Angelus, 21 november 2021

Dierbare broeders en zusters, goeiedag!

Het Evangelie van deze dag, de laatste zondag van het liturgische jaar, bereikt zijn hoogtepunt in de uitspraak van Jezus: “Ja, koning ben Ik” (Joh. 18, 37) [b:Joh. 18, 37]. Hij zegt dit tegen Pilatus, terwijl het volk roept om Zijn terdoodveroordeling. Hij zegt: Ik ben koning, en het volk wil Zijn dood: welk contrast! Het cruciale uur is gekomen. Voordien leek het dat Jezus niet wou dat men Hem tot koning uitriep. We herinneren ons dat Hij zich daarom na de vermenigvuldiging van de broden en de vissen alleen terugtrok om te bidden (cf 6,14-15).

Het feit is dat Jezus’ koningschap heel anders is dan dat van de wereld. “Mijn koningschap – zegt Hij tegen Pilatus – is niet van deze wereld” (Joh. 18, 36) [b:Joh. 18, 36]. Hij komt niet heersen, maar dienen. Hij komt niet met tekens van macht, maar met de macht om tekenen te doen. Hij is niet met waardevolle onderscheidingstekens bekleed, maar naakt op het kruis. En het is juist in het opschrift op het kruis, dat Jezus “koning” genoemd wordt (Joh. 19, 19) [b:Joh. 19, 19]. Zijn koningschap staat werkelijk boven alle menselijke parameters! Men zou kunnen zeggen dat Hij geen koning is als de andere, maar ook dat Hij koning is voor de anderen.

Keren wij hiernaar terug: Christus staat voor Pilatus en zegt dat Hij koning is terwijl het volk tegen Hem is, maar toen het Hem volgde en toejuichte, verwijderde Hij zich ervan. Jezus toont zich dus soeverein vrij van ieder verlangen naar glorie en aardse glorie. En wij – stellen wij onszelf die vraag – kunnen wij Hem daarin navolgen? Kunnen wij onze neiging beheersen om voortdurend gezocht en bevestigd te worden, of doen wij alles om gewaardeerd te worden? Wij kunnen ons in wat wij doen, vooral in ons christelijk engagement, de vraag stellen: wat telt? het applaus of de dienstbaarheid?

Jezus vlucht niet alleen ieder verlangen naar aardse grootheid maar maakt Zijn hart ook vrij en soeverein van degenen die Hem volgen. Hij, dierbare broeders en zusters, bevrijdt ons van de onderwerping aan het kwaad. Zijn Koninkrijk is bevrijdend, het onderdrukt geenszins. Hij bejegent elke leerling als vriend, niet als onderdaan. Alhoewel Christus vooreerst soeverein is, trekt Hij geen scheidingslijn tussen Hem en de anderen. Hij wil eerder broeders met wie Hij Zijn vreugde kan delen. (Joh. 15, 11) [[b:Joh. 15, 11]] Door Hem te volgen, verliest men niets, maar verwerft men waardigheid. Want Christus wil geen slaafsheid rondom Hem, maar vrije mensen. En vanwaar komt de vrijheid van Jezus? Ze wordt ontdekt in wat Hij zegt tegen Pilatus: “Ja, koning ben Ik. Hiertoe werd Ik geboren en hiertoe ben Ik in de wereld gekomen om getuigenis af te leggen van de waarheid” (Joh. 18, 37) [b:Joh. 18, 37].

De vrijheid van Jezus komt van de waarheid. De waarheid bevrijdt ons. (Joh. 8, 32) [[b:Joh. 8, 32]] Doch de waarheid van Jezus is geen idee, zij is niet abstract: de waarheid van Jezus is een werkelijkheid, Hijzelf bewerkt de waarheid in ons, Hij bevrijdt ons van ficties, van leugens, van een dubbele tong. Door met Jezus te zijn, worden wij echt. Het leven van een christen is geen theatervoorstelling waarin u het masker kunt dragen dat het best bij u past. Want wanneer Jezus in een hart heerst, bevrijdt Hij het van hypocrisie, uitvluchten en dubbelzinnigheid.

Het beste bewijs dat Christus onze koning is, is de onthechting aan wat het leven bevuilt, wat het dubbelzinnig maakt, wazig, triest. Wanneer het leven dubbelzinnig is, een beetje van dit en een beetje van dat, is het droevig, heel droevig. Zeker, wij moeten altijd op onze grenzen en gebreken letten: wij zijn allemaal zondaars. Maar als men onder de heerschappij van Jezus leeft, wordt men niet corrupt, niet vals, dan verbergt men de waarheid niet. Dan is er geen dubbel leven. Bedenk goed: zondaars ja, dat zijn we allemaal, maar corrupt, nooit!

Moge Onze-Lieve-Vrouw ons helpen elke dag de waarheid te zoeken van Jezus, de Koning van het heelal, die ons bevrijdt van aardse slavernij en ons leert onze ondeugden te beheersen.