Het is uw taak in onze naam een passend aantal katholieke instellingen uit de hele wereld uit te kiezen en deel te doen uitmaken van deze raad, de wijze van hun medewerking en de manier van optreden van de raad zelf vast te stellen en na een behoorlijke tijd van experimenteren met medewerking van de vertegenwoordigers van deze instellingen de statuten op te stellen die in de praktijk het meest raadzaam zijn gebleken.

Het is duidelijk, dat wij een grote verwachting hebben van deze raad en dat wij vurig hopen, dat hij in de Christengemeenschap een krachtig, zij het bescheiden hulpmiddel mag vormen voor een groeiende planning van het optreden van de kerk tot voordeel van allen die op de wereld nood lijden en terecht menswaardiger levensomstandigheden verlangen.

Wij bidden ervoor, dat de hemelse genade u en uw medewerkers moge bezielen, en als voorteken van de hemelse gunsten en getuigenis van onze bijzondere welwillendheid verlenen wij u van harte onze apostolische zegen.

Gegeven te Rome, bij de Sint Pieter, op 15 juli 1971, in het negende jaar van ons pontificaat.

PAUS PAULUS VI