Zijn lijden en sterven waren als een soort verlenging van het Paastriduum

Dear Brothers and Sisters!

On April 2 of last year, a day like today, our beloved Pope John Paul II lived during these same hours the last phase of his earthly pilgrimage, a pilgrimage of faith, love and hope, which left a profound mark on the history of the Church and of humanity. His agony and death were like a prolongation of the Easter triduum.

Wij allen herinneren ons aan de beelden van zijn laatste kruisweg, op de Goede Vrijdag toen hij zich niet meer naar het Colosseum kon begeven, volgde hij de kruisweg vanuit zijn privé-kapel waar hij een kruis in de handen hielt. Op Eerste Paasdag gaf hij de zegen Urbi et Orbi met een teken van zijn hand, zonder een woord te kunnen zeggen. Het was de meest verdrietige en ontroerende zegen die hij ons achterliet, als ultieme getuigenis van zijn wil om zijn ambt tot aan het einde toe te willen vervullen.

Johannes Paulus II is zo gestorven, zoals hij altijd geleefd heeft, bezielt met een tomeloze geloofsmoed, waarin hij zich overgaf aan God en zich toevertrouwde aan Maria. Vanavond zullen we hem gedenken tijdens het Mariagebed in de gebedswake op het Sint Pietersplein, waar we morgen ook de H. Mis zullen vieren voor hem.

A year after his passing from earth to the Father's house, we can ask ourselves: What has this great Pope left us, who introduced the Church into the third millennium? Zijn erfenis is onmetelijk, maar de boodschap van zijn lange pontificaat kan men samenvatten met de woorden waarmee hij die op 22 oktober 1978 hier op het Sint Pietersplein opende: “Open de deuren wijd voor Christus!” Dit onvergetelijke appèl heeft Johannes Paulus II met zijn persoon verwerkelijkt, in zijn missie als opvolger van Petrus, in het bijzonder met zijn buitengewone pausreizen. On visiting countries around the world, when meeting with crowds, ecclesial communities, rulers, religious leaders and different social realities. Steeds weer heeft hij zijn aanvangswoorden met gestes bevestigd.

Hij heeft altijd Christus verkondigd, die het Tweede Vaticaanse Concilie als antwoord voorstelde op de verwachtingen van de mensen over vrijheid, vrede en gerechtigheid. Christus is de Verlosser van de mens - zoals hij graag herhaalde - de enige Redder van iedere persoon en van de gehele mensheid.

In his last years, the Lord gradually stripped him of everything to assimilate him fully to himself. And when he could no longer travel, and later not even walk and, finally, not even speak, his gesture, his proclamation was reduced to the essential: the gift of himself to the end.

His death was the fulfillment of a coherent testimony of faith, which touched the hearts of many people of good will. John Paul II left us on a Saturday, the day dedicated in particular to Mary, for whom he always felt a filial devotion. We now pray to the heavenly Mother of God that she help us to keep as a treasure all that this great Pope gave us and taught us.