Werktuigen zijn van eenheid en gemeenschap

Video

Dierbare broeders en zusters, goeie dag !

In het Credo zeggen wij direct na de belijdenis van ons geloof in de Heilige Geest: “Ik geloof in de ene, heilige, katholieke en apostolische Kerk”. Er is een diepe band tussen deze twee werkelijkheden in het geloof: het is namelijk de Heilige Geest die leven geeft aan de Kerk, die haar stappen leidt. Zonder de aanwezigheid en onophoudelijke werking van de Heilige Geest, zou de Kerk niet kunnen leven en de taak vervullen die de verrezen Heer haar heeft toevertrouwd om alle volken tot Zijn leerlingen te maken. (Mt. 28, 18) [[b:Mt. 28, 18]] Evangeliseren is de zending van de Kerk, niet alleen de zending van enkelen, maar de mijne, de uwe, onze zending. De apostel Paulus riep uit: “Wee mij, als ik het Evangelie niet verkondig!” (1 Kor. 9, 16) [b:1 Kor. 9, 16]. Ieder van ons moet een verkondiger van het Evangelie zijn, vooral door zijn leven! Paulus VI benadrukte dat “evangeliseren ... de eigen genade en roeping is van de Kerk, haar diepste identiteit. Zij bestaat om te evangeliseren.” Evangelii Nuntiandi [[519|14]]

Wie is de echte motor van de evangelisatie in ons leven en in de Kerk? Paulus VI schreef duidelijk: “De Heilige Geest is degene die, vandaag evenals in het begin van de Kerk, in elke verkondiger van het Evangelie die zich door Hem in bezit laat nemen en leiden, aan het werk is en in zijn mond de woorden legt die alleen Hij zou kunnen vinden, waarbij Hij ook de ziel van degene die luistert, open en ontvankelijk maakt voor de Blijde Boodschap en het aangekondigde Rijk.” Evangelii Nuntiandi [[519|75]] Nogmaals, om te evangeliseren is het dus nodig zich open te stellen voor de horizont van Gods Geest, zonder vrees voor wat Hij ons zal vragen en waarheen Hij ons zal leiden. Vertrouwen wij ons aan Hem toe! Hij zal ons in staat stellen ons geloof te beleven en ervan te getuigen en Hij zal het hart verlichten van degenen die wij ontmoeten. Dat was de Pinksterervaring: de apostelen, met Maria bijeen in het cenakel, zagen “iets dat op vuur geleek en dat zich, in tongen verdeeld, op ieder van hen neerzette. Zij werden allen vervuld van de heilige Geest en begonnen in vreemde talen te spreken, naargelang de Geest hun te vertolken gaf” (Hand. 2, 3-4) [b:Hand. 2, 3-4]. De Heilige Geest die over de apostelen neerdaalt, doet hen uit de zaal naar buiten komen waar zij opgesloten waren uit vrees, Hij doet hen uit zichzelf treden en maakt hen tot verkondigers en getuigen van Gods “grote daden” (Hand. 2, 11) [b:Hand. 2, 11]. En deze omvorming door de Heilige Geest weerspiegelt zich in de menigte die toegelopen kwam, “afkomstig uit alle volkeren onder de hemel” (Hand. 2, 5) [b:Hand. 2, 5], en de woorden van de apostelen hoorde alsof zij in ieders eigen taal gesproken werden (Hand. 2, 6) [b:Hand. 2, 6].

Dat is een eerste belangrijk effect van de werking van de Heilige Geest die de verkondiging van het Evangelie leidt en bezielt: eenheid, gemeenschap. In Babel, is volgens het Bijbelverhaal, de verstrooiing van de volken en de taalverwarring begonnen als gevolg van de zelfvoldaanheid en hoogmoed van de mens die op eigen kracht, zonder God, “een stad en een toren” wou bouwen “waarvan de spits tot in de hemel reikt” (Gen. 11, 4) [b:Gen. 11, 4]. Met Pinksteren is de verdeeldheid verdwenen. Geen hoogmoed meer ten overstaan van God, noch geslotenheid van de enen ten opzichte van de anderen, maar openheid voor God, men komt naar buiten om Zijn woord te verkondigen: een nieuwe taal, die van de liefde die de Heilige Geest in ons hart heeft uitgestort. (Rom. 5, 5) [[b:Rom. 5, 5]]; een taal die iedereen kan begrijpen en die, als men luistert, kan gesproken worden in ieder leven en in iedere cultuur. De taal van de Geest, de taal van het Evangelie, is de taal van de gemeenschap, die uitnodigt beslotenheid en onverschilligheid, verdeeldheid en tegenstelling te overstijgen. Wij zouden ons allemaal moeten afvragen: hoe laat ik mij door de Heilige Geest leiden zodat mijn leven en mijn geloofsgetuigenis blijk geven van eenheid en gemeenschap? Breng ik in het midden waar ik leef, een woord van verzoening en liefde – het Evangelie? Soms lijkt het, dat wat in Babel gebeurd is, zich vandaag herhaalt: verdeeldheid, onbekwaamheid elkaar te begrijpen, rivaliteit, jaloezie, egoïsme. En ik, wat doe ik met mijn leven? Bewerk ik eenheid rondom mij? Of verdeeldheid, door mijn geroddel, kritiek, jaloezie? Wat doe ik? Laat ons daarover nadenken. Het Evangelie brengen, begint met verzoening te verkondigen en te beleven, vergeving, vrede, eenheid, de liefde die de Heilige Geest ons geeft. Denken wij aan de woorden van Jezus: “Hieruit zullen allen kunnen opmaken dat gij mijn leerlingen zijt: als gij de liefde onder elkaar bewaart” (Joh. 13, 34-35) [b:Joh. 13, 34-35].

Een tweede element : op de dag van Pinksteren stond Petrus, vervuld van de Heilige Geest,”met de elf” recht, “verhief zijn stem” (Hand. 2, 14) [b:Hand. 2, 14] en verkondigt “vrijuit” (Hand. 2, 29) [b:Hand. 2, 29] de blijde boodschap van Jezus die Zijn leven gegeven heeft voor ons heil en die God uit de doden heeft opgewekt. Ziedaar een ander effect van de werking van de Heilige Geest: de moed om het nieuwe van Jezus’ Evangelie aan iedereen te verkondigen, vrijuit (parresia), luidop, altijd en overal. En dat gebeurt vandaag nog voor de Kerk en voor ieder van ons: het Pinkstervuur, de werking van de Heilige Geest maken de nieuwe energie voor de zending onophoudelijk vrij, nieuwe wegen om de heilsboodschap te verkondigen, nieuwe moed om te evangeliseren. Sluiten wij ons voor die werking nooit af! Beleven wij het Evangelie nederig en moedig! Getuigen wij van het nieuwe, van de hoop, de vreugde die de Heer in ons leven geeft. Voelen wij de zachte en troostende vreugde van te evangeliseren.” Evangelii Nuntiandi [[519|80]] Evangeliseren, Jezus verkondigen, geeft ons vreugde; egoïsme maakt ons daarentegen bitter, droevig, ontmoedigd; de evangelisatie tilt ons op.

Kort iets over het derde element, maar het is heel belangrijk: nieuwe evangelisatie, een Kerk die evangeliseert, moet altijd vertrekken vanuit het gebed, een smeekgebed, zoals bij de apostelen in het cenakel, vanuit het vuur van de Heilige Geest. Alleen een trouwe en innige relatie met God stelt ons in staat uit onze beslotenheid te treden en het Evangelie met parresia te verkondigen. Zonder gebed, blijft ons werken leeg en onze verkondiging zonder ziel, niet bezield door de Heilige Geest.

Dierbare vrienden, zoals Benedictus XVI zei, voelt de Kerk vandaag "vooral de wind van de Heilige Geest die ons helpt, die ons de juiste weg toont; wij lijken met nieuw enthousiasme op weg te zijn en de Heer te danken." De Kerk van alle volkeren en een altijd durend Pinksteren [[4956|2]] Hernieuwen wij iedere dag ons vertrouwen in de werking van de Heilige Geest, vertrouwen wij erop dat Hij in ons werkzaam is, dat Hij in ons is, dat Hij ons apostolische ijver geeft, vrede, vreugde. Laten wij ons door Hem leiden, laat ons mannen en vrouwen zijn van gebed, die moedig van het Evangelie getuigen, en worden wij in onze wereld werktuigen van eenheid en gemeenschap met God.